της Ιωάννας Παπαγεωργίου

Κρίσιμη, ποικιλοτρόπως. Αφενός και προφανέστερα… εμπορικά. Γιατί κατά το πρώτο μισό της τρέχουσας σεζόν του, το φθινόπωρο που μας πέρασε, σημείωσε τις πρώτες μικρές μεν, αξιοσημείωτες δε κάμψεις στις τηλεθεάσεις του, οι οποίες μέχρι και το τέλος του 5ου κύκλου του έσπαγαν κατ’ εξακολούθηση κάθε ρεκόρ που υπάρχει και… δεν υπάρχει. Και αφετέρου, και πιο ανησυχητικά για τους μύστες του, καλλιτεχνικά.

Παράπονα εκφράστηκαν, με επιφύλαξη αλλά κάθε άλλο παρά αδίκως, για το déjà-vu που προκάλεσε τόσο η αντιμετώπιση της ιστορίας του Γκλεν, όσο και το midseason φινάλε / cliffhanger, αυτού, του 6ου κύκλου. Η τύχη τού μεν, όπως και εκείνη της Κάρολ (Μελίσα ΜακΜπράιντ) στον 4ο κύκλο (μετά την αποπομπή της από τον Ρικ), αγνοείται για κάμποσα επεισόδια (μετά την επίθεση που δέχεται από ζόμπι), ενώ παράλληλα το όνομα του Στίβεν Γιουν που τον ενσαρκώνει (όπως κι εκείνο της ΜακΜπράιντ!) απουσιάζει απειλητικά από τους τίτλους της αρχής. Έτσι, λίγοι ήταν εκείνοι που πραγματικά πίστεψαν στον οριστικό χαμό του, και πολλοί όσοι κατηγόρησαν τους δημιουργούς της σειράς για αμφιλεγόμενους, εύκολους και προβλέψιμους (συναισθηματικούς) χειρισμούς / εκβιασμούς των μυστών της.

Το δε, «φτυστό», λίγο πολύ, με εκείνο το αμετάκλητα τραγικό της 4ης – και αναμφισβήτητα καλύτερης ως τώρα – σεζόν του, βρίσκει τους αγαπημένους μας επιζώντες με το σπίτι / καταφύγιό τους (ξανά) κατεστραμμένο, να σκορπίζουν (ξανά μανά) στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για να βρεθούν αντιμέτωποι με καινούργιες απειλές και να γνωρίσουν (άντε πάλι!) καινούργιους φίλους ή εχθρούς. Παράλληλα, ο πεισματικά ειρηνιστής Ταϊρίς, που μας άφησε χρόνους στην υπέροχα, υποβλητικά ψυχεδελική midseason πρεμιέρα τού 5ου κύκλου, αντικαταστάθηκε πάραυτα από τον Μόργκαν (πρωταγωνιστή του απίθανα zen, διαφορετικού, εκτός αφηγηματικής σειράς 4ου επεισοδίου αυτού του κύκλου) που έχει εξελιχθεί σε άνευ σπαθιού… samurai, ο οποίος αρνείται να σκοτώσει. Το ρομάντζο μεταξύ των Ντάριλ και Κάρολ δεν έχει… κουνηθεί ούτε ρούπι, παραμένοντας ακόμα ανεκδήλωτο, μόνο υπόκωφο και δυνάμει. Και σημαντικοί ως τώρα χαρακτήρες έχουν, λιγότερο ή περισσότερο, παραγκωνιστεί (Μισόν), δεν εξελίσσονται αρκετά, ουσιαστικά (Καρλ), ή η πρόοδος του ρόλου τους μοιάζει παγιδευμένη σε μια ατέρμονη λούπα, που τους φέρνει αντιμέτωπους με τα ίδια και τα ίδια διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις (Κάρολ).

