της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Ιταλικό φιλμ που επενδύει στα γνωστά και λίγο πολύ αγαπημένα σε ένα πιο διεθνές κοινό πρόσωπα (και ταλέντα) των πρωταγωνιστών του, Σερβίλο («Η Τέλεια Ομορφιά») και Έσεγκι («Fortitude»), σε απρόσμενους, διαφορετικούς, πιο φωτεινούς και ανάλαφρους απ’ ότι τα έχουμε συνηθίσει ρόλους. Όχι ακριβώς ρομαντική κομεντί, που τολμά να προτείνει και να κάνει χαριτωμένα οικεία την ουσιαστικά φιλική (και ουχί σεξουαλική) σχέση ενός μεγαλύτερου, διανοούμενου άνδρα / «νου υγιή» με την κατά πολύ μικρότερη του, όμορφη, σέξι, και – φαινομενικά – κουφιοκέφαλη γυναίκα / «σώματι υγιές». Με αβίαστο χιούμορ, πιο επιτυχημένο και… κολλητικό στις αμέτρητες, διαφορετικές εκφράσεις έκπληξης και απορίας των προσώπων και των σωμάτων των πρωταγωνιστών, παρά στους διαλόγους (εκτός ίσως όσων μιλούν άπταιστα την ιταλική).

Και είναι πραγματικά… όλα τα λεφτά η διάδραση μεταξύ του χαμηλών τόνων, μαζεμένου και εσωστρεφή, ακόμα κολλημένου στην – όχι επίσημα – πρώην σύζυγο, Ελία / Σερβίλο, και της έξω καρδιάς, ασυμμάζευτης και φωνακλούς, άγαμης, ατακτοποίητης Κλαούντια, με τους… φύρδην μίγδην πρώην και την ουρανοκατέβατη, θαρρείς, κόρη / φιλαράκι. Ναι, τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά μερικές φορές με ένα αναπάντεχο, ξεχωριστό και ευπρόσδεκτα ευφραντικό τρόπο. Που καταφέρνει να σε κρατήσει κοινωνό στα δρώμενα ακόμα και στις πιο άτσαλες, αχρείαστες και επιτηδευμένα αστείες στροφές της πλοκής (όλο το επεισόδιο του υπνωτισμού και το κυνήγι του θαμμένου θησαυρού που ακολουθεί), οι οποίες προκύπτουν… ατυχέστατα στο δεύτερο μισό.

Ωστόσο, τα τρεχάματα αυτού του γιατρού ούτε ξεκαρδιστικά είναι, ούτε φιλμ μεγάλων προσδοκιών (και εκτοπίσματος) ή ρηξικέλευθης πρωτοτυπίας συνθέτουν. Τουτέστιν, μπορεί να αποτελούν ιδανική κατ’ οίκον διασκέδαση στη θερινή ραστώνη ενός κυριακάτικου μεσημεριού, αλλά για τα 7 ή 8 ευρώ του εισιτηρίου δεν προβάλουν ως… good value for money. Ούτε σε θερινό με τσιγάρο και μπυρίτσα.