του Λευτέρη Αδαμίδη

Να που φτάσαμε σχεδόν στο τέλος. Μια ακόμη ταινία μένει να προβληθεί, το «Mud» του Τζεφ Νίκολς, και μετά το μάλλον απογοητευτικό «Cosmopolis» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ δύσκολα θ’ αλλάξει κάτι. Τουλάχιστον όχι για εμένα. Μετά από δέκα ημέρες με πολλή βροχή, κρύο και αρκετές απογοητεύσεις, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι το αφιλόξενο και αγχωτικό Φεστιβάλ των Καννών εξακολουθεί να κατέχει με άνεση την κορυφή. Το απέδειξαν οι κρυφοί άσοι του Καράξ και του Λοζνίτσα, όταν όλοι πίστευαν ότι οι ταινίες τελείωσαν στο πρώτο Σαββατοκύριακο. Το ίδιο απέδειξε και η δίκαιη μοιρασιά των ταινιών στα διάφορα προγράμματα, με μόνη, ίσως, εξαίρεση το «No» του Πάμπλο Λαρέν, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο επίσημο διαγωνιστικό και εξορίστηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών.

Στα βραβεία τώρα, επειδή προσωπικά δυσκολεύομαι να μπω στο μυαλό του Νάνι Μορέτι και της υπόλοιπης επιτροπής (και ούτε που θα το ήθελα είναι η αλήθεια…), αυτό που μπορώ να καταθέσω είναι η προσωπική μου λίστα με τα «φανταστικά» βραβεία. Πολύ πιθανά να έχουν μικρή ή και ελάχιστη σχέση με αυτά της Κυριακής – και γιατί θα έπρεπε, άλλωστε; Έλαβον, λοιπόν, κατ’ εμέ:

Χρυσός Φοίνικας: «V Tumane», Σεργκέι Λοζνίτσα

Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: «Amour», Μίκαελ Χάνεκε

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: «Beyond the Hills», Κριστιάν Μουντζίου

Κουραφέξαλα Βραβείο της Επιτροπής: το Φοίνικα πίσω από τα χέρια του απατεώνα Μορέτι (το πνεύμα του Φραγκούλη σε μια guest εμφάνιση)

Βραβείο Σκηνοθεσίας: «Holy Motors», Λεός Καράξ

Βραβείο Σεναρίου: «V Tumane», Σεργκέι Λοζνίτσα

Ανδρικής Ερμηνείας: Ντενίς Λαβάντ («Holy Motors»)

Γυναικείας Ερμηνείας: Εμανουέλ Ριβά («Amour»)

Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος: «Moonrise Kingdom», Γουές Άντερσον

Χρυσή Κάμερα: «La Playa DC», Χουάν Αντρές Αράνγκο (από το τμήμα Un Certain Regard)

Ο απολογισμός μετά από τις πραγματικές βραβεύσεις της Κυριακής…