του Ηλία Φραγκούλη

Αρχικά, διαβάζεις το πρώτο post από εδώ κι ύστερα επιστρέφεις για τη συνέχεια παρακάτω. Η πρώτη λίστα τής… υποθετικής δεκάδας (διότι κανείς δε δύναται να γνωρίζει ή να μαντέψει πόσες ταινίες θα προταθούν, έτσι όπως έχουν βγάλει τα μάτια τους τα τελευταία χρόνια!), τελικά, δεν έχει βασικές τροποποιήσεις, πέραν των τίτλων που… μπορεί να μην προλάβαιναν τις ημερομηνίες του μοντάζ τους.

Έτσι, το «American Hustle» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ ήταν το πρώτο που δήλωσε ότι θα επιτύχει το στόχο του, μεταφέροντας την ημερομηνία εξόδου του για τις 25 Δεκεμβρίου στις ΗΠΑ (πάντοτε) και ανοίγοντας τις ορέξεις μελών της Ακαδημίας, κριτικών και κοινού με νεότερα, επιθετικά promo σε trailer και posters (μπορείς να δεις όλες τις αφίσες των βασικών χαρακτήρων εδώ). Κάπως έτσι, αφαιρούμε τις δυνατότητες που είχε για να μπει σε αυτή τη «φανταστική» δεκάδα το «Fruitvale Station» του Ράιαν Κούγκλερ.

Το μεγάλο νέο, όμως, έσκασε αυτές τις μέρες, με την ανακοίνωση της μεταφοράς τού «Jack Ryan: Shadow Recruit» από τις 25 Δεκεμβρίου για τις αρχές του 2014. Δεν είναι οσκαρικό αυτό το θρίλερ κατασκοπίας, προφανώς. Η Paramount, όμως, μάλλον χρειάζεται εκείνη την ημερομηνία των Χριστουγέννων για να σπρώξει το – απόλυτα αγχωμένο να προλάβει τα Όσκαρ – «The Wolf of Wall Street» του Μάρτιν Σκορσέζε. Έτσι αποκάλυψε σχετικό άρθρο των Los Angeles Times, το οποίο αρνήθηκε να σχολιάσει το studio ή παραγωγοί των δύο ταινιών. Μέχρι πρότινος, υπήρχε διαφωνία ως προς την τρίωρη διάρκεια του «Wolf», αλλά φαίνεται πως η Paramount «καίγεται» για να περάσει το φιλμ στα Όσκαρ, άρα πιστεύει στις δυνατότητές του εκεί, κάτι που δεν είχε αφήσει να συμβεί και το 2009, όταν μετέφερε με άνεση το «Shutter Island» για διανομή στις 19 Φεβρουαρίου της επόμενης χρονιάς… Με τη συμμετοχή της ταινίας του Σκορσέζε στην οσκαρική κούρσα, το «Saving Mr. Banks» (πιθανότερα), το «Prisoners» ή το «Blue Jasmine» λούζονται με κρύο ιδρώτα.

Τελευταίος μένει ο Τζορτζ Κλούνεϊ, του οποίου το «The Monuments Men» με είχε αφήσει παγερά αδιάφορο και με τα δύο trailers του. Πραγματικά, δεν έβλεπα γιατί είχε δημιουργηθεί οσκαρικός ντόρος γύρω από αυτό, τελικά, μάλλον δεν έφταιγα μονάχα εγώ, το φιλμ μετακόμισε στο 2014 και ησυχάσαμε. Φυσικά, η ταινία αποκτά ξαφνικά μια κάποια «ρετσινιά», που ο Κλούνεϊ τρέχει να συμμαζέψει σε όλα τα αμερικανικά media με ατάκες τύπου «τα test screenings πάνε περίφημα», «δεν είχαμε σκοπό να κυνηγήσουμε τα Όσκαρ», ούτε που πέρασε από το μυαλό μας, #asemas. Ως επίσημη δικαιολογία, ο Κλούνεϊ δήλωσε ότι το τμήμα των οπτικών εφέ δεν είχε αρκετό χρόνο για να ολοκληρώσει το απαιτούμενα CGI που θα κάνει αυτή την ταινία εποχής πιο πιστευτή και αληθινή στο μάτι του θεατή (ρίξε το φταίξιμο στο ρεντάρισμα, με άλλα λόγια). Εκεί φτάσαμε, να βασίζονται περισσότερο στα εφέ για να αναπαραστήσουν περίοδο Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου… Στο φινάλε, ο Κλούνεϊ πρόσθεσε πως «είναι ο πιο σκληρός Δεκέμβρης των τελευταίων χρόνων» σε σχέση με την οσκαρική κούρσα κι εγώ του κλείνω διακριτικά το μάτι. Εδώ θα είμαστε για updates…