FreeCinema

Follow us

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ (2012)

(INSENSIBLES)

  • ΕΙΔΟΣ: Δραματικό Θρίλερ
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χουάν Κάρλος Μεντίνα
  • ΚΑΣΤ: Άλεξ Μπρεντεμούλ, Τόμας Λεμαρκί, Ντέρεκ ντε Λιντ, Χουάν Ντιέγκο, Σίλβια Μπελ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, μια ομάδα παιδιών με ανοσία στον πόνο απομονώνονται βίαια προς επιστημονική μελέτη της κατάστασής τους. Στο παρόν, ένας λαμπρός νευροχειρούργος μαθαίνει ότι πάσχει από λέμφωμα και μοναδική του ελπίδα σωτηρίας είναι η εύρεση κατάλληλου δότη. Οι δύο ιστορίες φυσικά και συνδέονται.

Το «Μέσα από τα Μάτια τους» είναι δύσκολο να ενταχθεί σε μια και μόνο κατηγορία. Δεν μπορείς να το πεις αμιγώς ταινία τρόμου, παρά το γεγονός ότι πολλές σκηνές φλερτάρουν ατμοσφαιρικά με το είδος. Δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις, επίσης, ιστορικοπολιτικό φιλμ, παρά το γεγονός ότι σχεδόν ολόκληρη η ισπανική ιστορία από τη δεκαετία του ’30 έως τα τέλη των 60’s περνάει μπροστά από την οθόνη. Ταυτόχρονα, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις αποκλειστικά ούτε με τον όρο «οικογενειακό δράμα», παρά το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής στο παρόν αναζητά με πάθος τις ρίζες της καταγωγής του, αναμοχλεύοντας τα μυστικά της οικογένειάς του.

Στην τελική, βέβαια, η κατηγοριοποίηση σε ένα συγκεκριμένο είδος δεν έχει σημασία. Ειδικά το ισπανικό (ή γενικότερα λατινόφωνο) σινεμά έχει επιδείξει εδώ και δεκαετίες πλήθος ιστοριών (από το «Θρέψε Κοράκια» του Σάουρα και «Το Πνεύμα του Μελισσιού» του Ερίθε μέχρι τα πρόσφατα «Στη Ράχη του Διαβόλου» και «Ο Λαβύρινθος του Πάνα» του ντελ Τόρο), οι οποίες επιδιώκουν να προσδώσουν σε κάθε φιλμ ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, σχολιάζοντας τα όχι και τόσο περήφανα σημεία της σύγχρονης ιστορίας της χώρας και προσπαθώντας κάθε φορά να το εντάξουν στο πλαίσιο προσωπικών ιστοριών, κυρίως, παιδιών.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Χουάν Κάρλος Μεντίνα ακολουθεί σχεδόν κατά γράμμα αυτή την παράδοση, συνδυάζοντας μια ιστορία προσωπικής αναζήτησης με τη σαφώς πιο ενδιαφέρουσα ιστορία μιας ομάδας παιδιών που δε νιώθουν πόνο – χαρακτηριστικό που τρομάζει τους γύρω τους οδηγώντας στην απομόνωσή τους αλλά αποτελεί κίνδυνο και για την ίδια τους την ζωή, καθώς η έλλειψη πόνου δημιουργεί και έλλειψη αναστολών. Μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές του φιλμ πηγάζουν από αυτή την ιδέα, με την εικόνα ενός κοριτσιού που βάζει φωτιά στο χέρι της παρατηρώντας τις φλόγες ή τη μορφή ενός αγοριού που δοκιμάζει τη σάρκα του όταν νιώθει πείνα να εντυπώνονται γερά στην μνήμη. Δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς ότι αυτή η ανικανότητα αίσθησης πόνου από την πλευρά των παιδιών αποτελεί και μεταφορά για τον ίδιο τον ισπανικό λαό που αναγκάστηκε να αποποιηθεί των συναισθημάτων και των αρχών του κατά τη διάρκεια των ταραχωδών δεκαετιών. (Αυτή την παρομοίωση τη χρησιμοποίησε κατά κάποιον τρόπο και ο φετινός Αλμοδόβαρ, βάζοντας την πλειοψηφία των επιβατών της πτήσης του «Δεν Κρατιέμαι» να είναι ναρκωμένοι, ως προέκταση της πολιτικής κατάστασης της σημερινής Ισπανίας). Αν και η αλήθεια είναι ότι, ύστερα από τόσες φορές που έχει χρησιμοποιηθεί, αυτή η τεχνική έχει πλέον καταντήσει να μη θεωρείται ιδιαιτέρως πρωτότυπη…

