του Ηλία Φραγκούλη

Είναι… συνταξιοδοτικό το θέμα; Ενδεχομένως. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, θ’ απαιτήσω κι εγώ ένα μικρό ποσοστό από το ποσό που θα του βγει στο τέλος! Διότι εδώ μιλάμε για την πέμπτη ταινία με πρωταγωνιστή τον Λίαμ Νίσον που διανέμεται στους ελληνικούς κινηματογράφους εντός ενός δωδεκάμηνου! Μερίδα ευθύνης, προφανώς, φέρουν και κάποια διαστήματα κατά τα οποία η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση lockdown, με αποτέλεσμα να «στριμωχτούν» μαζί όλες οι πρόσφατες παραγωγές του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς και συμπαθούς Ιρλανδού ηθοποιού. Όπως και να ‘χει, όμως, το «τίμημα» είναι κάπως βαρύ, καθώς ο τύπος των ρόλων που ερμηνεύει είναι σχετικά πανομοιότυπος. Ακόμη και όταν πρόκειται για έναν ήρωα κακό (όπως εδώ), στην τελική θα καταφέρει να σε «τουμπάρει» διότι πάντοτε (κατά βάθος) εκπροσωπεί το καλό.

Σε τούτο το remake του βέλγικου crime θρίλερ «De Zaak Alzheimer» (2003), η δράση έχει μεταφερθεί ανάμεσα σε Μεξικό και Τέξας, με το FBI να προσπαθεί να βγάλει άκρη σχετικά με υπόθεση κυκλώματος μαστροπείας ανηλίκων, αντιμετωπίζοντας συχνά «τρικλοποδιές» από τις τοπικές Αρχές (λόγω… ανωτέρας βίας!). Όταν ένας (κατ’ ελπίδα) βασικός μάρτυρας του FBI σκοτώνεται κατά τη διάρκεια αστυνομικής ενέδρας, η κόρη του συλλαμβάνεται και φυλάσσεται με την πιθανότητα να συνεργαστεί με το Νόμο και να δώσει σημαντικές πληροφορίες, αντικαθιστώντας το ρόλο του πατέρα της. Κάπου εδώ εμφανίζεται και ο πληρωμένος εκτελεστής Άλεξ Λιούις (guess who!), ο οποίος δέχεται «παραγγελιά» για τον επόμενο στόχο του, μα αντιλαμβάνεται πως πρέπει να σκοτώσει την προαναφερθείσα ανήλικη. Θ’ αντιμετωπίσει σοβαρό ηθικό δίλημμα και θα αρνηθεί να προχωρήσει, εκνευρίζοντας τον άγνωστο παραγγελιοδότη του. Η απόφαση του Άλεξ θα γυρίσει σαν boomerang καταπάνω του, καθώς τώρα εκείνος γίνεται ο στόχος, και εξαιτίας της μη συνεργασίας του και επειδή γνωρίζει πάρα πολλά (με αποδεικτικά στοιχεία εκβιασμών προσώπων που έχουν προτιμήσεις στο σεξ με ανήλικα κορίτσια…).

Η εξέλιξη είναι πάνω-κάτω προβλέψιμη, με το μακελειό σε αμφότερες πλευρές να δίνει και να παίρνει και τον πράκτορα Βίνσεντ Σέρα του FBI να παίρνει χαμπάρι πως κάποιος σκοτώνει τους κακούς της υπόθεσης, παίρνοντας έναν «εναλλακτικό» ρόλο βοηθού της Αστυνομίας, σ’ ένα Ελ Πάσο απόλυτα διαβρωμένο από την άρχουσα τάξη και το μεγάλο κεφάλαιο. Η μεγάλη «έκπληξη» του φιλμ, δε, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Άλεξ αρχίζει να εμφανίζει τα πρώτα του θεματάκια με τη μνήμη του, καθώς υπάρχει κληρονομικό ιστορικό με Alzheimer στην οικογένειά του!

Ο έμπειρος Μάρτιν Κάμπελ («Casino Royale») σκηνοθετεί τίμια ένα παραδοσιακού τύπου crime drama με ταξικό background και ζητήματα συνείδησης. Δεν προσπαθεί ν’ ανανεώσει το είδος, αλλά να προσφέρει ένα ψυχαγωγικό δίωρο που επιφυλάσσει ένα τεστάρισμα του θεατή απέναντι στα συμπεριφορικά όρια των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα στη σωστή πλευρά του Νόμου. Κάπου εκεί κερδίζει την προσοχή μας και ολόκληρη η ταινία, καθώς τα υπόλοιπα στοιχεία της είναι απλά στερεότυπα (ουχί σε ενοχλητικό βαθμό, όμως). Μια-δυο ανατροπές βοηθούν στο καλύτερο «χώνεμα» της πλοκής και στην ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα, όσο αμφιλεγόμενες κι αν είναι κάποιες από τις σεναριακές επιλογές.