Ωστόσο, κανείς δεν αρνείται (ούτε και οι επιφυλακτικότεροι τηλεκριτικοί, πλέον) την εξακολουθητική ικανότητα της σειράς να πλάθει ατρόμητα ιδιόρρυθμα και νωχελικά (σαν το προαναφερθέν τέταρτο – πρωτοφανώς ωριαίο και ουχί 45λεπτο – «Here’s Not Here») ή απροσπέραστα συγκινητικά (σαν το αμέσως επόμενο, πέμπτο, «Now», που έδωσε επιτέλους την ευκαιρία στη Μάγκι της Λόρεν Κόαν να λάμψει) επεισόδια που ξεχειλίζουν ανθρωπιά. Την πιο καλοκουρδισμένη από ποτέ αφηγηματική της δεινότητα, που έχει αναπτύξει το χτίσιμο του σασπένς, το παράλληλο μοντάζ όσων συμβαίνουν σε πολλά διαφορετικά τοπικά ή χρονικά σημεία και τα cliffhangers που κόβουν την ανάσα, σε επιστήμη. Την ακόμα αλάνθαστη κινηματογραφική της υφή. Και τη δεξιότητά της να επιστρέφει δριμύτερη σε άκρως γόνιμους δημιουργικούς ατραπούς όταν βρίσκεται υπό πίεση (βλέπε τις αριστουργηματικές 3η και 4η σεζόν του έχοντας χάσει υπό ταραχώδεις ή μη συνθήκες δύο συνεχόμενους showrunners, τους Φρανκ Ντάραμποντ και Γκλεν Μαζάρα). Εξάλλου, καλώς ή κακώς, το να γινόμαστε όλο και πιο απαιτητικοί και αυστηροί με ένα δημιούργημα / φαινόμενο της (pop) κουλτούρας που τείνει συστηματικά, για μεγάλο διάστημα, προς την τελειότητα, είναι απλά αναπόσπαστο χαρακτηριστικό της (ατελούς) ανθρώπινης φύσης.

Κάπως έτσι εξηγείται η ανυπομονησία μας, τα ποδοβολητά στο στομάχι, για ό,τι καραδοκεί και μας περιμένει στο δεύτερο μέρος του 6ου κύκλου τού «The Walking Dead» που ξεκινά σήμερα στο FOX. Είναι και τα λόγια του νυν showrunner, Σκοτ Γκιμπλ: «Αυτή η midseason πρεμιέρα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα επεισόδια που κάναμε ποτέ. Σιγουρευτείτε ότι οι τηλεοράσεις σας λειτουργούν καλά και εξοπλίστε τους καναπέδες σας με ζώνες ασφαλείας. This one is gargantuan… Προκύπτουν και κάποιοι θάνατοι, δυστυχώς, αλλά ταυτόχρονα είναι απίστευτα έντονο. Είναι ένα από τα πιο έντονα επεισόδια που έχουμε κάνει ποτέ… Μερικοί από τους πιο τρομακτικούς ανθρώπους στο δεύτερο μισό αυτής της σεζόν είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι πιο δυνατοί από ποτέ πλέον, αλλά το πρόβλημα είναι πως οι απειλές του κόσμου εκεί έξω είναι επίσης πιο δυνατές από ποτέ. Θα δούμε αυτά τα δύο αλύγιστα μέτωπα να συγκρούονται. Ετοιμαστείτε να κλάψετε και να ουρλιάξετε στις τηλεοράσεις σας»! Είναι και τα τέσσερα πρώτα λεπτά τής εν λόγω, επονομαζόμενης «No Way Out» πρεμιέρας, όπου η ζωή της Σάσα και του Έιμπραχαμ (τουλάχιστον, ίσως και του Ντάριλ) κρέμεται από μια κλωστή, ενώ ακούγεται η απίστευτη ατάκα «If you have to eat shit, best not to nimble. Bite, chew, swallow, repeat. It goes quicker». Είναι και το tagline «Ένας μεγαλύτερος κόσμος», που προαναγγέλλει τη συνάντηση των ηρώων μας και με άλλες κοινότητες επιζώντων, όπως τη Hilltop Colony του υπέρ-cool καλού Πολ «Jesus» Μονρό, και φυσικά τους Saviors του περιβόητου κομικόθεν υπέρ-κακού Νίγκαν του πολύαναμενόμενου Τζέφρι Ντιν Μόργκαν (Σταυριανίδου, πες αλεύρι!). Είναι και τα… νεόκοπα, απότομα και ανεξήγητα, αγορίστικα κοντά μαλλιά της Κόαν εκτός οθόνης, που μας κάνουν να ανησυχούμε σφόδρα για την τύχη τ;hς εγκύου Μάγκι επί της οθόνης… Είναι… Είναι… Είναι όλα αυτά που μας έχουν βάλει φωτιές!

Τα νέα επεισόδια αλλά και box-sets από όλους τους προηγούμενους κύκλους του «The Walking Dead» είναι διαθέσιμα on demand μέσω FOX Play.