του Ηλία Φραγκούλη

Είδαμε τα teasers, τον είδαμε σε χειροπέδες, θα περιμένουμε και την «Justice League», όμως, σήμερα είναι η ώρα για το πρώτο, κανονικό trailer του «Man of Steel» του Ζακ Σνάιντερ, σε παραγωγή του Κρίστοφερ Νόλαν.

Προσωπικά, θεωρώ το «Superman Returns» (2006) την καλύτερη ταινία που έγινε ποτέ για τον… Κλαρκ Κεντ. Αυτή ήταν η άποψή μου τότε – και παραμένει η ίδια: «Σβήνοντας από το χάρτη τα sequels της ταινίας του ’78, η πλοκή συνεχίζεται με την επιστροφή του απογοητευμένου, ορφανού ήρωα που ποτέ δε βρήκε την πατρική φιγούρα την οποία αναζητούσε στο διάστημα. Από νωρίς καταλαβαίνεις πως ο Σίνγκερ δεν είχε στο μυαλό του ένα απλό popcorn movie που θα ενθουσίαζε τους fans του φανταστικού και των comics με αδιάκοπες σκηνές δράσης. Ο δικός του Superman είναι ένας ήρωας που αναζητά να βρει την άκρη με τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι ένας ήρωας για ψυχανάλυση!

Υπάρχουν δύο τρόποι να ερμηνεύσει κανείς την αληθινή διάσταση του «προβλήματος»: ο χριστιανικός και ο… γονικός. Με μια πρώτη και αυτονόητη ματιά, τα σύμβολα θυμίζουν τον Ιησού που κατέβηκε στη Γη για να μας σώσει από τα αμαρτήματά μας, ένα Υπέρτατο Ον το οποίο παλεύει εσωτερικά με την «ανθρώπινη» υπόστασή του και τις εντολές που φέρει στη συνείδησή του σαν κληρονομιά από τον πατέρα του. Υπάρχουν στιγμές που αυτή η θρησκευτική διάσταση που δίνει ο Σίνγκερ στο Superman σε κάνει να τρέξεις στο bar του κινηματογράφου και να ρωτήσεις αν πουλάνε κεριά! Αν πιστεύεις σε βαθμό παροξυσμού… Προσωπικά, αυτή η ερμηνεία δεν λειτούργησε τόσο μέσα μου. Θα προτιμήσω εκείνη της έλλειψης του πατέρα – προστάτη, που στοιχειώνει κάθε διάσταση του ήρωα. Ο Θεός στην ταινία του Σίνγκερ δεν είναι μια ιδέα δίχως ύλη, δεν είναι κάτι έμφυτο και ασαφές. ‘Έχει όψη και φωνή (μέσα από τα παλιά «video» μηνύματα του Μάρλον Μπράντο), εμπνέει αγάπη και είναι η καθοδήγηση που χρειάζεται ο Superman για να επιβιώσει στον κόσμο μας. Ο Θεός του είναι απλά… ένας πατέρας. Πέρα από αυτό το δεσμό, ο Κλαρκ Κεντ / Superman είναι ένας αγνωστικιστής ήρωας που όταν η ανάγκη τον καλεί, σώζει ζωές, την ανθρωπότητα ή το μοναδικό άνθρωπο που αγαπά σε τούτο τον πλανήτη, τη Λόις. Η οποία εδώ είναι μητέρα! Και το καμπανάκι του απόντος γονικού ρόλου – προτύπου ηχεί σε βαθμό που ξεκουφαίνει, υποστηρίζοντας τη σημασία αυτής της ερμηνείας ως πιο κοντινής στην πραγματικότητα.»

Γιατί πηγαίνω πίσω σε εκείνη την κριτική; Βλέποντας, πλέον, το κανονικό trailer της ταινίας του Σνάιντερ, σε πρώτη «ανάγνωση», αισθάνομαι πως δεν απέχει ιδιαίτερα από την εκδοχή του Σίνγκερ! Ο Superman παρουσιάζεται σαν κάτι παραπάνω από Θεάνθρωπος! Απλά, έχοντας βιώσει το πάθημα της… μη δράσης από το προηγούμενο φιλμ, η Warner Bros., προφανέστατα, έχει σπρώξει το Σνάιντερ προς εικόνες επικών διαστάσεων και μεγαλειώδεις σεκάνς οπτικών εφέ, για να δελεάσει τα… κτήνη των multiplex. Παραδίπλα, όμως, αντιλαμβάνεσαι το – πιθανότατα – βασικό θέμα και ερώτημα της ταινίας: τι κι αν ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας είχε δυνάμεις που τον χαρακτήριζαν ως ένα είδος «Θεού»; Θα ήμασταν σε θέση να τον αποδεχτούμε; Θα συνυπήρχαμε μαζί του; Εάν αυτά είναι ερωτήματα που μπορούν να στέκουν και να αναλύονται στο «Man of Steel», τότε μιλάμε για μια από τις καλύτερες ταινίες του 2013. Από τώρα.

Η έξοδος του «Man of Steel» το ερχόμενο καλοκαίρι (στις 14 Ιουνίου του 2013 για τις ΗΠΑ), συμπίπτει με τον εορτασμό των 75 χρόνων από τη γέννηση του κλασικού comic.