του Παναγιώτη Μήτσικα

Ομολογώ πως, προσωπικά, έχω εκτιμήσει το στυλ του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια ανά στιγμές της καριέρας του. Ένα στυλ που έχει εξελιχθεί σε ολίγον τι… μανιέρα, ήτοι αυτό το ιδιότυπο κράμα κωμωδίας με horror / θρίλερ στοιχεία (το «Μπαρ» και το – φανταστικό – «El Día de La Bestia», έρχονται πρώτα στο μυαλό μου). Τελευταία, δυστυχώς, ο Βάσκος σκηνοθέτης φαίνεται να έχει χάσει τη φόρμα του, με μοναδική αναλαμπή (;) την ισπανική εκδοχή του «Τέλειοι Ξένοι», με το σενάριο βέβαια ν’ αποτελεί ξεπατικωτούρα όλων των ευρωπαϊκών remake της ταινίας του Πάολο Τζενοβέζε.

Στο «Ο Τέταρτος Επιβάτης», ο ντε λα Ιγκλέσια έχει, κατά την προσφιλή του συνήθεια, ένα αρκετά ενδιαφέρον premise: μια εφαρμογή carsharing (τύπου BlaBlaCar, για όποιον έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό), την οποία και χρησιμοποιεί ο ήρωας μας, Χουλιάν, με τη ζωή του να βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ την προκειμένη περίοδο. Από το σημείο εκείνο (ουσιαστικά στην αρχή της ταινίας, δηλαδή), τα πάντα γίνονται απόλυτα προβλέψιμα, έως και κακόγουστα.

Μία από τις τακτικές παρουσίες στις διαδρομές του μέσω της εφαρμογής, η Λορένα, γίνεται το αντικείμενο του πόθου για τον down-on-his-luck πενηντάρη, που ταξίδι στο ταξίδι μαζεύει το κουράγιο για να της αποκαλύψει το πώς νιώθει. Όταν (επιτέλους!) θα το βρει, το φιλμ αποφασίζει να εισάγει το εφαλτήριο των κωμικοτραγικών καταστάσεων που θα επακολουθήσουν, μέσω δύο έτερων συνεπιβατών οι οποίοι θα συνοδεύσουν το άτυπο ζευγάρι μας: ο Ροδρίγο, ένας πραγματικά απάλευτος τύπος που δεν αντέχεται για πάνω από πεντάλεπτο (πόσω μάλλον στο ίδιο αμάξι), και ο Σέρχιο, ένας πεπειραμένος «γύπας».

Γενικότερα, κανένας από του ρόλους δεν δουλεύει όπως θα έπρεπε, με τους δύο «τσόντα» επιβάτες να «διαγωνίζονται» στο ποιος θα γίνει πιο καρικατούρα από τον άλλον, και να εξυπηρετούν απλά και μόνο χρέη «δεκανικιού» για τον κεντρικό ήρωα (ειδικά ο Σέρχιο). Αυτό που ξεχωρίζει, είναι η Μπλάνκα Σουάρεθ ως Λορένα, αλλά και το ρομάντζο ανάμεσα σ’ εκείνη και τον Χουλιάν του Αλμπέρτο Σαν Χουάν, έστω λειτουργώντας υποτυπωδώς. Σε τελική ανάλυση, ένα road movie που… μάλλον χρειαζόταν GPS.