ΜΗ ΣΒΗΣΕΙΣ ΤΟ ΦΩΣ (2016)
(LIGHTS OUT)
- ΕΙΔΟΣ: Τρόμου
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ
- ΚΑΣΤ: Τερίζα Πάλμερ, Γκέιμπριελ Μπέιτμαν, Μαρία Μπέλο, Αλεξάντερ ΝτιΠέρσια
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 81'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TANWEER
Η Ρεμπέκα διαπιστώνει πως ο μικρός της αδελφός, Μάρτιν, βιώνει τα ίδια, ανεξήγητα περιστατικά που δοκίμασαν τη λογική της πριν εκείνη εγκαταλείψει το πατρικό τους και, επιχειρώντας να τον προστατεύσει, έρχεται αντιμέτωπη με τη λύση του μυστηρίου: μια παράξενη, θηλυκή «οντότητα», η οποία συνδέεται με το άγνωστο παρελθόν νοσηλείας τής μητέρας τους.
Είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, όταν αγαπάς αυτό το είδος, να πρέπει να ανεχτείς ακόμη μια φτηνή παραγωγή που θα κάνει την «αρπαχτή» της στις ΗΠΑ, πριν καταλήξει στο home entertainment σε χρόνο ρεκόρ και… εκ του ασφαλούς (βλέπε PG-13 rating). Αν το παρατηρήσεις, το genre αφήνει τρελό κέρδος (τούτο εδώ κόστισε 4.900.000 δολάρια και μέχρι τη στιγμή που γραφόταν η κριτική της ταινίας είχε φτάσει τα 145.005.388 δολάρια σε εισπράξεις!) κι αν το project σηκώνει και sequel, οι δημιουργοί του «καθάρισαν» για μια ζωή…
Στο «Μη Σβήσεις το Φως», τα σεναριακά προβλήματα ξεκινούν με το «καλημέρα»! Μάταια προσπαθείς να βρεις τη συνοχή στα δρώμενα, η σύσταση των χαρακτήρων είναι ελλιπής και, φυσικά, η σύνδεση με τα αίτια του κακού οδηγεί στην έρευνα του αρχείου μιας ψυχιατρικής κλινικής στο… ασαφές παρελθόν. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθείς για το πότε έκανε δύο γάμους, δύο παιδιά και μπαινόβγαινε και στα ψυχοθεραπευτήρια η μάνα Σόφι, η οποία απέκτησε και δεσμούς φιλίας με τη μυστηριώδη Νταϊάνα, ένα κακοποιημένο κορίτσι με σοβαρή δερματολογική πάθηση και ευαισθησία έκθεσης στο φως. Αρκεί που τινάζεσαι κάθε λίγο με την παρουσία της σκιαχτικής Νταϊάνα, η οποία εμφανίζεται μόνο μέσα από το σκοτάδι, με ένα look που υποψιάζει ότι ο Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ είχε δει το «Martyrs» (2008), το σημαντικότερο γαλλικό φιλμ της σχολής «torture porn».
Πώς να δώσεις άφεση αμαρτιών σε αυτόν τον αχταρμά ιστορίας, όταν γνωρίζεις ότι το «Μη Σβήσεις το Φως» προέκυψε από ένα σχεδόν τρίλεπτο (μάλλον παιδιάστικο) viral video που γυάλισε στο μάτι του Τζέιμς Γουάν, ο οποίος και ανέλαβε το… ξεχείλωμά του σε fiction μεγάλου μήκους; Η διάρκεια (κάτι σαν μια ώρα και ένα τέταρτο, ουσιαστικά) μαρτυρά ότι η ομάδα πίσω από την ταινία έκανε ό,τι μπορούσε για να επιμηκύνει το «μαρτύριο», που σίγουρα δεν είναι οδυνηρό για τον θεατή, όμως από ένα σημείο και μετά εύχεσαι να έρθει εκείνη η αναθεματισμένη στιγμή της κορύφωσης / τελικής αναμέτρησης στο πατρικό σπίτι. Εκεί, οι εμφανίσεις της Νταϊάνα (ειδικά εκείνες που αψηφούν τους νόμους της βαρύτητας) δημιουργούν κάποιες αποτελεσματικές τρομάρες, αλλά όταν επιστρέψεις στη δική σου οικία, δεν είναι ότι θα φοβάσαι να κλείσεις και το φως. Και, εδώ που τα λέμε, ας ενδιαφερθεί, επιτέλους, κάποιος να γυρίσει κι ένα φιλμ τρόμου για το… χασμουρητό στο σινεμά!
