του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Η ταινία αρχίζει με μια σκηνή δράσης, ένα αστυνομικό «ντου» τόσο γκροτέσκο που σε πιάνει απελπισία για τα νέα όρια που μπορούν να ξεπεράσουν οι κινηματογραφικές γαλλικουργιές. Το κακό νέο είναι ότι αυτή τη σκηνή θα τη δεις αρκετές φορές (σε παραλλαγές). Το καλό είναι ότι πρόκειται για φανταστική αφήγηση μέσα στην ταινία, οπότε αποδεικνύεται ότι υπάρχει λόγος για την ύπαρξή της. Είναι η ιστορία – νανούρισμα που αφηγείται η Ιβόν στον γιο της, περιγράφοντάς του τον ηρωισμό τού χαμένου πλέον συζύγου της. Ο ηρωισμός του Ζαν γιορτάζεται με έναν «αμφιλεγόμενης» αισθητικής ανδριάντα και γενικά αντιλαμβανόμαστε ότι ο μακαρίτης υπήρξε ένα υπόδειγμα για την αστυνομία της πόλης της Νότιας Γαλλίας όπου υπηρέτησε.

Η Ιβόν έχει μείνει να ζει με την απώλεια, με ένα παιδί που του λείπει ο πατέρας του και μια υπηρεσία όπου υπάρχει βαριά η σκιά του Ζαν. Μέχρι που αυτό θα αλλάξει με ένα τυχαίο περιστατικό. Έπειτα από μια έφοδο της αστυνομίας σε ένα S&M μπουντρούμι όπου γίνονται διάφορα όργια, η Ιβόν θα μάθει ότι ο Ζαν δεν ήταν στην πραγματικότητα ο ήρωας που όλοι (και εκείνη μαζί) νόμιζαν. Ήταν στ’ αλήθεια ένας διεφθαρμένος μπάτσος, ο οποίος τα έπαιρνε από παντού και με αυτά τα λεφτά είχε φτιάξει για την οικογένειά του ένα καλό σπίτι γεμάτο από ακριβά αντικείμενα. Για την Ιβόν ακυρώνονται όλα μέσα σε μια στιγμή. Ακόμη και η βέρα της είναι προϊόν δωροδοκίας. Το χειρότερο απ’ όλα γι’ αυτήν, όμως, είναι ότι ο Ζαν παγίδεψε έναν αθώο άνδρα και τον έκλεισε για οκτώ χρόνια στη φυλακή, ώστε να πληρώσει τα αδικήματα που εκείνος διέπραξε.

Ο Αντουάν βγαίνει από τη φυλακή, όχι σε καλή κατάσταση. Δεν είναι και εύκολο να μείνεις έγκλειστος για τόσον καιρό για κάτι που δεν έχεις κάνει. Είναι αποφασισμένος να ξαναρχίσει τη ζωή του μαζί με τη γυναίκα του, αυτή τη φορά όμως προσπαθώντας να γίνει αυτό που οι άλλοι νομίζουν ότι είναι. Ταυτόχρονα, η Ιβόν είναι κι αυτή αποφασισμένη. Να βοηθήσει τον Αντουάν να ξαναφτιάξει τη ζωή του, χωρίς όμως εκείνος να μάθει ποια είναι στην πραγματικότητα, κάτι που θα οδηγήσει σε διαδοχικές παρεξηγήσεις και ρομαντικά μπερδέματα. Καθώς η Ιβόν και ο Αντουάν θ’ αρχίσουν να έρχονται κοντά, θα εκφράσει τα αισθήματά του για εκείνη και ο συνεργάτης της, ο Λουί.

Σε μια παλιά χολιγουντιανή περίοδο, το story του «Το Πρόβλημά μου Είσαι Εσύ!» θα μπορούσε να είναι η βάση για μια τυπική screwball κωμωδία. Έχει δύο ανισόρροπους κεντρικούς χαρακτήρες, ένα πλαίσιο παρεξηγήσεων, πολλές (ίσως υπερβολικά πολλές) υποπλοκές και γρήγορο ρυθμό. Για να είμαστε δίκαιοι, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, και ειδικά η Αντέλ Ενέλ, ανταποκρίνεται σωστά. Υπάρχει χιούμορ που αποφεύγει την κατηγορία παγοκολώνας français και ένα πλήθος καταστάσεων που ο θεατής θα παρακολουθήσει ώστε να μην βαρεθεί. Από την άλλη πλευρά, όμως, όλα αυτά χρειάζονταν ένα πιο σφιχτό κούρδισμα και κάποια αφαίρεση για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.