Πολλά τα πολιτισμικά σοκ τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα. Αφού λύσαμε το πρόβλημα με τον gay νταλικέρη (λογοκρίνοντας τη διαφήμιση!), αφού στενοχωρήσαμε τον μέγα τραγωδό Πέτρο Φιλιππίδη (τρώγοντας πατατάκια κατά τη διάρκεια θεατρικής του παράστασης), αφού μποϊκοτάραμε όπως έπρεπε τα προϊόντα και τις εταιρείες που αγκαζάρουν την εκπομπή του κυρίου Τράγκα (νικήθηκε ο φασισμός, λέμε…), και ενώ καταναλώνουμε με μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης την «τουρκιά» και μια κάποια «κυρία μου», αναφωνούμε, τελικά, έκπληκτοι και προσβεβλημένοι μπροστά στη… νονά της Κατερίνας Στανίση, από τη γνωστή και στις πέτρες, πλέον, διαφήμιση περίφημης αλυσίδας καταστημάτων με παιχνίδια.
Προσωπικά, με το εν λόγω controversial TV spot κόντεψε να μου κοπεί η ανάσα από τα γέλια. Το είδα απανωτά κάμποσες φορές στο YouTube (τηλεόραση δεν παρακολουθώ, sorry) και όποτε ακούω τη φωνή της αοιδού στο ραδιοφωνικό spot, οι εικόνες ζωντανεύουν μπροστά μου και το χαμόγελο ανασταίνει τα χείλη, σε όποια διάθεση και να βρίσκομαι. Η χαρά της ζωής. Κανονικά.
Δυστυχώς, υπάρχουν και τα βλαχαδερά (στην πραγματικότητα), τα οποία εθίχθησαν με το «έκτρωμα» της λαϊκουριάς και υποθέτω πως στα ανάκτορα όπου μεγάλωσαν δεν έζησαν ποτέ παρόμοια Κυριακή του Πάσχα με το σόι. Έχω, δε, και την ακόμη πιο νοσηρή υποψία ότι μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους που έβγαζαν αφρούς με το ντατσουνοειδές και την άσπρη πλαστική καρέκλα στην τελετή λήξης του Παπαϊωάννου για τους Ολυμπιακούς του 2004. Τώρα, αν οι ίδιοι πνευματικοί φωστήρες αναγνωρίζουν το δεύτερο ως μετα-μοντερνιά και την Κατερινούλα ως πατσαβούρα, τότε κάτι δεν πάει καλά με τη φύλαξη στο Δαφνί…
Θα μου πεις, γιατί ασχολείσαι; Εσύ με το σινεμά καταπιάνεσαι. Ναι. Εκεί να δεις ομορφιές. Πρώτη σε εισπράξεις ταινία για το περασμένο weekend… το «Scary Movie 5»! Ούτε ο πάτερ Ελπίδιος δεν το είχε προβλέψει αυτό – και σου βάζω και στοίχημα.
