του Ηλία Φραγκούλη

Η… σεναριακή επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! «Προβληματικός» (χωρίς στοιχειώδεις αιτιολογήσεις) έφηβος οδηγείται από τον πατέρα του σε ένα κάποιο ίδρυμα, με τη συγκατάθεση της (θετής του) μάνας, που είναι και παιδοψυχολόγος. Οι δύο άνδρες τσακώνονται στο αμάξι, νταλίκα έρχεται από το αντίθετο ρεύμα, μάντεψε τη συνέχεια. Ο νεαρός επιζεί, αλλά είναι κατάκοιτος στο κρεβάτι, με τη χήρα μάνα να τον φροντίζει σχεδόν μόνη. Παράλληλα, η σκέψη της πηγαίνει διαρκώς σε ανήλικο αγόρι με το οποίο προσπαθεί να επικοινωνήσει στο ιατρείο της, προτού η Πρόνοια το στείλει σε μια επόμενη ανάδοχη οικογένεια. Το παιδί αυτό θα αποδράσει, μια νύχτα με χιονιά θα εμφανιστεί έξαφνα μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της ηρωίδας και, ξανά, θα εξαφανιστεί.

Μέχρι αυτό το σημείο, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς παρακολουθείς! Πρόκειται για ένα ψυχολογικό δράμα; Το ρακούν που έκανε τον θόρυβο έξω, στον σωρό με τα ξύλα για το τζάκι, είναι το «θριλερικό» στοιχείο; Το παιδάκι έχει «μυστικές» ικανότητες και μας το κρύβει; Είναι φάντασμα; Γιατί παίζει η Ναόμι Γουάτς σε αυτή την ταινία;

Οι απαντήσεις που δίδονται είναι… οι χειρότερες, καθώς «κάτι» φαίνεται να απειλεί την ασφάλεια της οικογένειας της παιδοψυχολόγου. «Κάτι» που μπορεί να βρίσκεται έξω από το σπίτι και να τους παρακολουθεί ή, ακόμη χειρότερα, να κρύβεται εντός. Και εσύ προσπαθείς να καταλάβεις τι θα συμβεί, ενώ αναμένεται χιονοθύελλα που θα τους εγκλωβίσει όλους στην ερημιά. Για έναν εντελώς αδικαιολόγητο λόγο, χιονοθύελλα στην περιοχή δεν βλέπουμε ποτέ, ώς το τέλος του φιλμ, όμως ο εγκλωβισμός προκύπτει εκ των έσω, με μια σειρά από ανατροπές που κάπου πέρασαν από το μυαλό σου, αλλά πραγματικά δεν ήθελες να είναι αυτές οι επιλογές της σεναριογράφου Κριστίνα Χότζον (πρωτοεμφανιζόμενη, με κάποιο «δόντι» στο Χόλιγουντ, διότι το όνομά της εμπλέκεται με το project της «Harley Quinn» και το… «Transformers 6»!). Και είναι!

Δεν είμαι σε θέση να πω περισσότερα για την εξέλιξη της ιστορίας, προς αποφυγήν spoilers, όμως, αν η Γουάτς ήταν παιδοψυχολόγος στ’ αλήθεια, τώρα θα της είχανε σκίσει τα διπλώματα και θα την είχανε εξορίσει σε τοποθεσία δίχως δείγμα ανθρώπου γύρω της, σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Αυτή την απόσταση πρέπει να τηρήσουν και οι θεατές (ή ειδικά οι fans των θρίλερ), για να μην λάβουν ασφαλιστικά μέτρα ή να μην καταλήξουν στον καναπέ ενός ψυχαναλυτή, επιχειρώντας να του μεταφέρουν την πλοκή της «Εγκλωβισμένης». Μόλις σας γλίτωσα από το αντίτιμο του εισιτηρίου και μια ιατρική αγωγή με ένα κάρο χάπια…