της Βαρβάρας Κοντονή

Διεθνής συμπαραγωγή έξι (!) χωρών, το «Μια Ιδιαίτερη Οικογένεια» είναι ένα αργεντίνικο δράμα που βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά υιοθεσιών, όπως αυτές πραγματοποιούνται καθημερινά στο πλαίσιο διαφόρων και αμφιβόλου νομικής υπόστασης διαδικασιών σε πολλά από τα νοσοκομεία των φτωχότερων περιοχών της Αργεντινής, μια αρκούντως κινηματογραφική «πρώτη ύλη» που εδώ χρησιμοποιείται αποτελεσματικά από τον Ντιέγκο Λέρμαν, ο οποίος καταφέρνει να παραδώσει ένα σφιχτοδεμένο, αν και ελλιπούς ανάπτυξης φιλμ. Μετρώντας στο ενεργητικό του το καθιερωμένο πέρασμα από τα διεθνή φεστιβάλ (και με το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 2017), το φιλμ του Λέρμαν καταπιάνεται με ένα «βαρύ» ζήτημα που όμως ποτέ δεν μοιάζει υπερβολικά εξεζητημένο στην απόδοσή του, φτάνοντας ανά στιγμές σε επίπεδο δραματικού θρίλερ, προκειμένου να καταστήσει σαφές το απόλυτο αδιέξοδο των ηρώων και κυρίως αυτό της πρωταγωνίστριάς του, με την Μπάρμπαρα Λένι να βρίσκεται σε μεγάλη ερμηνευτική φόρμα.

Η Μαλένα (Λένι) είναι μια επιτυχημένη γιατρός που βρίσκεται εν αναμονή της υιοθεσίας ενός μωρού. Κάποια στιγμή, το πολυπόθητο τηλεφώνημα επιτέλους έρχεται: το μωρό είναι έτοιμο να γεννηθεί. Η Μαλένα θα σπεύσει αγχωμένη στο πλευρό της βιολογικής μητέρας Μαρσέλα (Άβιλα), αν και πανευτυχής. Η χαρά της θα μετατραπεί σύντομα σε απελπισία όταν το οικογενειακό περιβάλλον τής Μαρσέλα απαιτήσει περισσότερο λεφτά από τα συμφωνηθέντα προκειμένου να της δώσει το νεογέννητο και μάλιστα εν μέσω μιας έτσι κι αλλιώς περίεργης διαδικασίας υιοθεσίας. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει τα χρήματα, η Μαλένα θα έρθει αντιμέτωπη με τις έντονες αμφιβολίες του συζύγου της, αλλά και το διάτρητο νομικό σύστημα που μοιάζει να χρησιμοποιεί τον οικονομικό εκβιασμό ως μία μόνο από τις πολλές και σοβαρά προβληματικές μεθόδους άμεσης υιοθεσίας.

Ενδιαφέρουσα θεματική, εξαιρετική φωτογραφία και μια δυνατή ερμηνεία από την Μπάρμπαρα Λένι, που σηκώνει στην πλάτη της όλη την ταινία, αποτελούν μερικά από τα πολύ καλά στοιχεία τούτης της «Ιδιαίτερης Οικογένειας», η οποία παρά το γεγονός πως υπάρχει… εκεί έξω από το 2017, βρήκε τον δρόμο της προς τις ελληνικές αίθουσες (διότι τίποτε δεν ξεφεύγει από την ντόπια διανομή). Σε αντίθεση με άλλες ισπανόφωνες ταινίες που καταλήγουν… στα ράφια των ελληνικών γραφείων και «ξεσκαρτάρονται» με συνοπτικές διαδικασίες κατά την καλοκαιρινή σεζόν, το φιλμ του Λέρμαν αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση κυρίως λόγω σεναρίου, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των έργων αυτής της περιόδου αποτελείται από κωμωδίες και εύπεπτα χαζορομάντζα. Το εν λόγω φιλμ είναι ουσιαστικά το ψυχογράφημα ενός γυναικείου χαρακτήρα γύρω από την εναγώνια αναζήτηση για την ικανοποίηση του μητρικού ενστίκτου, αλλά και μια δοκιμασία προσωπικών αντοχών αναφορικά με το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος προκειμένου να κάνει το σωστό, ακόμη και αν αυτό δεν είναι πάντα και το πιο «ηθικό».

Από την άλλη, υπάρχουν αρκετές στιγμές που η συμπεριφορά της Μαλένα είναι δύσκολο να ερμηνευτεί και οι αντιδράσεις της μοιάζουν το λιγότερο υπερβολικές, ένα πρόβλημα που προκύπτει κυρίως από τη διαχείριση του σεναρίου, καθώς μια καίρια πληροφορία για τον χαρακτήρα της αποκαλύπτεται αρκετά αργά (και υπερβολικά απλοϊκά) μέσα στην ταινία, με αποτέλεσμα ο θεατής να καλείται να ερμηνεύσει όλο το μέχρι τότε παράξενο συμπεριφορικό μοτίβο τής ηρωίδας με βάση αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Η σκηνοθεσία του Λέρμαν, βέβαια, αποτελεί την πιο ευχάριστη έκπληξη, αφού δεν αρκείται σε μια διεκπεραιωτική αφηγηματική διαδικασία, αλλά εμβαθύνει ουσιαστικά στον κλονισμένο ψυχισμό της πρωταγωνίστριας, με πλάνα «εγκλωβισμένα» πίσω από πόρτες, παράθυρα και φράχτες, με τη Λένι συνήθως καδραρισμένη μόνη μέσα σε άδειους χώρους. Στον πυρήνα του, το «Μια Ιδιαίτερη Οικογένεια» είναι ένα παραδοσιακής κοπής δράμα με δυνατές ερμηνείες και επιπλέον καλή εκτέλεση, μια συνθήκη που τόσο ο Λέρμαν όσο και ο φωτογράφος του Βόιτσεχ Στάρον διατηρούν μέχρι τέλους, καταφέρνοντας να καταστήσουν έτσι την ταινία τους κάτι παραπάνω από ένα ακόμη οικογενειακό δράμα προσανατολισμένο κυρίως για το φεστιβαλικό / art-house κοινό.