FreeCinema

Follow us

ΟΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΜΟΥ ΔΙΑΚΟΠΕΣ (2012)

(HOW I SPENT MY SUMMER VACATION)

  • ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Δράσης
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αντριάν Γκρούνμπεργκ
  • ΚΑΣΤ: Μελ Γκίμπσον, Κέβιν Χερνάντεζ, Ντολόρες Ερέδια, Πίτερ Στορμάρε, Ντιν Νόρις
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 95’
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON

Επαγγελματίας, αδιάντροπος κακοποιός, αλλά με απαράβατο προσωπικό κώδικα τιμής, καταλήγει στην πιο διαβόητη φυλακή του Μεξικού, όπου δοκιμάζει να επιβιώσει με τη βοήθεια καπάτσου 10χρονου και της… φουκαριάρας της μάνας του.

Ό,τι κάνει ένας καλλιτέχνης στην προσωπική του ζωή δε (θα έπρεπε να) μας αφορά. Το μόνο που (θα έπρεπε να) μας ενδιαφέρει είναι πώς και τι θέλει να επικοινωνήσει με το έργο του. Στην περίπτωση, όμως, αυτού του πάλαι ποτέ (;) αγαπημένου παιδιού του Χόλιγουντ, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία κινηματογραφικής αστοχίας (ο «Οιωνός» του 2002 και «Τα Πάθη Του Χριστού» του 2004, είναι η τελευταία ερμηνευτική και σκηνοθετική, αντίστοιχα, επιτυχία του) και τακτού διασυρμού από τα ΜΜΕ (εξαιτίας των κατά καιρούς αντισημιτικών σχολίων του, αλλά και της αντιδικίας – σαπουνόπερας με την πρώην σύντροφό του), χρειαζόταν αν όχι ένα σπουδαίο, τότε σίγουρα ένα πραγματικά καλό φιλμ για να επανακάμψει.

Δυστυχώς γι’ αυτόν, καμία από τις τελευταίες απόπειρές του, μπροστά («Στην Άκρη του Νήματος», «Ο Άλλος Μου Εαυτός») ή πίσω («Apocalypto») από την κάμερα δε στάθηκε ικανή να σταματήσει την εν γένει κατρακύλα του. Δυστυχώς για εμάς, αυτές «Οι Καλοκαιρινές μου Διακοπές», τις οποίες υπογράφει ως παραγωγός, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής, όχι μόνο δε σταματούν τον κατήφορο, αλλά τον μετατρέπουν και σε ελεύθερη πτώση (μάλλον ανεπιστρεπτί).

Με χώρο δράσης το El Pueblito (ή «Χωριουδάκι»), μια από τις χειρότερες (πριν απ’ τη διάλυσή της, τον Αύγουστο του 2002) φυλακές του κόσμου, το ντεμπούτο του Γκρούνμπεργκ δεν έμοιαζε εξ αρχής καταδικασμένο. Κι αυτό γιατί προσέφερε μια εξαιρετική ευκαιρία αποκάλυψης της διεστραμμένης καθημερινότητας ενός σωφρονιστικού πειράματος που απέτυχε παταγωδώς. Μικρογραφία της χειρότερης δυνατής εκδοχής μιας ανθρώπινης κοινωνίας, το «Χωριουδάκι» της Τιχουάνα εξελίχθηκε σε ολόκληρη συνοικία, με τα δικά της μαγαζιά, εστιατόρια, ακόμη και καζίνο. Οι επιφανείς κρατούμενοι, που αποκτούσαν εξουσία διακινώντας ναρκωτικά, όπλα ή σάρκα (ενώ παράλληλα λάδωναν αστυνομία και δεσμοφύλακες), έμεναν σε πολυτελή διαμερίσματα και μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν! Οι λοιποί, εις αεί έγκλειστοι, βολεύονταν σε παράγκες ή κατάχαμα. Όλοι, πάντως, μπορούσαν να μοιράζονται το χώρο που τους αναλογούσε με τις οικογένειές τους, οι οποίες είτε έμεναν μόνιμα μέσα στη φυλακή, είτε βρίσκονταν διαρκώς στο μέσα – έξω.

