Προηγήθηκαν κάτι γραφικότητες, με επιστολές προς το Υπουργείο Πολιτισμού, ότι και καλά είναι ανύπαρκτο και τώρα που το ελληνικό σινεμά ανεβαίνει διαρκώς στο εξωτερικό (και αναπτύσσεται και ο τουρισμός των δικών μας κινηματογραφιστών προς τα αλλοδαπά Φεστιβάλ…), χρειάζεται τη βοήθεια της πολιτείας, μην αφήσουμε να χαθεί η ευκαιρία (για τα 500 εισιτήρια ανά τίτλο στα ταμεία, τσιμουδιά), και κάτι άλλοι γκρίνιαζαν για το χάλι τού Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, εμφανίστηκαν και κάτι πικραμένοι που θυμήθηκαν και το τσίρκο με τον άλλο πρώην «αιμοδότη», την ΕΡΤ… Ως αποτέλεσμα, νεκραναστήθηκε ο Παναγιωτόπουλος και τους πέταξε ένα ξεγυρισμένο νέο Δ.Σ. στο Κέντρο, που έκανε το αφιέρωμα της Ταινιοθήκης στον Γκοντάρ να μοιάζει με ντισνεϊκή ρετροσπεκτίβα. Ένα μπράβο στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, που μας τα κούνησε με τις «κινητοποιήσεις» της, λίγες μέρες αργότερα να «ξεσηκωνόντουσαν», θα έπιαναν στα πράσα τον νέο Υπουργό (που όλοι προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε μέσω των αναζητήσεων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού…) και θα του έκαιγαν τον εγκέφαλο πάνω στο «ποδαρικό»!
Κατά τα άλλα, η διανομή συνεχίζει ακάθεκτη, με κάτι ελαφρώς κανιβαλιστικές συμπτώσεις (;) στον προγραμματισμό αυτό το επταήμερο. Τοτού στο «Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν» (πρόκειται περί… ανδρός, αλλά καλύτερα πουλάει με γυναίκα στον τίτλο), μαζί με επανέκδοση της «Αμελί» από τη μια, «A Million Ways to Die in the West» (στο πιο «συντηρητικό» χιλιάρικο για την ελληνική αγορά) μαζί με… «Million Dollar Arm» από την άλλη! Κάπου υπάρχει μια κάποια τρολιά, μα δεν ξέρω πού…
Αυτό που ξέρω είναι ότι μέχρι και την ερχόμενη Τετάρτη, στο τρίτο (ποιος το φανταζόταν πως θα γίνει θεσμός!) ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, θα γελάμε δυνατά. Στη χάρμα ταράτσα του Cine Άνεσις, με αληθινές κωμωδίες, σε παντοτινό φιλμ. Γιατί έτσι γουστάρω.
