Διάβολε, γιατί συμβαίνει μονάχα έξω, έτσι, τόσο μαζικά; Γιατί η πρώτη είδηση στο εξωτερικό να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο άνοιγμα στην ιστορία του αμερικανικού box-office με το «Iron Man 3» (καθαρά κέρδη τριημέρου… 174.144.585 δολάρια, σχεδόν το κόστος παραγωγής του φιλμ, δηλαδή!) κι εδώ να ασχολούμαστε μονάχα με τις σούβλες και τα… πατουσάκια στις παραλίες;
Γιατί η κριτική να στέλνει το κοινό στο κάθε άκλαυτο «arthouse» και όχι σε μια ταινία που πραγματικά σου προσφέρει την απόλαυση στη μεγάλη οθόνη; Γιατί οι «συνάδελφοί» μου να γελάνε και να το καταδιασκεδάζουν στη δημοσιογραφική προβολή, αλλά να πετάνε τα απαξιωτικά (όχι δημοσίων σχέσεων εδώ…) δύο αστεράκια ως μέσο όρο αξιολόγησης αυτού του είδους ταινιών; Πόσο λάθος μπορούν να κάνουν τα ταμεία παγκοσμίως, με 680.000.000 δολάρια μέσα σε 12 μέρες προβολής του «Iron Man 3»; Είναι κομμάτι αλλόκοτο να βλέπεις το φιλμ του Σέιν Μπλακ να κοντράρει ή και να ξεπερνά τη φήμη των πελώριων «Avengers» και να αγαπιέται από το κοινό, αλλά στην Ελλάδα να πηγαίνει… σπρώχνοντας!
Ενώ, λοιπόν, τα ξένα sites μονοπωλούσε ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και το ακόμα μεγαλύτερο σουξέ του (η επιτυχία του τρίτου «Iron Man» τον έχει κάνει ήδη πλουσιότερο κατά 35.000.000 δολάρια!), αν όχι και οι διαπραγματεύσεις του για ένα νέο συμβόλαιο με τη Disney για το sequel των «Avengers» (όπου, αν έχει το κέφι να επιστρέψει στο ρόλο του Τόνι Σταρκ, θα τους χορέψει στο ταψί…), στην Ελλάδα είχαμε πολύ σοβαρότερα θέματα τα οποία μας απασχολούσαν και μας «διασκέδαζαν», όπως τη φιέστα για τον Γκάλη ή τα… παγκάκια της Κυψέλης (#amentioto)! Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η κρίση χτύπησε πρώτα στα μυαλά!