Με σκηνοθεσία που δεν αποφεύγει την εντυπωσιακή ταχυδακτυλουργία ή το βαρύγδουπο slow motion (ιδιαίτερα στην αιματοβαμμένη καταγραφή της βίας) μεν, «φορά» εύστοχα μια ωμή, δερμάτινη, λεκιασμένη και καταϊδρωμένη ώχρα δε, ο Γκρούνμπεργκ κοινωνεί σχεδόν ατόφια την ατμόσφαιρα/αρρώστια του «Pueblito»: το χώμα χρωματίζει τα πάντα, ο ασυγχώρητος ήλιος και η διαπεραστική υγρασία ξεφεύγουν από την επιφάνεια της οθόνης. Σε διαπερνούν. Μεταφέροντάς σου ακόμα και τη δυσωδία. Η αηδία κι η απόγνωση, που είναι ρουτίνα για τους ιθαγενείς της φυλακής, επιβάλλονται και σε διακατέχουν. Μέχρι εκεί, όμως. Κανένα άλλο ενδιαφέρον δεν προκύπτει για να σε συνεπάρει σε άλλα, πιο εποικοδομητικά συναισθήματα. Απτοί χαρακτήρες δεν υπάρχουν, παρά τις ουκ ολίγες ανεπιτήδευτες ερμηνείες (ιδιαίτερα του πιτσιρικά Χερνάντεζ) και το σασπένς δεν προλαβαίνει ούτε καν να πάρει μπρος. Ο αφημένος στη μανιέρα… «Φονικό Όπλο» driver του Γκίμπσον μπορεί να θέλει να είναι ένας αθυρόστομος, πολιτικά ορθός (τυχο)διώκτης, που σκοτώνει αβέρτα υπερασπιζόμενος το συμφέρον του, στο τέλος, όμως, αναδεικνύεται σε αδιαμφισβήτητα αμερικάνο – κι αλεξίσφαιρο – ήρωα, τόσο αναπόφευκτο όσο και ο θάνατος. Που σώζει κόσμο στην απολίτιστη ξενιτιά. Κερδίζει το κορίτσι. Και αυτοανακηρύσσεται οικογενειάρχης, επί εξωτικής παραλίας, σ’ ένα… δωρεάν happy end.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Αποτυχημένο και ως ταινία δράσης, και ως docudrama – επίσκεψη σε υπαρκτό, άθλιο σωφρονιστικό συγκρότημα, και ως comeback του Γκίμπσον, ενδέχεται να σου δημιουργήσει έντονη επιθυμία να μπεις εσπευσμένα στο… ντους.


MORE REVIEWS

UNTIL DAWN

Παρέα φίλων ακολουθεί τα ίχνη της προ ενός έτους εξαφανισμένης αδελφής μιας από αυτούς και καταλήγει παγιδευμένη σε μία λούπα του χρόνου, στην οποία όλοι πεθαίνουν ξανά και ξανά, με μοναδική ελπίδα διαφυγής να μείνουν ζωντανοί μέχρι το ξημέρωμα. Γιατί; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Ο ΛΟΓΙΣΤΗΣ 2

Όταν ένας παλιός γνωστός του από το Υπουργείο Οικονομικών δολοφονείται, ο Κρίστιαν Γουλφ καλείται να αναλάβει δράση, έχοντας στο πλευρό του τον αδελφό του, Μπράξτον. Η υπόθεση δεν κρύβει μονάχα ένα οικονομικό σκάνδαλο, αλλά κι ένα τεράστιο κύκλωμα trafficking που ξεκινά από τη Λατινική Αμερική, περνά από τα σύνορα με το Μεξικό και φτάνει μέχρι τις ΗΠΑ.

Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΜΑΥΡΟΔΟΝΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΛ

Η μοχθηρή κόμισσα Σιμπίλα υφαίνει πανούργο σχέδιο παγίδευσης του Πειρατή Μαυροδόντη, με απώτερο στόχο την κυριαρχία στις επτά θάλασσες. Γενναίο κοριτσάκι, χαζοβιόλης μάγειρας και ένας… δράκος κινούν για να τον σώσουν.

BABY

Μετά από έκτιση ποινής σε κέντρο κράτησης για ανηλίκους, ο Γουέλινγκτον βρίσκεται και πάλι ελεύθερος στους δρόμους του Σάο Πάολο, όπου ανακαλύπτει ότι μέλη της οικογένειάς του έχουν αλλάξει τόπο κατοικίας. Η μοναξιά δεν θα κρατήσει για πολύ. Η συντροφικότητα θα έρθει γνωρίζοντας τον Ρονάλντο, που θα τον οδηγήσει στην εκπόρνευση αλλά και σε μια νέα οικογένεια.

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΫΜΑΝ

Πρόσφυγας από τη Γουινέα εργάζεται ως ντελιβεράς, ποδηλατώντας όλη τη μέρα στους δρόμους του Παρισιού. Η μοναδική του ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι να εγκριθεί η αίτηση ασύλου που έχει υποβάλει. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να μάθει καλά την «ιστορία του».

MR KLEIN

MR KLEIN

Ο Μελ Γκίμπσον μπαίνει σε φυλακή του Μεξικού. Αντί να τα δώσεις στο εισιτήριο, το κάνεις τάμα, μπας και πιάσει.