του Άγγελου Μαύρου

Boy meets girl φόροι τιμής στο «Breakfast at Tiffany’s», ΟΚ. Ύμνοι στο βινύλιο από τραγούδια – σεκάνς και σχοινοτενείς στιχομυθίες, μέσα. Αλλά μπορείς να κάνεις σατιρικό (σπιτικά party με ενέσεις ηρωίνης και martini για πεντάχρονα) μελό (πατρικές συγγνώμες στο… αμήν) ειδύλλιο (του τύπου «δεύτε τελευταίον ασπασμόν») το «Last Night» του Ντον ΜακΚέλαρ και να επιβιώσεις; Στην πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής της πίσω από το φακό, η ηθοποιός και σεναριογράφος Λορίν Σκαφάρια βρίσκει πυρηνικό καταφύγιο σε στιγμές και οδηγεί σε οιονεί όλεθρο το… σύμπαν ενός προ-Αποκαλυπτικού «τα ετερώνυμα έλκονται» road movie γνώθι σαυτόν, μεταμελειών και αναθεώρησης εκπλήρωσης τελευταίων επιθυμιών.

Η τσουρούτικου προϋπολογισμού σκηνογραφία που υποχρεώνει τον dp Τιμ Όρ σε ενίοτε τηλε-Αρμαγεδώνες, ο δραματουργικός κομήτης του Χάλεϊ της υποσχετικής αλληλοβοήθειας του κεντροντουέτου που γίνεται κουρελόχαρτο κατά βούληση, γυρίσματα σκηνών (σαν την ταραχώδη εγκατάλειψη boyfriend) ή της τύχης (σαν την ανδρομεταστροφή απ’ την πρώην στη νυν) που φέρνουν τη συντέλεια μπρος στα μάτια σου, και ο Καρέλ, που ξεκινάει το ταξίδι του με χρονώσεις και εκφράσεις παραπεμπτικές στο «The Office» (επικουρούν τα γκαγκ), κάνει στάσεις στον καταθλιπτικό του «Little Miss Sunshine» και καταλήγει αντιγόης στο love sorry κρεσέντο, όλα σίγουρα θα περιλαμβάνονταν σε μια, εν προκειμένω, αντι-bucket list του FREE CINEMA.

Μέλανι Λίνσκι και Μάρτιν Σιν μπορούν να βάλουν στη διαθήκη τους δύο ακόμα ωραίους β’ ρόλους, εκλάμψεις σαν το φαγάδικο – όργιο κι η ελευθεριαζόντων αγγλισμών Νάιτλι το παλεύουν αλλά είναι script doctoring και «Melancholia» οράματος που (τώρα είναι αργά) θα χάριζαν μια θέση στην αιωνιότητα σ’ αυτό το ακροθιγώς sci-fi «Είσαι το Ταίρι Μου». Γαλαξίες μακριά απ’ το φιλμ που θα φυλάξεις για τα ύστερα του κόσμου. Ίσως στην τρύπα του Σαββάτου…