FreeCinema

Follow us

[ΠΡΟΣΟΧΗ! Το κείμενο που ακολουθεί περιλαμβάνει «γαλλική» φρασεολογία. Γιατί μόνο έτσι πρέπει να απευθυνόμαστε στην εγκληματική ανυπαρξία, στους άρπαγες και στους μαλάκες, πλέον. Οι «ευαίσθητοι» και «πολιτισμένοι» αναγνώστες ας απομακρυνθούν από τη σελίδα.]  

Αυτή τη στιγμή λειτουργούν στο κέντρο της Αθήνας πέντε κινηματογραφικές αίθουσες. Και τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν τα δημοσιεύματα περί κινδύνου λειτουργίας των δύο από αυτές. Φέτος, ήδη αποχαιρετίσαμε δια παντός το EMBASSY του Κολωνακίου, διότι κανένας δεν προσπάθησε να σώσει το σινεμά που είχε «λουκετιάσει» από τα χρωστούμενα ο προηγούμενος ενοικιαστής του και ο ιδιοκτήτης της αίθουσας ενέδωσε σε επιχειρηματίες οι οποίοι σκοπεύουν να το μετατρέψουν σε κάτι ανάμεσα σε live «σκυλάδικο» ή club (ουδείς έχει βγάλει άκρη ακόμα…).

Αναμένοντας (στους επόμενους μήνες) την επαναλειτουργία του σινέ ΑΑΒΟΡΑ στην Ιπποκράτους, μπορούμε να θυμηθούμε ότι υπάρχουν ακόμη δύο ανέπαφες (στο εσωτερικό τους) αίθουσες στο κέντρο της πρωτεύουσας, οι οποίες παραμένουν κλειστές από τον Φεβρουάριο του 2012 (!), επειδή κατά τη διάρκεια επεισοδίων κάηκε η είσοδός τους και το γωνιακό τμήμα του πολύπαθου κτηρίου της συμβολής Σταδίου και Χρήστου Λαδά. Το θέμα με τα σινέ ΑΤΤΙΚΟΝ και ΑΠΟΛΛΩΝ έχει κουράσει ανεπανόρθωτα και, πλέον, κάνει όλο και πιο φανερά κάποια… «αδιευκρίνιστα» οικονομικά συμφέροντα, να παραμείνει στο σκοτάδι σχεδόν ολόκληρη η Σταδίου (τουλάχιστον μέχρι να… ξεπουληθούν τα πάντα εκεί τριγύρω, υποθέτω). Έχουν μπει στο παιχνίδι μέχρι και Ιδρύματα που έδειξαν πρόθεση να χρηματοδοτήσουν διάφορα αρχιτεκτονικά σχέδια τα οποία θα επέτρεπαν στις δύο αίθουσες να επαναλειτουργήσουν… άμεσα, όμως, το γεγονός ότι μετράμε μία ολόκληρη δεκαετία δίχως αποτέλεσμα, σημαίνει μονάχα ότι έχουμε να κάνουμε ή με γιγαντιαίους μαλάκες ή με σκοπιμότητες ανθρώπων που κρατάνε το «φρένο» πατημένο και κυριολεκτικά δεν θέλουν να ξαναδούν οι κάτοικοι της πόλης αυτούς τους δύο χώρους να λειτουργούν ξανά ως σινεμά. Τελεία.

Προ ημερών, καθώς περπατούσα στη γύρω περιοχή ενώ νύχτωνε, μου πιάστηκε η ψυχή. Από τον ζόφο της εγκατάλειψης. Διότι γνωρίζω την κινηματογραφική Ιστορία του κέντρου. Εκτός από το σκοτάδι και την πλήρη ακαλαισθησία που «σκεπάζει» τις δύο άνωθεν αίθουσες της Σταδίου, κάποτε υπήρχε κι ένας ΟΡΦΕΑΣ λίγο παρακάτω, σ’ ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο «φάντασμα», πια, το οποίο αναμένει ν’ αλλάξει χέρια (φυσικά), με αμέτρητα «λουκέτα» επάνω του, εκτός… του υπογείου του Θεάτρου Τέχνης. Εκεί προστατεύουμε τη μνήμη του κυρίου Κουν, διότι έχουμε και «πολιτισμό», πώς να το κάνουμε; Και λίγο παραπέρα, η ανάμνηση της ύπαρξης του πανέμορφου ΡΙΒΟΛΙ, με μια πρόσοψη άσχετου καταστήματος που πέτυχα κλειστή και δίχως ζωή, επίσης (άραγε, σε τι κατάσταση μπορεί να βρίσκεται ο χώρος της αίθουσας εντός;).

