της Κατερίνας Ανδρεάκου

Πρεμιέρες και συμμετοχές από όλο τον κόσμο συνεχίζουν να κοσμούν το πρόγραμμα του Φεστιβάλ, ενώ δίπλα τους, κλασικές ταινίες προβάλλονται σε όλο τους το αποκατεστημένο μεγαλείο. Ο «Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι» γιόρτασε τα 40α του «γενέθλια» με νέα κόπια, όπως και η πρωτοποριακή για την εποχή της, κινεζική ταινία πολεμικών τεχνών, «Dragon Inn» (1967), σε σκηνοθεσία Κινγκ Χου, αλλά και το λυρικής ομορφιάς «Το Χρώμα του Ροδιού» (1968) του Σεργκέι Παρατζάνοφ (φωτό), εδώ με το αρχικό του μοντάζ, που τότε έπεσε θύμα της Σοβιετικής λογοκρισίας και υποχρεώθηκε να «σφαγιασθεί» αρκετά ώστε να του επιτραπεί η κυκλοφορία.

Κατά τα άλλα, τις τελευταίες δυο μέρες, ο Έιμπελ Φεράρα έλαβε ανάμεικτες αντιδράσεις με το «Pasolini», ανακαλύψαμε μικρά διαμαντάκια όπως το ιαπωνικό «Still the Water» της Ναόμι Καγουάσε, όμως την τιμητική τους είχαν εύλογα οι βρετανικές παραγωγές, με δυο ταινίες να συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη δημοσιότητα.

Την Παρασκευή, ο Μάικ Λι έδωσε τη 13η παρουσία του στην ιστορία τού Φεστιβάλ, φέρνοντας το βραβευμένο στις φετινές Κάννες, «Mr. Turner», στην πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ίδιος αλλά και ο ομώνυμος ήρωάς του, ο ζωγράφος Γουίλιαμ Τέρνερ. Τόσο στην επίσημη όσο και στη δημοσιογραφική προβολή, η υποδοχή ήταν ενθουσιώδης και οι ελπίδες να φτάσει η ταινία μέχρι και στα βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας ήταν έντονες στην ατμόσφαιρα.

Το Σάββατο είδε το δραματικό ερωτικό μυθιστόρημα του Γκουστάβ Φλωμπέρ, «Madame Bovary», να μεταφέρεται για πολλοστή φορά στην οθόνη, εδώ σε σκηνοθεσία Σόφι Μπαρθς, με τη Μία Γουασικόφσκα στον ομώνυμο ρόλο και τους Πολ Τζιαμάτι και Ρις Ίφανς για συμπρωταγωνιστές της.

Την ίδια μέρα, το αμερικανικό νεο-νουάρ «The Drop» κέρδισε τις εντυπώσεις – και δικαιολογημένα, καθώς βασίζεται στο διήγημα «Animal Rescue» του Ντένις Λεχέιν, συγγραφέα διάσημων βιβλίων που έχουν ήδη μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο, όπως τα «Mystic River» και «Shutter Island». Μπορεί σε τούτο εδώ να μην υπάρχουν ονόματα πρώτου μεγέθους όπως στις αντίστοιχες των Ίστγουντ και Σκορσέζε, όμως ο Βέλγος Μίκαελ Ρ. Ρόσκαμ καταφέρνει να φέρει εις πέρας μια παραπάνω από αξιοπρεπέστατη δουλειά, με το σενάριο του ίδιου του Λεχέιν. Τη συνταγή της επιτυχίας συμπληρώνει το καστ, με πρωταγωνιστές τους Τομ Χάρντι, Νούμι Ραπάς και τον Τζέιμς Γκαντολφίνι στον τελευταίο του ρόλο.

Ο Ρόσκαμ και η Ραπάς βρέθηκαν στην πρεμιέρα και η Σουηδή star (με πλατινέ ξανθό μαλλί) μας μίλησε για την ταινία και το ρόλο της Νάντια, της γυναίκας με το ταραγμένο παρελθόν που συναντά το χαρακτήρα τού Μπομπ (Τομ Χάρντι) όταν προσπαθούν να σώσουν… ένα σκύλο.

«Έκανα αρκετή έρευνα ώστε να μπω στο χαρακτήρα της Νάντια», μας λέει, «και πέρασα αρκετό χρόνο σε ένα άσυλο αδέσποτων ζώων για να δω πώς ακριβώς λειτουργούν». Όσο για τους συνεργάτες της στην ταινία, είχε να πει τα καλύτερα – αν και ακούστηκαν ελαφρώς κλισέ. «Όλοι ήταν υπέροχοι, ήταν μια σπουδαία ομάδα και δε σταματήσαμε να γελάμε σε ολόκληρη τη διάρκεια των γυρισμάτων!»… Την επόμενη φορά που θα δούμε τη Ραπάς στη μεγάλη οθόνη, θα είναι και πάλι με το Χάρντι, καθώς συμπρωταγωνιστούν και στο επερχόμενο δραματικό θρίλερ «Child 44». «Και θα κάνουμε κι άλλες ταινίες μαζί!», μας είπε γελώντας.

Πάντως, μία ήταν η ερώτηση που θέλαμε να της κάνουμε: από την τριλογία του «Κοριτσιού με το Τατουάζ», στον «Προμηθέα» και τώρα στο «The Drop», οι χαρακτήρες στους οποίους μας έχει συνηθίσει να τη βλέπουμε είναι σκοτεινοί, ταραγμένοι, τραυματισμένοι. Καμιά κωμωδία έχει σκοπό να κάνει, έτσι, για αλλαγή; Γελάει. «Ναι, φυσικά! Δε νομίζω πως θα έκανα ποτέ καμιά από αυτές τις ρομαντικές κομεντί, αλλά μια καλή κωμωδία, ναι, βέβαια!»