του Άγγελου Μαύρου

Εννέα χρόνια μετά το «Άγριος Ωκεανός», «βουτάνε» ακόμα… Με την κακή έννοια, δυστυχώς, οι Κρις Κέντις και Λόρα Λάου, που μη δείχνοντας την «Αποστροφή» τους για τη «Μεταφυσική Δραστηριότητα», γκρεμίζουν τα εδώ θεμέλιά τους, το ουρουγουάνικο προπέρσινο, και ήδη κλασικό, «La Casa Muda», σ’ ένα απατηλά παρα-«Ψυχώ» μυστήριο τρόμου εν εγκλεισμώ μια κι έξω λήψης, που στο remake ημίφως, μοιραία, έφαγε τα μούτρα του.

Χωθείτε κάτω απ’ το κρεβάτι, αλλά θα σας βρουν: η ατμόσφαιρα εστίας «μπου» déjà vu (το «Κλείδωσες;» κρατάει το φανάρι παραπλανητικά στο «Σπίτι των Ονείρων»), στυλιστικές ποζεριές – κρούσματα ως δείκτες της «παίζει έγκλημα» κρυψώνας ιστορίας (η ματωμένη, κάθετη τουαλέτα), η real-time σύμβαση που υπερβγάζει απωθημένα σε 90 λεπτά σύγκρυου / αγκομαχητού / ουρλιαχτού / κρυφτού / τρεχαλητού ελέω του ακουμπητικά απειλητικού διφορούμενου «κακού». Κύριος ένοχος; Η λαλά cherchez la femme ανατροπή κατηγορίας «O Ψίθυρος των Πνευμάτων», τελικού (μετα)τραυματικά εκδικητικού αναπαμού, μοναδικής πληγής του άμωμου latin πρωτοτύπου – στην ανακαίνιση του οποίου, ως ψευδοροφή γέννησης όψιμου σασπένς, πανωσηκώνεται ξανά εκνευριστικά γιάνκικα ο πατέρας – «τέρας».

Υπάρχει διαφυγή: κάποια αιφνίδια ντου χάρη στο συνένοχο σχεδιασμό σύγχρονου ή post ήχου που παίζει με τα νεύρα σας, το medium επιβιώνει τεχνικά οπτικά καθώς 10 hd πλανοσκηνές «χτίζονται» αθέατα σε 1 (ευσεβής πόθος η «Θηλειά») στον Avid, η Όλσεν ακούει και… «βλέπει» νεκρούς ανθρώπους, χύνοντας αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, αν και «χτυπάει» αναπόφευκτα γρήγορα υποκριτική γυάλινη οροφή, θύμα του «Όλγα Τρέμει» Actors’ Studio. Σέρνεται αμερικανιά προκάτ στο «Σιωπηλό Σπίτι», ωστόσο. Εδώ θα γίνει ο τάφος σας, genre fans;