του Παναγιώτη Παναγόπουλου

Σε μεγάλους μπελάδες μας έβαλε η «Twilight Saga», καθώς τα στούντιο αναζητούν ποια θα είναι η επόμενη young adult λογοτεχνική σειρά, που θα εξελιχθεί σε λαχταριστό franchise. Με την εξαίρεση των «Αγώνων Πείνας», οι υπόλοιπες απόπειρες εκμετάλλευσης λογοτεχνικού υλικού για μεταφορά σε κινηματογραφική φαντασία, μάλλον έχουν αποτύχει (παράδειγμα, το πρόσφατο «Αγάπησα Ένα Ζόμπι»). Πόσα ευαίσθητα και αταίριαστα νεαρά ζευγάρια που δεν μπορούν να είναι μαζί (γιατί είναι βαμπίρ, ζόμπι, μάγοι, καλικάντζαροι) μπορείς να δεις μέχρι να σε πιάσουν στομαχικές συσπάσεις;

Τα «Όμορφα Πλάσματα», που βασίζονται στη σειρά βιβλίων «Caster Chronicles» των Κάμι Γκαρσία και Μάργκαρετ Στολ, δεν πρόκειται να σε κάνουν να τα αγαπήσεις, γιατί απλώς νομίζουν ότι είναι όμορφα. Στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε άσχημα. Είναι απλώς αδιάφορα – κι αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα. Ο Ρίτσαρντ ΛαΓκραβενίζ έχει μοιράσει την ταινία στα δύο, κάνοντάς την να μην έχει συνοχή και συνέπεια. Το πρώτο μέρος αφιερώνεται στο ρομάντζο που εξελίσσεται ανάμεσα στον Ίθαν και τη Λίνα, ενώ διαβάζουν Βόνεγκατ και Μπουκόφσκι (yeah, right). Η Λίνα είναι – κυριολεκτικά – το κορίτσι των ονείρων του, αφού τη βλέπει σε ένα εξακολουθητικό του όνειρο. Είναι, όμως, πλασμένοι ο ένας για τον άλλο;

Το βασικό εμπόδιο είναι η μαγική της φύση και η εξέλιξη που μπορεί να πάρει, αφού κλείνοντας τα 16 θα μάθει αν είναι καλή ή κακή μάγισσα και εκεί πέφτει το βάρος στο δεύτερο μέρος, όπου το φιλμ αλλάζει εντελώς χαρακτήρα. Γύρω από τα sweet sixteen της Λίνα συγκεντρώνονται καλοί και κακοί συγγενείς, περιμένοντας το δρόμο που θα πάρει. Μαζί και ο Ίθαν, για να δει τι τού ‘λαχε.

Η Άλις Ένγκλερτ (κόρη της Τζέιν Κάμπιον, αν σου λέει κάτι αυτό) δείχνει μια σχετική ωριμότητα. Χημεία, όμως, δεν έχει με τον Έρενραϊχ. Στους υπόλοιπους ρόλους, Άιρονς και Τόμσον βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν υπερβολές χωρίς να τους πει κανείς κουβέντα, ενώ είναι ν’ απορείς γιατί μετά από υποψηφιότητα για Όσκαρ, η Βαϊόλα Ντέιβις δέχτηκε να παίξει τόσο ασήμαντο ρόλο. Η πιο χαριτωμένη παρουσία, που φαίνεται να το απολαμβάνει πραγματικά, είναι της super κακιάς Έμι Ρόσαμ. Ούτε τα εφέ δεν μπορούν να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Δείχνουν φτηνά, σα να έρχονται από εφηβική τηλεταινία της Disney. Η συγκέντρωση πολλών δυνατών ονομάτων στο supporting cast δείχνει ότι οι ελπίδες ήταν μεγάλες για την εξέλιξη της ταινίας σε franchise. Τόσο το αποτέλεσμα, όσο και οι άθλιες εισπράξεις στην Αμερική, μάλλον θα μας σώσουν από περισσότερες «ομορφιές»…