ΑΣΤΕΡΙΞ & ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ (2012)
(ASTERIX ET OBELIX: AU SERVICE DE SA MAJESTE)
- ΕΙΔΟΣ: Κωμωδία
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λοράν Τιράρ
- ΚΑΣΤ: Εντουάρ Μπερ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Γκιγιόμ Γκαλιέν, Φαμπρίς Λουκινί, Βενσάν Λακόστ, Κατρίν Ντενέβ, Βαλερί Λεμερσιέ, Σαρλότ ΛεΜπον
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ODEON
Οι Ρωμαίοι φτάνουν με πλοία ως την Αλβιώνα πολιορκώντας τη Μεγαλειότατη, η οποία στέλνει έμπιστο για σωτήριο μαγικό φίλτρο στο μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται αιωνίως. Οι Αστερίξ και Οβελίξ, που «σέρνουν» χυμαδιό hipster, πάνε Αγγλία, παθαίνουν… πλάκα με τις ντόπιες, τους την πέφτουν απ’ τον Καίσαρα φερτοί οι Νορμανδοί, ο απεσταλμένος είναι υπέρ το δέον τζέντλεμαν με hot αρραβωνιάρα, θα απωλέσουν βαρέλι με ελιξίριο. Το’ χουν;
Oui, μπορεί και να είναι το καλύτερο ως τώρα 35mm album του comic. Αλλά και αν (εν πολλοίς ρίχνοντας σέκο το αγριογούρουνο της μπαλαφάρας των προηγούμενων ταινιών τού απόλυτου φραντσέζικου franchise) το sequel κακό δεν τρίτωσε, δεν έχει πέσει στη μαρμίτα που σε κάνει για μιάμιση ώρα νταβραντισμένα ιλαρό ούτε αυτό το δραματουργικά όχι ανίσχυρο mash-up δύο τευχών των Γκοσινί και Ουντερζό. Όπου ο auteur – Πανοραμίξ των «Ο Μικρός Νικόλας» και «Μολιέρος» (υπόγεια παρόντα και τα δύο εδώ) λέει «Ave moi!» σε μία κωμωδία τριβών πολιτισμικού κλου επ’ αφορμή εκ νέου χαλάστρας σε επίθεση εχθρού και ντραβάλων διδαγμάτων αυτοεκπλήρωσης / αλληλεγγύης / «βγάλ’ το από μέσα σου» στις συνιστώσες άνδρωσης νεολαίου, αποστολής κι ερωτικής επιθυμίας, αντιστοίχως.
Τα τρία κατεξοχήν μεταμοντέρνων αναχρονισμών επιθεωρησιακά σκετς του ΣΔΟΕ, της ψυχανάλυσης και του λαθρομετανάστη (διαρκείας και σε δόσεις, το τελευταίο «περνάει» μήνυμα), χωρίς να είναι Κακοφωνίξ, δίνουν μια κρυάδα, όμως, σίγουρα ο ουρανός πέφτει στο κεφάλι του – … παλιού Άγκι – Ιντεφίξ που δεν περνάει τη Μάγχη του ημιώρου, των δύο πειρατικών ναυαγίων (τω όντι) στην απόξω, των γελαδερά sui generis ως ίντριγκα και ύφος καρέ των Βόρειων άφοβων βαρβάρων και, κυρίως, του μπουρ μπουρ συν ευτραπέλων μπουρλέσκ, που οι λεγεώνες καρτουνίστικων γκαγκ απωθούν στο φλεγματικά déjà vu Ηνωμένο Βασίλειο καταστάσεων – με Eurotunnel θυμηδίας την ιδιοσυγκρασιακή διελκυστίνδα πειραγμάτων των δύο σε άσπονδη γειτνίαση λαών.
Αυτοί που έχουν με το μέρος τους τους θεούς είναι η ποικιλία μενίρ εικαστικών που βγάζουν μάτι από ένα ματς rugby ως τη… Λέστερ Σκουέαρ, το δρυιδικό «Εύρηκα!» του τέιου και η ανακήρυξή του ως εθνικού ποτού του νησιού, η σκηνή βασανιστήριου αντι-ταχύρρυθμου savoir vivre, ο συμμαχικά διμερής θρίαμβος feel good, ψυχάρας και γούτσου γούτσου της κορύφωσης «Survivor» και, εκτός του Μπερ που… «κλωτσάει» οπτικά, η βρετανικών αξάν (!) διανομή: Αγνώριστοι οι Μπουν – Ζουνιό, στο αξιόπιστο οχυρό τους οι Ντεπαρντιέ – Ντενέβ – Λουκινί – Λανέρ, νέο καμάρι της Comedie Francaise ο Γκαλιέν και των ενζενί η ΛεΜπον, απλώς απολαυστική η (αναφερόμενη στη Μάγκι Σμιθ) Λεμερσιέ. Οι Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία, όμως, ξανά δεν είναι όλα τα λεφτ…, pardon, όλοι οι σηστέρτιοι. Ξέρω. Demi αστείο. Όπως και η ταινία, μα τον Τουτάτη…