του Ηλία Φραγκούλη

Το ταλαίπωρο είδος του σινεμά τρόμου γνωρίζει εδώ ακόμη μία από τις… χειρότερες στιγμές του, σε μια παραγωγή του δευτεράντζα division της SONY, Screen Gems. «Η Πρόσκληση» είναι περίπτωση έργου που δεν θα άξιζε κάτι παραπάνω από πρεμιέρα σε τηλεοπτική πλατφόρμα (πλέον), μα εντελώς μυστηριωδώς έκανε την παρθενική του εμφάνιση στις αίθουσες, στηρίζοντας κάποιες ελάχιστες ελπίδες προσοχής στο γεγονός ότι η πρωταγωνίστριά του ανήκε στο (πολυπληθές, οπότε… what’s the point;) καστ του «Game of Thrones».

Το μέγα πρόβλημα δεν είναι το πόσο τραγελαφικά κακή είναι η ταινία από μόνη της, αλλά τα αδίστακτα αποκαλυπτικά trailers της, τα οποία δεν αφήνουν να αιωρείται ίχνος μυστηρίου γύρω από την… πλήρη πλοκή του φιλμ (κι ύστερα τρώμε εμείς το «κράξιμο» για δήθεν spoilers στις κριτικές μας)! Το σενάριο προσπαθεί με… νύχια και με δόντια (#diplhs) να κρύψει την πραγματική ταυτότητα του οικοδεσπότη – λόρδο Ντε Βιλ (καλό, ε;) του αγγλικού πύργου (με γυρίσματα στην Ουγγαρία για λόγους… φτήνιας) και σου πετάει την απάντηση στο τελευταίο ημίωρο σαν δήθεν «κλου» – έκπληξη, προκαλώντας τουλάχιστον το μειδίαμα. Ταυτόχρονα, έχει χάσει κάθε ευκαιρία ανάπτυξης της «ανατροπής», η οποία αναλώνεται στα στερεοτυπικά κυνηγητά σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, με πλείστες όσες απιθανότητες που αναδεικνύουν την κεντρική (και μόνη εναντίον όλων!) ηρωίδα σε ένα είδος… superhero. Το κοινό αυτών των ταινιών, ξέρετε, δεν είναι τόσο ηλίθιο. Και βλέπει και trailers…

Άπαξ και φτάνουμε στη σκηνή του «τώρα θα πέσουν οι μάσκες» δείπνου, όπου η νεαρή Αμερικάνα θα αντιληφθεί ποιος είναι ο επόμενος και… απέθαντος ρόλος της, η «Πρόσκληση» μετατρέπεται σε ένα camp θέαμα ατυχέστατης αφήγησης, υποκριτικής για «μπουλούκι», κακομοιριασμένων σκηνικών και ψηφιακών εφέ, που βαριέσαι ν’ απολαύσεις ακόμη και για τους λάθος λόγους. Τώρα, αν η δημιουργός του φιλμ θεωρεί ότι έχει ενθέσει μέσα σε όλο αυτό το τσίρκο και… «αλληγορικές» πινελιές γύρω από θέματα όπως η φυλή, η ταξική προέλευση και η υπεροχή του παντοδύναμου ανδρός, με στόχο να τα απομυθοποιήσει ή να τα κριτικάρει, μάλλον για λόγους «τακτ» ουδείς τόλμησε να της πει στα γυρίσματα πως η… μπαναλαρία έχει και τα όριά της!