Αυτό ήταν το πρώτο «THE DIRECTORS SERIES» by Septem.

Η πρώτη διοργάνωση του νέου αφιερώματος προβολών του FREE CINEMA, «THE DIRECTORS SERIES» by Septem, άφησε πίσω της άριστες εντυπώσεις και πολλές συγκινητικές στιγμές. Το πνεύμα και η ψυχή του Νίκου Νικολαΐδη βρίσκονταν ανάμεσά μας για ένα ολόκληρο διήμερο, χάρη στις αθάνατες ταινίες του, τη συντροφιά της Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου και άλλων φίλων και συνεργατών του. Ένα post για τις αναμνήσεις, λοιπόν, μέχρι… την επόμενη φορά!

Ήθελα να ξεκινήσουμε το «THE DIRECTORS SERIES» by Septem με έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες που… «καταδικάστηκαν» να μείνουν σε τούτη τη χώρα και να κάνουν ένα πραγματικά δικό τους σινεμά. Και είχε διπλή σημασία το να δει κανείς ξανά στη μεγάλη οθόνη «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα…» και τη «Γλυκιά Συμμορία». Γιατί είναι έργα που «μιλάνε» ακόμα στην εποχή μας, που ξυπνάνε συνειδήσεις, που συγκινούν με τρόπο μοναδικό για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Για μένα, μετράει πολύ αυτή η συγκίνηση. Και την ένιωσα και στις δύο βραδιές, ανάμεσα σε θεατές που προέρχονταν από τις γενιές αυτών των φιλμ, έως και νέα παιδιά που αντιμετωπίζουν το σινεμά του Νίκου Νικολαΐδη σαν ένα cult φαινόμενο, μα στην πορεία (και μέσα από την επανάληψη της θέασής τους) αντιλαμβάνονται βαθύτερες ιδέες και τον ψυχισμό των έργων και του σκηνοθέτη αυτού. Είδα ανθρώπους να δακρύζουν, είδα τη στεναχώρια μέσω της σκέψης του χαμού αρκετών από τους πρωταγωνιστές των ταινιών του Νικολαΐδη, άκουσα λόγια ευχαριστιών από θεατές που είχαν ανάγκη να θυμηθούν και να βρεθούν ξανά στον τόπο αυτών των δύο «συμμοριών».

Κρατάω αυτή τη μαγική εικόνα (άνωθεν), με τον Άλκη Παναγιωτίδη, την Μαρί Λουίζ και τον Νικολαΐδη «ανάμεσά» τους, πίσω από το κοινό που «ρούφαγε» εκστατικά τα όσα μου έλεγε ο σκηνοθέτης, σε μια συνέντευξη την οποία είχαμε κάνει μαζί το 2003 και έπαιξε σαν έκπληξη στο αφιέρωμα. Μάθαμε πράγματα από τον Άλκη και την Μαρί Λουίζ αυτές τις δύο βραδιές, είδαμε κι άλλους φίλους και συνεργάτες του που τους ευχαριστώ θερμά για την παρουσία τους (Μισέλ Βάλεϊ, είσαι ένα υπέροχο και αγαπημένο πλάσμα). Βουρκώνω λίγο καθώς ανακαλώ τις στιγμές, πάλι (τέτοιος είμαι!). Και για να θυμόμαστε λίγο καλύτερα με εικόνες αυτές τις δύο νύχτες, σε όσους ήμασταν εκεί και τις ζήσαμε, στις 5 και 6 του Σεπτέμβρη του 2022, τούτο το post είναι αφιερωμένο, «κουρέλια»!

Τα μεγάλα μου ευχαριστώ τώρα. Στην Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου, που μου μετέφερε τις λίστες με αγαπημένες ξένες ταινίες του Νίκου κι εκείνης, ώστε να δημιουργηθούν αυτά τα ξεχωριστά double feature προγράμματα προβολών (νομίζω πως το «Little Murders» θα σας έμεινε αξέχαστο από εκείνη τη Δευτέρα). Στους συνεργάτες και φίλους του Νίκου Νικολαΐδη, που παρευρέθηκαν και έγιναν μια μεγάλη «οικογένεια» μαζί με τους θεατές. Στον Σοφοκλή Παναγιώτου και την ευβοιώτικη μικροζυθοποιία της Septem, για την πολύτιμη υποστήριξη μέσω της χορηγίας τους (και για τις καλύτερες ελληνικές μπύρες που βγάζουν και καταναλώθηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση στις δύο βραδιές!). Στην Πέγκυ Ρίγγα και το θερινό σινέ Ριβιέρα των Εξαρχείων, αγαπημένη «στέγη» για κάθε φιλμικό μου project τα καλοκαίρια, εδώ και έξι χρόνια. Στην Μαρίνα Τζάτζο και τον Δημήτρη Κανελλόπουλο για το (και πάλι) εξαιρετικό artwork τους. Στα παιδιά της εταιρείας Copy Express για την ποιότητα των εκτυπώσεών τους. Στην Έφη Παπαζαχαρίου για το επιπλέον επικοινωνιακό τρέξιμο, πάντοτε δίπλα στην Μαρί Λουίζ. Και στην Γιάννα Φώτου για τις φωτογραφίες (επιλογή από τις αμέτρητες που τράβηξε!) οι οποίες ακολουθούν.