του Ηλία Φραγκούλη

Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει όταν στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων εμπλακούν robotics (αν όχι και κούκλες…). Τα πάντα πηγαίνουν στραβά! Έτσι και με τούτη την πανέξυπνη «M3GAN», το τελευταίο δημιούργημα του Τζέιμς Γουάν (παραγωγός και εμπνευστής του story εδώ), το οποίο διαθέτει γερό σασπένς, ισορροπημένο κλίμα τρόμου και ψήγματα «τρολαρίσματος» για ακόμη περισσότερο ομαδικό κέφι στις αίθουσες.

Η ταινία πατά πάνω σε γνωστές φόρμουλες και διαθέτει μια πλοκή προφανώς προβλέψιμη, αλλά τα πάντα έχουν δουλευτεί με επαγγελματισμό και τιμιότητα, με κύριο σκοπό την ψυχαγωγία, οπότε δεν τίθεται θέμα ιδιαίτερων παραπόνων. Η Τζέμα είναι η τυπική hi-tech freak δίχως προσωπική ζωή, που στα ξαφνικά υποχρεώνεται να παραστήσει τη «μητέρα» της 8χρονης ανιψιάς της, αφού η αδελφή της και ο σύζυγός της σκοτώνονται σε τροχαίο. Ως robotics engineer σε μεγάλη φίρμα παιχνιδιών, η Τζέμα ονειρεύεται να δημιουργήσει το ιδανικό ΑΙ – σύντροφο για μικρά παιδιά, ένα πρότυπο «υποκατάστατου» γονιών, δασκάλων και φύλακα – προστάτη για τις πιο τρυφερές τους ηλικίες. Η Κέιντι θα μετατραπεί στο καλύτερο σπιτικό… «πειραματόζωο», όταν της παρουσιάσει την κοριτσίστικης εμφάνισης M3gan, ένα τετραπέρατο robot το οποίο συνδέεται προσωπικά με την ανήλικη παρέα του, σαν ένα είδος παιχνιδιού και «pet» μαζί. Η M3gan υπακούει μονάχα στις εντολές της «κηδεμόνος» Τζέμα, όμως, πραγματικά ανήκει και αφοσιώνεται… δίχως όρια στην Κέιντι.

Όταν η Τζέμα συνειδητοποιήσει πως η M3gan παίρνει πρωτοβουλίες δράσης για τις οποίες δεν ήταν προγραμματισμένη, καταλήγει στο συμπέρασμα πως το robot έχει αρχίσει ν’ αποκτά δική του «ζωή», λογική και σκέψεις, χωρίς να μπορεί να προβλέψει την επικινδυνότητα των εξελίξεων και τι συνέπειες μπορούν να έχουν αυτές. Φυσικά, προσπαθώντας να προστατεύσει την ανήλικη Κέιντι από οτιδήποτε απειλητικό ή ενοχλητικό γύρω της, η M3gan θα γίνει απόλυτα επιθετική, έως και φονική!

Ο Τζέραρντ Τζόνστοουν διεκπεραιώνει σκηνοθετικά, αφού το έργο δεν έχει σχεδιαστεί για να προσφέρει «καλλιτεχνική πρόταση», αλλά παραδίδει εγγυημένη διασκέδαση στους φίλους τούτου του κινηματογραφικού είδους, οι οποίοι θα ξεκινήσουν το ξεφάντωμα με τον τιμωρητικό «εκτροχιασμό» της M3gan στο body count (το rating μπορεί να είναι PG-13, όμως, στις σκηνές βίας το φιλμ δεν χαρίζεται καθόλου…). Σχεδόν «υπογείως», υπάρχει μια κάποια πλευρά συντηρητικής ματιάς απέναντι στη σχέση σύγχρονης τεχνολογίας και εξέλιξής της με την είσοδο των ΑΙ στην ανθρώπινη καθημερινότητα (και τα σπιτικά ακόμη), παράλληλα με μια βαθιά ειρωνεία για την ανευθυνότητα των σημερινών κοινωνιών και του είδους μας ως προς την ανάληψη των παραδοσιακών γονικών καθηκόντων. Μπορεί από μερίδα του κοινού αυτό να φανεί διδακτικό και… οπισθοδρομικό. Το γεγονός ότι το «M3GAN» προκαλεί και σηκώνει ενδεχόμενο τέτοιας κουβέντας, βέβαια, είναι υπέρ του.