Η ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ (2022)
(MEINE CHAOSFEE & ICH)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Καρολίν Οριζέ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 85'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ROSEBUD.21
Η Βιολέτα, μια νεαρή νεράιδα μόλις… 337 ετών, βρίσκει τον εαυτό της εγκλωβισμένο στον κόσμο των ανθρώπων. Εκεί θα συναντήσει την 12χρονη Μάξι, ένα κορίτσι που μόλις έχει αφήσει το σπίτι που μεγάλωσε, για να μετακομίσει σ’ εκείνο της μητέρας της και του νέου της συντρόφου, στη μεγάλη πόλη. Το ιδιότυπο αυτό δίδυμο θα ενώσει τις δυνάμεις του, ώστε η Βιολέτα να καταφέρει να γυρίσει στον νεραϊδόκοσμο, ενώ την ίδια στιγμή θ’ αναλάβουν την αποστολή διάσωσης του τελευταίου δέντρου της πόλης από τα σχέδια του Δημάρχου.
Οι παραγωγοί των «Ουπς! Ο Νώε Έφυγε…» και «Ο Λούης και οι Εξωγήινοι» (συνολικής συγκομιδής… * ½ στο FREE CINEMA, έτσι για να βλέπετε τι περνάμε!) επιστρέφουν με ακόμη ένα ταινιάκι κινουμένου σχεδίου το οποίο έχει περίπου την ίδια αποστολή με το tablet που έχετε στο σπίτι: ν’ απασχολήσει το παιδί σας για κάνα μιαμισάωρο. Τουλάχιστον, το YouTube στο tablet είναι τζάμπα…
Συμπαραγωγή Λουξεμβούργου και Γερμανίας, το «Η Παρέα των Θαυμάτων» είναι ένα άρμα δύο πρωταγωνιστριών. Αρχικά, έχουμε την Βιολέτα, μια νεράιδα που αποτυγχάνει στις εξετάσεις για να γίνει νεράιδα των δοντιών, αλλά η περίεργη και ολίγον τι κακομαθημένη φύση της την οδηγεί στο να προσπαθήσει να κλέψει ένα μαγικό πετράδι που (θεωρητικά) θα βελτιώσει τις δυνάμεις της. Όταν θα βρεθεί εγκλωβισμένη στον ανθρώπινο κόσμο, θα γνωρίσει την Μάξι, ένα κορίτσι που δεν βρίσκεται και στα καλύτερά του, όντας θλιμμένη που από το εξοχικό της σπίτι δίπλα στη φύση, αναγκάζεται να μετακομίσει στο διαμέρισμα της μητέρας της, η οποία έχει αποφασίσει να μετοικήσει στη μεγαλούπολη με τον νέο της σύντροφο. Μαζί θα προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο ώστε να επιστρέψει η Βιολέτα στον κόσμο της, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι πως ο χρόνος της νεράιδας είναι περιορισμένος, καθώς αν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στον κόσμο των ανθρώπων, θα μεταμορφωθεί σε… λουλούδι.
Προφανώς, οι προβληματικές και τα επιμύθια της ταινίας είναι κλασικά σε animated παραγωγές, και εύκολο να τα διακρίνουμε από τα πρώτα λεπτά. Ο φόβος της μετακόμισης, το γεγονός ότι οι παράνομες πράξεις έχουν συνέπειες, ολίγη από περιβαλλοντολογία, η αξία της φιλίας, και το πως όλοι ανήκουμε κάπου, ακόμα κι αν δεν το διακρίνουμε από την πρώτη στιγμή. All that jazz, δηλαδή, που έχουμε ξαναδεί περίπου… χίλιες φορές σε παιδικά έργα του genre. Το ίδιο το κινούμενο σχέδιο δεν είναι κακό, έχει μία απαραίτητη φωτεινότητα για να «κρατήσει» κάποιους μικρούς θεατές, αλλά θα θέταμε ως ανώτερο όριο τα οκτώ με εννέα έτη. Αν θέλετε σώνει και ντε να το δουν τα παιδιά σας, that is.