του Άγγελου Μαύρου

Πάρε ξανά μάτι τα μικρά και τα επώνυμα δίπλα στη λέξη «ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ» παραπάνω – και προσπάθησε να τα… χωνέψεις γιατί μελλοντικά θα ξανακούσεις για το ντουέτο που ανεβάζοντας στη μεγάλη οθόνη μια θεατρική επιτυχία του δεύτερου, λέει «Ρόμαν Πολάνσκι, κοίτα να μαθαίνεις», με μία τσιγκλητικά πολιτικά μη ορθού κλου ιδεολογικού διαξιφισμού σχέσεων κουιντέτου σαλονιού «όλα στη φόρα», με άχτι «αγαπάτε αλλήλους» κομεντί, σάτιρα στη δυσανεξία (τη διαπροσωπική, για τα ταμπού και για τα ατομικά δικαιώματα) αλλά και στο φαρισαϊσμό, τις αγκυλώσεις, τα απωθημένα, τις ματαιώσεις κάτω απ’ τις κοινωνικο-οικογενειακές επιταγές και υποχρεώσεις, με «αρπαγμένα» στην πορεία τα προσχήματα της ισότητας φύλων (και «φυλών», το Εβραϊκό «δούλεμα» γαρ), του ταξικο-οικονομικού status, της γαλατικής αβρότητας, της καλής ανατροφής, της μόρφωσης.

Οιστρηλατημένος σε χρονώσεις και… εντάσεις θίασος συχνά εμπαθητικά d’ accord με τις περσόνες (όντας ομοίως επιρρεπείς στις διακρίσεις, θα ξεχωρίσουμε τους Μπριέλ και Μπενγκιγκί), πανουργία στην πλοκή λάου λάου ανέλιξης «τα εν οίκω μη εν δήμω», ωραίο «φόρτωμα» μπουρ μπουρ (αιφνίδια ευφυείς εξακοντισμοί του debate τραπεζαρίας στην ιστορία και τη λογοτεχνία θα τέρψουν τους κατά περίπτωση connaisseurs) κι ενός – δύο δωματίων αλλά στην τσίτα πλανοθεσία που έχει πάντα από κοντά τον εκάστοτε αφιονισμένο του ensemble, βγαίνουν σε δύο σημεία… εκτός εαυτού.

Στο καθυστερημένο ψυχανέμισμα του στόχου στο πείραγμα περί σεξουαλικού προσανατολισμού που ολίγον «κλωτσάει», το αυτό και στο διαγενεακό «Είσαι το Ταίρι μου» όψιμο σουρπρίζ, που εκδηλώνει δραματουργικές συμβάσεις (ή μήπως τις δικές μας ως θεατών;). Αλλά το – «μια ζωή γαργάρα» και «πάνω στα νεύρα μου, μωρέ…» – δαγκωτά πικρό δηλητήριο αληθειών έχει προ πολλού σερβιριστεί (ενώ ο καθρέφτης έχει γυρίσει) στο κοινό σ’ αυτό το «Δείπνο Ηλιθίων». Oui, «όλος ο κόσμος μια σκηνή» – και σ’ ετούτη εδώ παίζεται φάρσα. Γι’ αυτό το φινάλε ανακουφίζει συμφιλιωτικά με μία ακόμη ανατροπή, exposé της «Πολύ Κακό για το Τίποτα» ανοησίας των συμπεφωνημένων του ανθρώπινου είδους. Καλωσήρθες στο σουαρέ. Κι ας μην έχεις αφήσει (σε νιώθουμε) τις προκαταλήψεις σου στην πόρτα…