ΨΕΥΤΗΣ ΗΛΙΟΣ 2: Η ΕΞΟΔΟΣ (2010)
(UTOMLYONNYE SOLNTSEM 2: PREDSTOYANIE)
- ΕΙΔΟΣ: Πολεμικό Δράμα
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νικίτα Μιχάλκοφ
- ΚΑΣΤ: Νικίτα Μιχάλκοφ, Όλεγκ Μενσίκοφ, Ναντιέζντα Μιχάλκοβα
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 181'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: WEIRD WAVE
Ο λαός της Ρωσίας βρίσκεται ανάμεσα σε δυο κακά, στις εκκαθαρίσεις του Στάλιν και στην επέλαση των Ναζί. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον και ενώ διεξάγονται μάχες και σφαγές, ο αξιωματικός Κότοφ και η κόρη του Νάντια βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία προσπαθώντας να επιβιώσουν.
Μια ανάξια συνέχεια του «Ψεύτη Ήλιου» είναι αυτό το sequel που ο Νικίτα Μιχάλκοφ γύρισε με τις ευλογίες και έναν τεράστιο προϋπολογισμό τον οποίο ενέκρινε ο Βλάντιμιρ Πούτιν. Πάντως, αν σκεφτεί κανείς ότι και το πρώτο φιλμ δεν ήταν ουσιαστικά σπουδαίο παρότι – μέσα στο πολιτικό πλαίσιο της εποχής – τιμήθηκε με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, καταλαβαίνεις πόσο ασήμαντη και ενοχλητική μπορεί να είναι αυτή εδώ η συνέχεια.
Ο Μιχάλκοφ φιλοδοξεί να γυρίσει ένα μεγάλο έπος, μια πολεμική ιστορία που να δείχνει τόσο την αντίσταση των Ρώσων στους Ναζί κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και το πόσο κακό έκανε ο Στάλιν στη Ρωσία, με τις ασταμάτητες διώξεις των αντιπάλων του. Από μόνη της αυτή η πρόθεση μοιάζει λογική. Όχι, όμως, και ο κινηματογραφικός της χειρισμός από τον Μιχάλκοφ. Το σενάριο, η σκηνοθεσία, η υπερβολή στις ερμηνείες και ο άτσαλος γιγαντισμός που χαρακτηρίζει την παραγωγή κάνουν το αποτέλεσμα να μοιάζει με πιο λουστραρισμένο… Τζέιμς Πάρις αλά русский.
Ιστορικές ανακρίβειες, χαρακτήρες που τους κλάψαμε στο πρώτο μέρος ανασταίνονται εδώ, κοριτσάκια ξαφνικά ενηλικιώνονται, ο Στάλιν τρώει μια τούρτα στη μάπα και άλλα πολλά συμβαίνουν σε αυτό το ανακάτεμα ιδεών, που σε κάνει να απορείς αν διάβασε κανείς το σενάριο πριν πέσει η πρώτη κλακέτα. Ίσως να μην είχε και μεγάλη σημασία, αφού ο Μιχάλκοφ, που εκτός από σκηνοθέτης και σεναριογράφος πρωταγωνιστεί κιόλας, είχε αναλάβει να γυρίσει ένα υπερ-έπος με την υποστήριξη και τη σφραγίδα τού Πούτιν, ο οποίος είχε πάει και στα γυρίσματα, ενώ φιλοξένησε και την πρεμιέρα της ταινίας. Το έπος, όμως, βγήκε τελικά… «Πουτινικός». Με λίγα λόγια, χάνει η μάνα – για να κυριολεκτούμε, ο πατέρας – το παιδί, πλήθη τρέχουν, φωνάζουν και εξολοθρεύονται, και μέτρια εφέ σκάνε από δω κι από κει. Υπάρχουν εντυπωσιακές σκηνές, κυρίως όταν εμφανίζονται μαζικά κομπάρσοι, αλλά στα σημεία όπου χρησιμοποιούνται εφέ το αποτέλεσμα δείχνει άτεχνο και φτηνό. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι η ταινία βούλιαξε στα ταμεία και σφαγιάστηκε από την κριτική, ειδικά τη ρωσική. Εκείνοι που θα επιμείνουν να διαπιστώσουν αν ο «Ψεύτης Ήλιος 2» κρύβει και κάποια αλήθεια, θα έχουν όλο τον χρόνο να το κάνουν στην τρίωρη διάρκεια της ταινίας.
