Πήρα μερικούς φίλους και είδα ξανά μαζί τους την αγαπημένη μου «Frances Ha», στο σινεμά της γειτονιάς μου (για να τηρούμε και αυτά που λέμε). Η αίθουσα ήταν τέλεια φροντισμένη, η ψηφιακή προβολή ιδανική. Δεν τους είχα πει τι πάμε να δούμε ακριβώς. Στο τέλος κλαίγανε και με αγκάλιαζαν! Στο δρόμο, ένας φίλος με ρώτησε γιατί δεν είναι ικανοί οι δικοί μας σκηνοθέτες να γυρίσουν μια τέτοια ταινία. Δεν ήταν ακριβή, δεν είχε stars, ούτε ίχνος εφέ. Οι δικοί μας σκηνοθέτες δεν έχουν ζωή, του απάντησα.
Μου έκαναν εντύπωση τα χαμηλά εισιτήρια του ανοίγματος του «Όσα Φέρνει ο Χρόνος». Ταινία που δεν έχει «πειρατευτεί» ακόμη, για κάθε είδος θεατή και ηλικίες. Έπρεπε να παίζει ο Κόλιν Φερθ για να πάτε, δηλαδή; Ήταν «γυναικουλίστικο» το έργο; Είχε καλό καιρό και προτιμήσατε την ακρογιαλιά; Τι;
Εσάς που σας άρεσε η τελευταία ταινία του Πάολο Σορεντίνο, μήπως να το κοιτάξετε; Ή να ξαναδείτε τη «Dolce Vita»; (Πρέπει να του απαγορεύσουν να χρησιμοποιεί γερανούς και Steadicam σε πλατό, μιλάμε για εγκληματία. ‘Η ας κάνει μόνο διαφημιστικά, να του βγαίνει εκεί ο πόνος…)
Έκανα παρουσίαση βιβλίου. Δεν πέταξε κανείς πέτρες.
Ναι, σκοτώνω άνθρωπο για να δω τώρα το «Gravity», μαζί σου. Αλλά θα την πω την αμαρτία μου: περισσότερο περιμένω να δω το «Anchorman 2»! Καλή και η ταινιάρα, όμως, πόσες φορές το χρόνο γαμιέσαι στα γέλια; (Ανοίχτε σελίδα διαμαρτυρίας στο Facebook, μάλλον δεν έρχεται Ελλάδα ο Ρον Μπέργκουντι!)
«Puppy». Ένα από τα μικρού μήκους που συνοδεύουν το επερχόμενο DVD release του «Εγώ ο Απαισιότατος 2». Θυμήσου το. Θα αγαπήσεις.
