THE DINOSAUR PROJECT (2012)
- ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια Φαντασίας
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σιντ Μπένετ
- ΚΑΣΤ: Ματ Κέιν, Ρίτσαρντ Ντιλέιν, Πίτερ Μπρουκ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 83’
- ΔΙΑΝΟΜΗ: VILLAGE FILMS
Αγνοούμενη στην αρχέγονη ζούγκλα του Κονγκό ομάδα εξερευνητών αφήνει κληρονομιά στην ανθρωπότητα video υλικό που αποδεικνύει την ύπαρξη δεινοσαύρων.
Να μας λείπει τέτοια «κληρονομιά». Να μας λείπει τέτοια ταινία. Κοπιάροντας προφανώς (και δη εξομολογημένα) την ιδέα και τον τίτλο του «The Blair Witch Project», προκύπτει ως πάμπτωχος συγγενής του «Jurassic Park»: χωρίς έμπνευση, χωρίς πρωτοτυπία, χωρίς σασπένς, χωρίς θρίλερ στοιχεία και χωρίς φαντασία. Μέσα στα δέκα πρώτα λεπτά της (πέρα από τη μοίρα των ηρώων της, την οποία σου αποκαλύπτει εξ αρχής η ίδια), θα προβλέψεις εύστοχα την εξέλιξη και κάθε άλλου νήματος της πλοκής του: την κόντρα, αλλά και την τελική συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιου, τον χωρίς οίκτο (σεναριακά και ουχί οπτικά, αφού τα «παραζαλισμένα», κουνημένα πλάνα ελάχιστο gore αποκαλύπτουν) αποδεκατισμό της ομάδας, τον αδίστακτο, μοιραίο προδότη ανάμεσά της, την εξόρμησή της σε μέρη όπου δε θα έπρεπε να βρίσκεται, τη δικαίωση της πίστης της στην ύπαρξη δεινοσαύρων…
Έτσι, τίποτα από όλα αυτά, όταν συμβαίνουν όπως ακριβώς τα είχες φανταστεί, δεν μπορεί να σε συγκινήσει. Ιδιαίτερα, αφού η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι τόσο υποτυπώδης και γεμάτη εύκολα κλισέ, που αποκλείει έστω και την παραμικρή, συναισθηματική σου εμπλοκή. Και παρ’ όλο που – αντίθετα με το «The Blair Witch Project» όπου για μάγισσα ακούς, αλλά μάγισσα δε βλέπεις – εδώ οι δεινόσαυροι δηλώνουν CGI, οικονομημένα (και οικονομικά) παρόν, τι εντύπωση να σου κάνουν όταν έχει προηγηθεί το ακριβοθώρητο, υποβλητικά ρεαλιστικό και πληθωρικό υπερθέαμα του «Jurassic Park»; Καμία!
Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς βρέθηκαν άνθρωποι να χρηματοδοτήσουν αυτό το σχέδιο. Όχι, όμως, και η ενδεχόμενη επιθυμία του θεατή να τους κάνει μήνυση για τα χαμένα 83 λεπτά από τη ζωή του.