Το πρόβλημα του «Μέσα από τα Μάτια τους», όμως, δεν έγκειται σε αυτή την ιστορία, παρά το γεγονός ότι η αφήγηση δε στερείται κενών στην προσπάθειά της να καλύψει επικά τέσσερις δεκαετίες. Η ιστορία των παιδιών και η ακούσια αλλά λογική δημιουργία ενός «τέρατος» κρατούν το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια αυτού του κομματιού ενώ οι, ομολογουμένως, ατμοσφαιρικές σκηνές δημιουργούν μια καλοδεχούμενη αίσθηση θρίλερ, χωρίς να καταντούν ποτέ βαρετές. Η ιστορία, όμως, στο παρόν δεν είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα. Λειτουργώντας περισσότερο ως υποστήριξη για την αναπόφευκτη στιγμή που οι δύο αφηγήσεις θα συναντηθούν, μοιάζει κατά στιγμές απλώς να «τρώει χρόνο» μέχρι να συμπληρωθεί η απαιτούμενη διάρκεια. Το δε φινάλε δένει τόσο άτσαλα και απότομα τις δύο παράλληλες ιστορίες που απογοητεύει.

Παρά τα ελαττώματά του, όμως, το φιλμ παραμένει αρκετά φιλόδοξο και, αν και κατά στιγμές στραβοπατάει, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το σκηνοθέτη ότι δεν προσπάθησε να δημιουργήσει κάτι αρκετά διαφορετικό από το μέσο φιλμ που προβάλλεται αυτή την εποχή στους κινηματογράφους, ακόμα κι αν τελικά κατέφυγε σε περισσότερο γνώριμα μονοπάτια από όσο θα επιθυμούσε, υποθέτω, ο ίδιος. Απλά, ελπίζω την επόμενη φορά να καταφέρει να ισορροπήσει περισσότερο ανάμεσα στις επιρροές του και το προσωπικό του όραμα.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Δεν ανακαλύπτει τον τροχό, όμως, ο Μεντίνα αποφεύγει αρκετά… ανώδυνα την αποτυχία, δημιουργώντας κάτι αρκούντως ατμοσφαιρικό – αλλά όχι αρκετά έντονο για να μείνει για πάντα μέσα σου. Λίγο μάθημα ιστορίας, αρκετή αγωνία, λίγο μυστήριο και γαρνίρισμα δράματος κι έτοιμο το menu για το βράδυ. Βαρύ δε θα σου κάτσει, αλλά… μήπως είναι απλά για ορεκτικό;


MORE REVIEWS

ΓΚΟΤΖΙΛΑ x ΚΟΝΓΚ: Η ΝΕΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Ένα μυστηριώδες σήμα (κινδύνου;) έρχεται από τα βάθη της Κοίλης Γης και καλεί την ερευνητική ομάδα που προστατεύει τον Κονγκ στη Νήσο του Κρανίου να βρεθεί στα έγκατα αχαρτογράφητων περιοχών, ελπίζοντας να μην αναμειχθεί και ο Γκοτζίλα, προκαλώντας νέες επικές μάχες.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΚΟΡΜΙΑ

Ποια είναι τα όρια των δικαιωμάτων μας επάνω στο ίδιο μας το σώμα, σε συνάρτηση με τις ανά την Ευρώπη υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις που ορίζουν το πόσο αυτό μας ανήκει; Ένα έργο τεκμηρίωσης που επιχειρεί να θίξει και να απαντήσει σε πολλά νομικά και ηθικά διλλήματα… ζωής και θανάτου.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μπολόνια, 1858. Εξάχρονο αγόρι οικογένειας Εβραίων τίθεται αναγκαστικά υπό την επιμέλεια του Πάπα, προκειμένου να μεγαλώσει σύμφωνα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας. Οι γονείς του θα κάνουν τα πάντα για να το πάρουν πίσω, όμως, η κόντρα με την παπική Ρώμη δεν είναι απλή υπόθεση.

Η ΧΙΜΑΙΡΑ

Φυλακόβιος αρχαιοκάπηλος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπου ξαναβρίσκοντας την παλιοπαρέα των συναδέλφων του, ξηγιέται… παλιά του τέχνη κόσκινο. Ή μήπως κυνηγάει χίμαιρες;

ΚΟΥΚΛΕΣ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ

Νεαρή δημοσιογράφος ερωτεύεται αιρετικής στάσης ζωγράφο και performance artist. Όταν η δεύτερη πεθαίνει, η πρώτη αγωνίζεται να νικήσει την ελληνική γραφειοκρατία, ζητώντας να παραλάβει τη σορό της αγαπημένης της συντρόφου.