Αυτή η κοινοτοπία της ελληνικής διανομής μαστίζει τα θερινά σινεμά εδώ και χρόνια. Άγνωστες οι καταβολές της. Μιλάμε για φιλμ που οι χειμερινοί κινηματογράφοι δεν θα έπαιζαν ούτε υπό απειλή τυφεκίου! Βρίσκουν, όμως, τη «στοργή» μέσα σε «πακέτα» αζήτητων που βγαίνουν το καλοκαίρι και με το άλλοθι μιας γνωστής πρωταγωνίστριας ή την υπόσχεση του «ανάλαφρου» θεάματος, πέφτουν σωρηδόν, σχεδόν ανά βδομάδα, στα άμοιρα θερινά…
Η συνταγή είναι σταθερή. Η Οντρέ Τοτού, η Σοφί Μαρσό και η πωστηλενεστηληγουσά βιώνει σενάριο που δεν συναντάς ούτε σε ελληνική ταινία του Νίκου Ζαπατίνα, ως ηρωίδα που δεν έχει νιώσει τον έρωτα όπως πρέπει. Θα περάσει από πλείστες όσες κακουχίες, ενίοτε και ταξιδεύοντας σε μέρη εξωτικά ή έστω τουριστικά (διότι πόσο πύργο του Άιφελ να αντέξει ο Ευρωπαίος θεατής…), για να κερδίσει το male lead, έναν κωμικό συνήθως, τον οποίο δεν θα γυρνούσες να κοιτάξεις δεύτερη φορά στο δρόμο και για 90 λεπτά περίπου θα τραβάς το μαλλί για να καταλάβεις «τι του βρίσκει;». Κάποια στιγμή θα τα φτιάξουν, αλλά 15 λεπτά πριν το φινάλε… «κάτι» το τρομερό θα ταράξει το αίσθημα, την εμπιστοσύνη, το μέλλον τους κι εσένα μαζί, ώσπου να τα ξαναβρούν και να μη σου κάτσουν κι εσένα στο στομάχι τα nachos με το λιωμένο τυρί στο στομάχι.
Η πρώτη γαλλική κομεντί του φετινού καλοκαιριού που βγήκε στα σινεμά την περασμένη Πέμπτη… δεν παίζεται πουθενά αυτή την εβδομάδα! 1.355 θεατές, όμως, έπεσαν στην παγίδα τού να δουν τη Φανί Αρντάν ως diva μοδίστρα να κυνηγάει λαϊκό και επαρχιώτη κηπουρό. Δεν ξέρω γιατί. Μπορεί τα πέντε θερινά στα οποία προβλήθηκε να έχουν καλή γρανίτα. Αυτή την εβδομάδα τη σκυτάλη παίρνει η… Σοφί Μαρσό, ενώ την επόμενη καταφθάνει και ο πρωταγωνιστής του περσινού «Θεέ μου, Τι σου Κάναμε;» (εδώ πάμε να πουλήσουμε τον τίτλο τού σουξέ και όχι τη star) σε ακόμη μια… γαλλική κομεντί που θα σε κάνει να «ευχαριστηθείς» θερινό σινεμαδάκι, διότι τέτοια εποχή το κοινό χρειάζεται να καλοπληρώσει αυτές τις δευτεράντζες αντί να τις αφήνει να σκονίζονται στα ράφια των αποθηκών. Μέχρι να εξοντωθεί και το είδος της εξηντάρας μαντάμ και των φίλων της και να βρεθούν οι διανομείς αντιμέτωποι μόνο με τη γενιά του tablet και του «κατεβάσματος». Που θα ακούει «γαλλική κομεντί» και θα απαντάει: «Ρε μαλάκα, τι ξένες γλώσσες είναι αυτές;»…
