Μιλάμε για φιλμ που και στην τηλεόραση να πετύχαινες, ή θα έκανες zapping ή θα κοιμόσουν! Κατανοώ ότι διανύουμε την τελευταία εβδομάδα του φετινού Mundial, όμως, αν αυτό σημαίνει για τη διανομή μηδέν εισιτήρια, ας πουν στα σινεμά να βάλουν λουκέτο μέχρι και τις 13 του μήνα ή να παίξουν μπάλα με προτζέκτορα, μπας και πουλήσουν καμιά μπύρα…
Ειλικρινά, είναι πρόκληση αυτή η κατάσταση! Έξι ταινίες, οι περισσότερες από τα ράφια, παραγωγής από το… 2011 (!) μέχρι και διανομής αρχών του ’14 (έστω, εδώ λες πως «δεν τους βγήκε» το έργο…), στην πιο σκοτωμένη εβδομάδα της σεζόν (υποθέτω πως ο ποδοσφαιρικός όλεθρος βάζει κάτω ακόμη και τον ελληνικό Αύγουστο!), με αντίστοιχες επιλογές προγραμματισμού.
Όσο για τα… καθυστερημένα φιλμ, αλήθεια, υπάρχει λογική ή ιδέα πολιτικής εξόδου; Παλιότερα, η παραγγελία και χρήση μεταχειρισμένων κοπιών από το εξωτερικό δικαιολογούσε την αργοπορημένη έξοδο μιας ταινίας, διότι κατέβαζε τα έξοδα. Στην εποχή του εξωφρενικά φθηνότερου DCP, όμως, τι νόημα έχει η διανομή ταινιών τριετίας και διετίας; Ειδικά όταν δεν πρόκειται για κάποιο «χαμένο αριστούργημα»; Γιατί ένας – ας πούμε – fan του Ζαν-Πιερ Ζενέ να περιμένει να δει την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη εννέα μήνες (!) μετά τη διανομή της στη Γαλλία, που έχει βγει στη χώρα της σε DVD και Blu-Ray από τις 4 Ιουνίου; Και, ξέρεις, δε μιλάω απαραίτητα για «κατέβασμα». Και νόμιμα μπορεί να την παρακολουθήσει σπίτι του (και να σκυλοβαρεθεί, δυστυχώς)!
Αυτά, για να μη φορτώνουμε στην πλάτη τού κάθε θεατή το «σταυρό του μαρτυρίου» των άδειων ταμείων. Αυτά, για να καταλάβουμε όλοι μαζί ότι η ελληνική διανομή, η ανευθυνότητα του προγραμματισμού, η άγνοια των ανθρώπων που διαχειρίζονται τους περισσότερους κινηματογράφους (και προβάλλουν «γουρούνι στο σακί», αρκεί να ‘ναι καινούργιο) και τα μπάζα των ταινιών, μαζί βάζουν το χεράκι τους στην «κρίση». Ελλαδάρα, μαλάκα μου.
