της Σοφίας Σταυριανίδου

Η βάση όπου τοποθετείται το «Homeland» εκ προοιμίου, για να εξηγούμαστε, και δη σε αυτές τις γραμμές (γιατί έχουν γραφτεί προ πολλού τόσα και τόσα…), είναι αυτή ακριβώς: της μεγάλης του εμπορικής επιτυχίας, αλλά και της υποδοχής τής κριτικής συνεκδοχικά στην πρώτη σεζόν. Γιατί στη δεύτερη άρχισαν κάποια παρατράγουδα, που αναφέρονται κυρίως σε διάφορες αφελείς και εκκρεμείς σεναριακές αναφορές. Το θέμα είναι ότι δε θα μπορούσαν αυτές να συνάδουν με το σημείο στο οποίο ήδη κρεμάστηκε ο πήχυς με τα πρώτα 13 επεισόδια και αυτό, αδυσώπητα, η κριτική ράπισε στις εβδομαδιαίες εκτιμήσεις της. Δεν είναι αμάρτημα, αλλά, ας πούμε, πολύ διασκέδασαν εκεί με την επικοινωνία των Αμπού Ναζίρ και Μπρόντι με το Blackberry μέσω Skype – καθώς το Blackberry δεν έχει δυνατότητα Skype… Ή ακόμη με το ότι ο φίλος μας ο Μπρόντι πάει σχεδόν ανενόχλητος (!) στο γραφείο του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ και αποσυντονίζει το βηματοδότη που λειτουργεί στο στήθος του, αναγιγνώσκοντας κωδικούς από το μηχανηματάκι του στον Αμπού Ναζίρ. Εντάξει, σε ένα χώρο που είναι φυλαγμένος σαν τον ποντικό στη φάκα, είναι κάτι παραπάνω από αφελές να παραμένει ο τύπος για αρκετά λεπτά και η Ασφάλεια να ίπταται στις αγκάλες του Μορφέα. Ή, ακόμη, το πώς και από πού ξεφεύγουν ο Μπρόντι με την Κάρι από τα συντρίμμια της τρομοκρατικής επίθεσης, για να τον φυγαδεύσει προς Καναδά μεριά και – εικάζουμε – για να καθαρίσει το όνομά του, που προφανώς φιγουράρει στην κορυφή της λίστας των καταζητούμενων υπευθύνων του χτυπήματος.

Από το δεύτερο μισό του δεύτερου κύκλου, βέβαια, έχουμε μια πιο ακραιφνή εικόνα για το ποιος είναι ο Νίκολας Μπρόντι και αρχίζουν να λειαίνονται πλέον οι αιχμές τού, μέχρι πρότινος, αταξινόμητου προσώπου του. Πίσω από τις αφέλειες της περιπέτειάς του, από κείνο το σημείο και μετά, πια, οι σεναριογράφοι κάνουν focus στην ερωτική ιστορία που αναπτύσσει με την Κάρι και έχεις την αίσθηση ότι αυτό είναι και το bottom line. Και μάλιστα, ένα δημόσιο love story, πολύ ξεμπροστιασμένο, γιατί οι ερωτικοί διάλογοι εκτυλίσσονται στη φυλακή υπό το φακό του νεοεισαχθέντος εντολοδόχου που πρέπει να σκοτώσει τον Μπρόντι, του Πίτερ Κουίν (ο Ρούπερτ Φρεντ τον παίζει και γίνεται μάλιστα regular στη σειρά). Αλλά και η πολύ σέξι, full on τελευταία ερωτική τους συνεύρεση συναντά την ακοή του Σολ και μιας ντουζίνας λαθρακροατών, πολύ ντροπιαστικά για μια τέτοια ιδιωτική στιγμή, η οποία αντιστρόφως υπογραμμίζει, με την έκθεσή της και τη δημοσιοποίησή της, τη σημαντικότητά της. Για τη CIA κρούει το καμπανάκι με την ταμπελίτσα «πρόβλημα»…

Αυτή τη σχέση, προσωπικά, τη θεωρώ ολίγον… μονόμπατη, γιατί εξαρχής η bipolar Κάρι δείχνει να θέλει πιο πολύ τον Μπρόντι. Πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι που δε χρήζει φακού (φωνάζει το πράμα από πλευράς της), αυτή έχει πιο πολλά να χάσει με μια τέτοια σχέση ούτως ή άλλως – κι εκείνος πιο πολλά να κερδίσει. Δεν είναι καθόλου κακό και, μάλιστα, μπορεί και μέρος της επιτυχίας να οφείλεται και σε τούτη τη μη αναλογικά ισόποση αγάπη. Η Κάρι είναι μια απρόβλεπτη γυναίκα (πώς, τώρα, μπήκε στη CIA με την ασθένειά της και της συγχωρούν και τα ασυγχώρητα με αυτά που κάνει από… του αιδοίου της το χαβά!). Δεν την εμπιστεύεσαι και μόνο προς το τέλος της σεζόν, πια, ψυχανεμίζεσαι ότι δουλεύει με κίνητρο το πάθος για τον Μπρόντι. Και κάπου εδω μπαίνει η κλισεδιά τού τι κάνει όντας βαριά καψουρεμένη με τον εχθρό τού φορέα που υπηρετεί. Ο παρατηρητής της ιστορίας τούτης και ο αρτιότερος κριτής, επειδή γνωρίζει το παρελθόν της μικράς και την αγαπάει, είναι ο Σολ. Είναι ο Μάντι Πατίνκιν, ένας πολύ σπουδαίος ηθοποιός που εδώ, μέσα σε όλα τα συμβάντα, καταφέρνει να να βρει χώρο, να τρυπώσει και να αναδειχθεί ως ο καλύτερος χαρακτήρας, η φωνή της λογικής και ο προστάτης των ισορροπιών. Δίχως να είναι και ο ίδιος απολύτως καθαρός. Και στον τρίτο κύκλο, μαθαίνουμε ότι παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις ο ρόλος του.

Τι μας περιμένει, λοιπόν; Από το promo δεν αποκαλύπτονται πάρα πολλά και υπό αυτή την έννοια είναι μόνο teaser. Η Κάρι είναι στα πατώματα και πέφτει πολύ κλάμα, προφανώς με τον αποχωρισμό από τον αγαπημένο της. Τη βλέπουμε και σε νοσηλεία (λες να είναι έγκυος;), ο Σολ της λέει ένα πονεμένο «I am so sorry», όσο για τον Μπρόντι, τον βλέπουμε… γλόμπο. Ξυρισμένο κεφάλι, σχεδόν αγνώριστος. Εννοείται ότι θέλουμε να δούμε τι θα γίνει. Παρά τις γκρίνιες μας και τις μιζέριες μας, θέλουμε να δούμε τι θα γίνει. Γιατί έτσι όπως έχουν ανοίξει τα χαρτιά της σειράς, τα πάντα μπορούν να ανατραπούν: ή θα γλιστρήσει στην απύθμενη αφέλεια είτε θα μας καταπλήξει με πιο ουσιώδη twists, κάνοντας ένα statement περιωπής. Ίδωμεν. Από σήμερα το βράδυ, κολλημένοι στο FOX.