του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι η απρόσμενη επιτυχία που είχε πριν από τρία χρόνια το «Εγώ, ο Απαισιότατος» θα είχε συνέχεια. Το απολαυστικό μπέρδεμα καλού – κακού και τα εντελώς αναρχικά και εξωφρενικά αστεία Minions που έδωσαν τον τόνο, ήταν αδύνατον να συγκρατηθούν σε μία μόνο ταινία. Τα κίτρινα, cult πλασματάκια ήδη ετοιμάζουν τη δική τους ταινία για το 2015, ενώ έπειτα από την εισπρακτική επιτυχία του sequel, έχει δοθεί το πράσινο φως και για ένα τρίτο μέρος. Και είναι από τις περιπτώσεις που δε λες «κι άλλο sequel;».

Στη δεύτερη περιπέτειά του, ο Γκρου, τα Minions και τα τρία κορίτσια ζουν μια ευτυχισμένη ζωή μονογονεϊκής οικογένειας, αλλά η έλλειψη της μητέρας είναι εμφανής. Η Άγκνες, η Ίντιθ και η Μάργκο περνούν διασκεδαστικά, έχουν ό,τι τους χρειάζεται, αγαπούν τον Γκρου, αλλά θέλουν και μια μητέρα, ενώ βλέπουν ότι και εκείνος έχει ανάγκη από μια σύντροφο, παρά το γεγονός ότι απωθεί τη σκέψη να πλησιάσει μια γυναίκα, εξαιτίας τραυματικών αναμνήσεων. Έχοντας αφήσει τα παρανοϊκά μοχθηρά σχέδια πίσω του, είναι πλέον αφιερωμένος στα κορίτσια «του» και στην αποτυχημένη επιχείρηση γλυκισμάτων που προσπαθεί να στήσει. Τα πράγματα θα αλλάξει η παρουσία της Λούσι, μιας πράκτορα που είναι εξίσου αποφασισμένη και… χαριτωμένα αδέξια. Συνεργάζεται μαζί του για να εντοπίσουν έναν κακό που έχει στα χέρια του έναν επικίνδυνο ορό, αλλά πολύ σύντομα θα φανεί ότι κάτι παραπάνω μπορεί να παίξει ανάμεσά τους αν ξεπεράσουν τους δισταγμούς τους.

Αν μπορεί να πει κάποιος κάτι αρνητικό για την ταινία, είναι ότι δε δίνει τόσο πια την αίσθηση της έκπληξης και της φρεσκάδας του πρώτου «Εγώ, ο Απαισιότατος». Επειδή γνωρίζεις τους χαρακτήρες, περιμένεις περισσότερες υπερβολές από τον Γκρου, που σχεδόν δεν αναγνωρίζεται μετά από τον εμποτισμό του με το πατρικό φίλτρο, και… σχεδόν τα πάντα από τα Minions. Ίσως, λοιπόν, να μη δεις κάτι που θα σε αφήσει άφωνο. Τα αστεία, όμως, εξακολουθούν να έρχονται απανωτά και όλη η ταινία έχει ένα αίσθημα γλυκύτητας και τρυφερότητας που δε γίνεται να μη σε αγγίξει. Η ιστορία του «κακού» είναι κάπως δευτερεύουσα (ίσως γι’ αυτό αποχώρησε από το καστ και ο Αλ Πατσίνο, επικαλούμενος «δημιουργικές διαφορές»), αλλά δεν πρόκειται να σε νοιάξει και πολύ, αφού θα γελάσεις και θα νιώσεις το συναίσθημα που μοιράζονται οι ήρωες.

Κακά τα ψέματα, οι μεγάλοι stars του franchise είναι τα Minions και θα σε κάνουν να γελάσεις και πάλι πολύ με τις ανισορροπίες και την ξαφνική τους μετάλλαξη. Οι κοιλιακοί δοκιμάζονται στις σκηνές που εμφανίζονται να τραγουδούν στη δική τους απροσδιόριστη γλώσσα το «I Swear» και το «YMCA», ενώ στους τίτλους τέλους, κάνουν ανοιχτό casting για την ολόδική τους ταινία (σε εξαιρετικό 3D). Αργεί, ρε γαμώτο, το 2015!