ΜΙΑ ΓΑΛΛΙΔΑ ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ (2013)
(CASSE-TETE CHINOIS)
- ΕΙΔΟΣ: Κομεντί
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σεντρίκ Κλαπίς
- ΚΑΣΤ: Ρομέν Ντουρίς, Οντρέ Τοτού, Σεσίλ Ντε Φρανς, Κέλι Ράιλι
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 117'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: SEVEN FILMS / ΣΠΕΝΤΖΟΣ
Ο συγγραφέας Ξαβιέ χωρίζει με τη Βρετανίδα γυναίκα του, που φεύγει για τη Νέα Υόρκη με τα παιδιά τους. Μόνη του επιλογή είναι να πάει κι αυτός εκεί για να βρίσκεται κοντά τους, κάτι που θα τον οδηγήσει σε συναντήσεις με παλιές φίλες και ερωμένες, με νέα πρόσωπα και πολλά μπερδέματα στη ζωή του.
Ας αρχίσουμε από τον τίτλο. Το «Μια Γαλλίδα στο Μανχάταν» είναι η ελληνική απόδοση του πρωτότυπου… «Κινέζικου Παζλ». Και ενώ υπάρχουν δύο Γαλλίδες ηθοποιοί σε βασικούς ρόλους, ο πρωταγωνιστής είναι ο Ρομέν Ντουρίς, που δεν τον λες με ευκολία… «Γαλλίδα»! Εκτός αν η διανομή ξέρει κάτι παραπάνω. Τέλος πάντων, φαίνεται ότι οι τίτλοι στο θηλυκό, και ειδικά σε περίοδο Μουντιάλ, ακούγονται πιο εμπορικοί.
Η ταινία ολοκληρώνει την τριλογία του Σεντρίκ Κλαπίς που άρχισε με το «L’ Auberge Espagnole» το 2002 και συνεχίστηκε το 2005 με το «Les Poupées Russes». Αν δεν τις έχεις δει, μην ανησυχείς, δε θα νιώσεις αποκομμένος από την ιστορία, αφού το τέλος της τριλογίας λειτουργεί μια χαρά και αυτόνομα. Απλώς, στους τίτλους τέλους, όπου υπάρχουν σκηνές και από τις προηγούμενες δύο ταινίες, μπορεί να απορήσεις από πού προέκυψαν.
Ο Κλαπίς βάζει μπρος τη γαλλική συνταγή της κομεντί, με πολλούς χαρακτήρες, λίγο νευρωτικούς, λίγο φλύαρους, λίγο εκνευριστικούς αλλά ταυτόχρονα όχι αντιπαθείς και τους τοποθετεί στο περιβάλλον της Νέας Υόρκης. Ευτυχώς, αποφεύγει την παγίδα του τουριστικού γυρίσματος. Στα θετικά της ταινίας είναι ότι οι ήρωες, και μαζί τους η κάμερα, γυρίζουν σε όλη την πόλη, σα να τη γνωρίζουν καλά και όχι σα χαζοτουρίστες.
Στα αρνητικά, ότι η συνταγή δεν είναι και τόσο καλά δεμένη. Γύρω από τον κεντρικό ήρωα, τον Ξαβιέ, περιστρέφονται η πρώην γυναίκα του με τα παιδιά τους, μια πρώην γκόμενα με τα παιδιά της, η λεσβία κολλητή του, που τον πείθει να γίνει δωρητής σπέρματος για το παιδί που αποκτά με τη σύντροφό της, κι η Αμερικανοκινέζα ανιψιά ενός ταξιτζή που ο Ξαβιέ σώζει από ξυλοδαρμό, η οποία… τον παντρεύεται για να αποκτήσει πράσινη κάρτα (αλήθεια, συμβαίνουν όλα αυτά)! Πολύς κόσμος και οι ιστορίες τους είναι λίγο αποσπασματικές για να σε απορροφήσουν. Ειδικά όταν είναι ιδιαίτερα ελαφρές. Ο επιμελητής του βιβλίου του Ξαβιέ του το λέει και του το ξαναλέει, ότι το δράμα είναι αυτό που πουλάει. Το τέλος που, παρ’ όλα τα μπερδέματα και τα ανακατώματα, αφήνει τους πάντες ευτυχείς, δε θα τον έκανε χαρούμενο και θα είχε όλα τα επιχειρήματα για να το αποδείξει.
