ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ (2012)
(HIT AND RUN)
- ΕΙΔΟΣ: Κωμική Περιπέτεια
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Πάλμερ, Νταξ Σέπαρντ
- ΚΑΣΤ: Νταξ Σέπαρντ, Κρίστεν Μπελ, Τομ Άρνολντ, Μπράντλεϊ Κούπερ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: AUDIO VISUAL
Δόκτωρ / εφευρέτις της επιστήμης της Ειρηνικής Επίλυσης Διενέξεων θέλει να πάει στο Λος Άντζελες για να δώσει συνέντευξη σε περίφημο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας όπου ονειρεύεται να πιάσει δουλειά. Όταν ο – σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων – καλός της προσφέρεται να την πάει με το… σούπερ-ντούπερ, χειροποίητο αμάξι του, κάθε δυσάρεστη πτυχή του παρελθόντος του αποκαλύπτεται, ενώ παλιοί, επικίνδυνοι εχθροί επιστρέφουν δριμύτεροι.
Κάτω του μετρίου, κοντά στον πάτο του βαρελιού, χωράνε κακές ταινίες, βαρετές ταινίες, αδιάφορες ταινίες και ταινίες που δε θα έπρεπε να γυριστούν ποτέ. Ταινίες, με άλλα λόγια, τελευταίες, που βρωμούσαν ήδη στο χαρτί, όταν ήταν ακόμα μόνο σενάρια. Οι «Ανοιχτοί Λογαριασμοί» ανήκουν ακριβώς σε αυτή την κατηγορία, και επ’ ουδενί άξιζαν να γυριστούν και να βγουν στις αίθουσες, για το ευρύ κοινό τουλάχιστον. Γιατί μόνο ως αυτοσχέδιο, παρεΐστικο home video εσωτερικής κατανάλωσης μεταξύ του – σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή του – Σέπαρντ, της καλής του Μπελ και όλων των κολλητών τους, που βοήθησαν, μπρος και πίσω από τις κάμερες, στην πραγματοποίησή του, στέκουν. Κάπως; Ε; Μπα…
Παραδόξως, ούτε κακοσκηνοθετημένοι, ούτε κακοερμηνευμένοι είναι. Αντίθετα τα άνευ κασκαντέρ και ειδικών εφέ (μόλις 2.000.000 δολαρίων το κόστος τους γαρ) «ακροβατικά» με τα… τζαμάτα αυτοκίνητα (από την προσωπική συλλογή τού πωρωμένου με την αυτοκίνηση Σέπαρντ τα περισσότερα) ξυπνούν συχνά – πυκνά το βλέμμα. Ταυτόχρονα, είναι πάντα απόλαυση να συνειδητοποιείς, έστω και στιγμιαία, πόσο πραγματικά ατρόμητος (κωμικός) ηθοποιός είναι ο Μπράντλεϊ Κούπερ, ιδιαίτερα για όσους από εμάς τον είχαμε ανακαλύψει και ξεχωρίσει ως εν δυνάμει super star στο τηλεοπτικό «Alias», 8 χρόνια πριν από το πρώτο «The Hangover» και 11 πριν από τη δικαιότατη οσκαρική του υποψηφιότητα για τον «Οδηγό Αισιοδοξίας».
Τι να το κάνεις, όμως, που τα μεν μοιάζουν να χώρεσαν στο φιλμ από σπόντα, αφού ελάχιστα έως καθόλου υπηρετούν ουσιαστικά την ιστορία, ενώ ο δε δείχνει να παίζει σε μια εντελώς διαφορετική ταινία από ότι καθένας από τους συμπρωταγωνιστές του; Το «Hit and Run», βλέπεις, με τον εντελώς άστοχο, άτοπο και παραπλανητικό πρωτότυπο τίτλο, ούτε ξέρει, ούτε αποφασίζει ποτέ τι ακριβώς είναι. Τυπικό κωμειδύλλιο; Slapstick κωμωδία (με τον Τομ Άρνολντ σε μηδαμινά αστεία υστερία αγαρμποσύνης); Ιδιότροπη, πιο φιλική στα αρσενικά, ρομαντική κομεντί (με άθλιο χιούμορ αποδυτηρίων); «Fast & Furious» του φτωχού; Αστυνομική dramedy; Τίποτα από αυτά και όλα αυτά μαζί. Ούτε ρομαντικό, ούτε αστείο, ούτε εύστοχο, ούτε συναρπαστικό, ούτε… ούτε απ’ έξω.
