Αιτία ήταν αυτός ο Φιλίππου, που του έχω πει πως κάποια μέρα θα φάει ξύλο. Όχι από εμένα. Ελπίζω να μη με φτάσει κι εμένα ως εκεί με τα σενάριά του. Είχε γράψει ένα βιβλίο, πριν από τον «Κυνόδοντα», αν θυμάμαι καλά. Το «Κάποιος Μιλάει Μόνος του Κρατώντας Ένα Ποτήρι Γάλα» είχε ανεβεί ξανά στη σκηνή, δεν είχε τύχει να το προλάβω, αυτή τη φορά μπήκα στον κόπο. Αν και βαριέμαι το θέατρο, το ομολογώ. Πήγα στο Olvio (Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός), είδα κόσμο γνωστό (και αρκετά κινηματογραφικό) στην πρεμιέρα και, για τη συνέχεια, θα ήθελα να ζητήσω από εδώ, δημόσια, συγγνώμη από το κοινό που παρακολούθησε την παράσταση μαζί μου, αν όχι και από τους ηθοποιούς (Νίκος Γεωργάκης, Ιωάννα Μαυρέα, Στέργιος Γιαννουλάκης), που δεν… σταμάτησαν την παράσταση εξαιτίας του γέλιου μου.
Δάκρυσα (και δεν έφαγα ξύλο). Ο Ευθύμης Φιλίππου γράφει το είδος τής σουρεαλιστικής κωμωδίας που αγαπώ. Σκηνοθεσία, ηθοποιοί, όλη αυτή η αθεόφοβη καταιγίδα ατακών και καψίματος εγκεφαλικών κυττάρων ήταν ιδανικά συντονισμένα για να με καταστρέψουν. Ακόμη και ο Τζόνι Μάθις! Και ο Γιάννης με τη ρακέτα του!
Παίζει κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 21:30, έως τις 26 Φεβρουαρίου. Αν με πετύχεις μέσα, άλλαξε το εισιτήριό σου, για άλλη μέρα. Μπορεί να ξαναπάω. Είναι απειλή. Αν πας Κυριακή, δες και το «Μια Κανονική Μέρα» που παίζει στις 19:00. Με τη Ράνια Σχίζα, συγκλονιστική, σε ένα μονόλογο απόλυτα σκληρό και βιωμένα καθημερινό, μέσα από τούτη την περίοδο κρίσης. Αυτό παίζει και Δευτέρα και Τρίτη. Μου έτυχε κι έκανα διπλό, θετικό strike! Σε θέατρο. Εγώ. #the_humanity
Ακολουθεί ενδεικτικό απόσπασμα διαλόγου από το «Κάποιος Μιλάει Μόνος του Κρατώντας Ένα Ποτήρι Γάλα» (για περισσότερο teasing):
– Είδα τον Γιάννη τις προάλλες.
– Και;
– Τίποτα.
– Κάθε φορά που τον βλέπεις και σε ρωτάω, απαντάς: «Τίποτα».
– Και;
– Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δεν τον βλέπεις και ότι μου λες ψέματα.
– Σου λέω.
– Τι;
– Ψέματα.
– Τι εννοείς;
– Έχω να δω τον Γιάννη περίπου πέντε χρόνια.
– Και γιατί μου λες ότι τον βλέπεις;
– Όταν δεν έχω τι να πω, λέω ότι βλέπω τον Γιάννη.
– Από πότε;
– Από τότε που έχω αρχίσει να σου λέω ότι τον βλέπω
– Δεν το καταλαβαίνω.
– Καθόμαστε εδώ και ξαφνικά η συζήτηση κάνει κοιλιά. Τότε εγώ λέω ότι είδα τον Γιάννη, εσύ με ρωτάς τι κάνει και ξαφνικά υπάρχει ένα θέμα συζήτησης.