Εδώ και κάμποσα χρόνια (αν όχι δεκαετίες), δεν άκουσα ποτέ να γίνονται στόχος αίθουσες του κέντρου που λειτουργούν ως θέατρα! Μόνο οι κινηματογράφοι την πληρώνουν. Ίσως γιατί κρατάνε την πόλη πιο ζωντανή, παραμένοντας ανοιχτοί περισσότερες ώρες, προσεγγίζοντας όλες τις γκάμες ηλικιακού κοινού. Κοινό το οποίο συχνά αναζητά να κάνει και κάτι ακόμη, συμπληρώνοντας την ψυχαγωγική του έξοδο. Σκεφτείτε τώρα πόσα εστιατόρια ή bar έχουν κλείσει στο αντίστοιχο διάστημα της μη λειτουργίας κινηματογράφων όπως το ΑΤΤΙΚΟΝ και ο ΑΠΟΛΛΩΝ στο κέντρο, και αναλογιστείτε σε βάθος σκέψης τι μπορεί να «παίζει» πίσω από όλη αυτή τη συνθήκη… του σκοταδιού.

Σήμερα, κυκλοφορεί η φήμη ότι κινδυνεύει το IDEAL της Πανεπιστημίου και το ΑΣΤΟΡ της Κοραή (του οποίου ήταν έγκλημα η προ ετών μεταφορά της εισόδου, από τη Σταδίου στο βάθος της πίσω στοάς), αλλά και το ΑΕΛΛΩ της Πατησίων! Η Αξιωματική Αντιπολίτευση απηύθυνε ήδη ερώτηση προς τους υπουργούς Εργασίας και Πολιτισμού, αλλά το πιθανότερο είναι ν’ ακολουθήσει… σιωπή. Διότι τα τελευταία χρόνια η «ανάπτυξη» είναι πιο σημαντική από την Ιστορία της πόλης, από διατηρητέες μνήμες και από οτιδήποτε πολιτιστικό ζει ακόμη. Μόνο… αρχαία και πλήρως ρημαγμένα κτήρια που αφήνουμε έως και να… καταρρέουν, όπως το φετινό καλοκαιρινό παράδειγμα του κυριολεκτικού γκρεμιδίου του πάλαι ποτέ Ελληνικού Ωδείου στην οδό Φειδίου, το οποίο είχε αγοραστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2006 με σκοπό (εδώ γελάμε)… να διασωθεί!

Ασχέτως από τα σχέδια περί «αξιοποίησης» των ακινήτων του ΕΦΚΑ, που αυτή τη στιγμή δείχνουν να απειλούν την ύπαρξη αυτών των τριών κινηματογραφικών αιθουσών της Αθήνας, το ΥΠΠΟ οφείλει να πάρει μια θέση και να προστατεύσει αυτό που υπαγορεύει ο γαμημένος ρόλος του. Δεν είναι δυνατόν να εξαφανίζονται μόνο τα σινεμά σ’ αυτή τη χώρα… «πολιτισμού»! Δεν είναι δυνατόν, την ίδια στιγμή, να στήνεται πανηγυράκι – panel στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για τη στήριξη των «International Series – Entertainment Services – Movies» (με το τελευταίο να μοιάζει με «τσόντα»…), παρουσία του «Ερωτεύσιμου», του «Σελφάκια» και του «Καφασίου», και να μιλάμε για παραγωγές ψυχαγωγικού προγράμματος που, στην τελική, θα επιβιώσoυν σχεδόν αποκλειστικά σε τηλεοπτικές πλατφόρμες. Ζούμε στη χώρα που φιλοξένησε τα γυρίσματα του sequel του «Στα Μαχαίρια» (μέγα σουξέ και στο δικό μας box-office) και το έργο… δεν θα προβληθεί στους ελληνικούς κινηματογράφους, παρά μονάχα στο Netflix! Αλλά η κρατική χρηματοδότηση συνεχίζεται αμείωτη για την παραγωγή ελληνικών ταινιών που κόβουν από 1.000 έως 10.000 εισιτήρια, για να κρατάμε «ζωντανή» την εγχώρια κινηματογραφία! Σε ποια σινεμά θα παίζονται, δεν απασχολεί κανέναν!

Υπουργείο Πολιτισμού, my ass! Ας το κλείσουν το μπουρδελάκι της Μπουμπουλίνας. Είναι ανάξιοι λόγου και ύπαρξης. Ή ας περιορίσουν λιγάκι τα ταξιδάκια αναψυχής και «πολιτισμού» για τα μπουλούκια τους και τις «φιλενάδες» τους, κι ας ανοίξουν με αυτές τις οικονομίες έναν κουμπαρά για τα σινεμά. Στην ανάγκη, ας τσοντάρουν και μια απευθείας ανάθεση για τη δημιουργία neon επιγραφής με τη λέξη «STUDIO», δεν είναι κακό να προσφέρεις στον τόπο και να έχεις πελάτες που πληρώνουν. Για την «ανάπτυξη», κουκλίτσες μου!

Υ.Γ. Ας πάθουν κάτι αυτοί οι κινηματογράφοι και θα δείτε τι… «Sorbonne» έχω να τους σούρω! Και τότε δεν θα είμαι ο μόνος που μπορεί και τολμά να μιλά έτσι (διότι είμαι και του πολιτισμού και του «λιμανιού» και FREE). Τότε θα έχω πίσω μου και όλους τους Αθηναίους. Που έχουν μπαφιάσει ν’ ακούνε μαλακίες «υποσχέσεων» και να κλειδαμπαρώνονται σπίτια τους με «ατομική ευθύνη», διότι έχασαν τα στέκια τους, την ψυχαγωγία τους και… τις ζωές τους.