FreeCinema

Follow us

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΩΤΙΑΣ (2018)

(JOUEURS)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαρί Μονζ
  • ΚΑΣΤ: Ταχάρ Ραχίμ, Στέισι Μάρτιν, Μπρουνό Βόλκοβιτς, Καρίμ Λεκλού, Ζαν-Μισέλ Κορεϊά
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE

Κορίτσι συναντά αγόρι, ερωτεύονται παράφορα, το αγόρι όμως έχει πάθος για τον τζόγο. Το κορίτσι τον ακολουθεί τυφλά, μέχρι που το πράγμα ζορίζει. Μπορούν να παίξουν με τη φωτιά;

Ο Αμπέλ είναι ένας αλαζόνας και εγωιστής τύπος, που καθώς είναι βυθισμένος στον εθισμό του στον τζόγο, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή. Δεν έχει παρελθόν ή, αν έχει, είναι προφανέστατα ψεύτικο. Εισβάλλει στη ζωή της Ελά πιάνοντας δουλειά με το έτσι θέλω στο εστιατόριο του πατέρα της, το οποίο εκείνη διευθύνει. Αυτή δείχνει να είναι ένας εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας. Συνεσταλμένη, στα όρια της άβγαλτης, με μία τακτοποιημένη ζωή που της επιτρέπει να είναι ανεξάρτητη, αλλά ταυτόχρονα και αφελής. Γοητεύεται αμέσως από τον Αμπέλ, αν και το πρώτο πράγμα που αυτός κάνει είναι να της κλέψει τις εισπράξεις της ημέρας, καθώς έχει μείνει ρέστος και οφείλει να τζογάρει. Η Ελά τον ακολουθεί θέλοντας να πάρει πίσω τα χρήματά της, μόλις όμως πατάει το πόδι της στο υπόγειο casino στο οποίο ο Αμπέλ την οδηγεί, κάτι αλλάζει μέσα της. Ο πίνων, λένε, μεθά και ο παίζων χάνει. Η Ελά τα παθαίνει και τα δύο, αν και το μεθύσι της δεν προέρχεται από το αλκοόλ, αλλά από τον τυφλό έρωτα. Τόσο τυφλό, που δεν βλέπει πως η συνύπαρξή της με τον Αμπέλ δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά. Διότι ο τζόγος έχει τους δικούς του κανόνες. Και όποιος δεν τους ακολουθεί, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Μαρί Μονζ (αφήνουμε ασχολίαστο το ότι έρχεται στη χώρα μας με πλέον των δύο ετών καθυστέρηση, στη «νεκρή» περίοδο του Αυγούστου, μάλιστα…) πραγματεύεται την ιστορία ενός καταραμένου έρωτα, υπονοώντας πως η παράφορη αγάπη μπορεί να είναι εθιστική όσο και ο τζόγος. Ξεκινά την αφήγηση με τρόπο που αφήνει υποσχέσεις, μιας και η σύσταση των δύο βασικών χαρακτήρων γίνεται γρήγορα και εύστοχα, μην αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών για το ποιόν του Αμπέλ και της Ελά. Το ίδιο γρήγορα, όμως, βουτά στη θάλασσα της αδιαφορίας, αγνοώντας επιδεικτικά πως η μπλόφα αποτελεί βασικό στοιχείο του παιχνιδιού και ενίοτε όπλο στα χέρια του παίκτη. Ο πανεύκολος (συν)εθισμός της Ελά έρχεται αβίαστα και ελάχιστα πιστευτά, η πορεία της σχέσης της με πατέρα και Αμπέλ ακολουθεί τη γραμμή που ο καθένας μπορεί να φανταστεί, όταν δε τα χρέη προς τα «καλά παιδιά» μεγαλώνουν επικίνδυνα, δεν χρειάζεται να έχεις ξημεροβραδιαστεί πάνω από μια πράσινη τσόχα για ν’ αντιληφθείς τι θα γίνει.

Εκεί που «Ο Τζογαδόρος» (1974) παρουσίαζε με άψογο τρόπο το ψυχογράφημα ενός τελειωμένου καζινόβιου χαρτοπαίχτη, πιάνοντας όλες τις πτυχές της ζωής του (από δουλειά και γκόμενα, μέχρι κολλητούς και οικογένεια) και τον τρόπο που ο εθισμός του επηρέαζε το φάσμα της καθημερινότητάς του, τούτα τα «Παιχνίδια Φωτιάς» ίσα που αγγίζουν την επιφάνεια του προβλήματος. Με τον Αμπέλ να μένει για αρκετό διάστημα εκτός πλοκής, μιας και δεν είναι να τριγυρνάει στην πιάτσα με όλα αυτά που έχει κάνει, το βάρος πέφτει κυρίως στην Ελά, η οποία περνάει από τις φάσεις εξάρτησης και απεξάρτησης με… αστρονομική ταχύτητα. Το τελικό tête-à-tête των δυο τους ρίχνει ένα κάποιο φως στον χαρακτήρα του Αμπέλ και το βεβιασμένο του πάθος, αυτό όμως έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση. Το καλό κορίτσι, που παρασύρθηκε σ’ έναν δρόμο χωρίς επιστροφή εξαιτίας του έρωτα, δείχνει σταθερά ανήμπορο να πείσει για κάποια από τις αποφάσεις του, πλην μιας, η οποία έχει να κάνει με την α λα άσωτη κόρη επιστροφή στην αγκαλιά του μπαμπά. Ο τζόγος, όμως, είναι ένα πηγάδι δίχως πάτο, κάτι που η φτωχή Ελά αδυνατεί ν’ αντιληφθεί, με οποιονδήποτε τρόπο και να της έχει γίνει… σαφές.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Όχι κακό, αλλά αδιάφορο δράμα για έναν έρωτα με… μεγάλο τζόγο. Καλή η χημεία των δύο διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας πρωταγωνιστών, μιας και το δίπολο της εύθραυστης Στέισι Μάρτιν και του σίφουνα Ταχάρ Ραχίμ αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως πράγματι τα ετερώνυμα έλκονται. Πέραν μερικών σκόρπιων στιγμών (κυρίως στις σκηνές του casino, καθώς και στις κάργα ερωτικές), το φιλμ ουδόλως δείχνει διατεθειμένο να παίξει με τη φωτιά.


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.