Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ ΙΙ (2023)
(THE NUN II)
- ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Τσάβες
- ΚΑΣΤ: Ταΐσα Φαρμίγκα, Ζονάς Μπλοκέ, Στορμ Ριντ, Άννα Πόπλγουελ, Κέιτλιν Ρόουζ Ντάουνι, Μπόνι Άαρονς, Σουζάν Μπέρτις
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER
Γαλλία, μέσα της δεκαετίας του ’50. Μια σειρά από μυστηριώδεις θανάτους εκπροσώπων του Κλήρου υποχρεώνει την Αδελφή Αϊρίν ν’ ακολουθήσει τα χνάρια μιας δαιμονικής δύναμης, καταλήγοντας σ’ ένα οικοτροφείο θηλέων, εκεί όπου έχει βρει προσωρινό καταφύγιο το απέθαντο πνεύμα της καλόγριας Βάλακ.
Τα φιλμ που προέρχονται από το «The Conjuring» Universe αυξάνονται διαρκώς και εναλλάσσονται μεταξύ τους δίχως ιδιαίτερες εκπλήξεις. Τουλάχιστον, τις περισσότερες φορές δεν καταντούν… παρωδίες ταινίας τρόμου. Το ότι το sequel της «Καλόγριας» (2018) ανεβάζει ξανά τον πήχη του ενδιαφέροντος προς τούτο το franchise είναι όχι απλά απροσδόκητο, αλλά και ευχάριστα καλοδεχούμενο (ειδικά για το κοινό που αγαπά το horror genre)!
Συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε η πρώτη ταινία, η Αδελφή Αϊρίν καλείται να πάρει ξανά τους δρόμους και ν’ ακολουθήσει τα ίχνη μιας δαιμονικής δύναμης που αφήνει πίσω της νεκρούς εκπροσώπους του Κλήρου. Οι πληροφορίες μιλούν για ένα «πλάσμα» που εξαπατά τους πάντες παίρνοντας τη μορφή μιας καλόγριας, με την Αϊρίν να πιστεύει πως θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με την περίφημη Βάλακ, την οποία θεωρούσε ότι είχε εξολοθρεύσει στο πρόσφατο παρελθόν. Άραγε, ποιος θνητός έγινε ο «ξενιστής» του πνεύματός της, ώστε να εξακολουθεί να σπέρνει το κακό; Και ποιος είναι ο απώτερος σκοπός της; Οι απαντήσεις θα δοθούν σ’ ένα οικοτροφείο θηλέων μια μικρής γαλλικής πόλης, στα μέσα του ’50.
Όχι μονάχα εξαιτίας του location, αλλά και της ματιάς του Μάικλ Τσάβες, η «Καλόγρια ΙΙ» αποπνέει έναν ξεκάθαρα ευρωπαϊκό αέρα, με υψηλή αισθητική στο επίπεδο της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, που δεν σου φέρνει καθόλου στο νου την αντίληψη ότι παρακολουθείς χολιγουντιανή παραγωγή η οποία εκμεταλλεύεται κατά κόρον ένα εμπορικό… χρυσορυχείο (που προέκυψε να είναι το «Κάλεσμα», οι συνέχειές του και τα διάφορα spin-off του). Η φωτογραφία του Τρίσταν Νάιμπαϊ συμβαδίζει με τις αποτελεσματικές ατμόσφαιρες που στήνει ο Τσάβες, ο οποίος (πολύ τίμια) δεν στρέφεται προς τα προφανή jump scares, αλλά αναζητά πιο «old-school» ευρήματα ανατριχίλας ή και μικρών δόσεων shock value. Υπάρχουν ουκ ολίγες εικόνες που γραπώνονται στη μνήμη του θεατή εδώ, μεταξύ των οποίων μία σεκάνς εκπληκτική, προορισμένη να μείνει κλασική στο είδος. Είναι εκείνη όπου η Αϊρίν στρέφει το βλέμμα της σ’ ένα stand με αμέτρητα περιοδικά, σ’ ένα στενάκι επαρχιακής πόλης της Γαλλίας. Μιλάμε για εξαιρετική ιδέα και εκτέλεση! Work of art!
Θα μπορούσε και καλύτερα; Τα φιλμ του συγκεκριμένου «θρησκευτικού» υπο-είδους μαστίζονται από… σεναριακούς «περιορισμούς» που δεν κάμπτονται εύκολα. Ούτε με ευχέλαιο! Ή με δαιμονισμούς που απαιτούν εξορκισμούς θα καταπιάνονται ή με «πνεύματα» που θα ταλαιπωρούν τους κοινούς θνητούς σε διάφορες μορφές, εξερχόμενα μέσα από το βαθύ σκότος (που όλους τους φοβίζει…). Ελάχιστες οι ευκαιρίες για κάτι το ανανεωτικό, από εποχής «Εξορκιστή» (1973) και «Προφητείας» (1976), για να λέμε και την αλήθεια. Η πλοκή της «Καλόγριας ΙΙ», λοιπόν, είναι σίγουρα αναμενόμενη. Αλλά, αν μη τι άλλο, χαίρεσαι να την βλέπεις!