Ο ΓΚΡΙΝΤΣ (2018)
(THE GRINCH)
- ΕΙΔΟΣ: Animation
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάροου Τσέινι, Σκοτ Μόζιερ
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 86'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: TULIP
Λίγο έξω από τη Χούβιλ, μια μικρή χαρούμενη πόλη που έχει εμμονή με την εορταστική ατμόσφαιρα και τα Χριστούγεννα, ζει ο Γκριντς, ένας γκρινιάρης, δύστροπος μισάνθρωπος που δεν θέλει να ακούει καν για γιορτές. Σε τέτοιον βαθμό, ώστε αποφασίζει να… κλέψει τα Χριστούγεννα της πόλης!
Οι ιστορίες που έχει γράψει ο Δρ Σους θεωρούνται από τις πιο τρυφερές και χαριτωμένες για τα παιδιά. Από την άλλη πλευρά, αν θυμηθεί κανείς την προηγούμενη κινηματογραφική εκδοχή αυτής της ιστορίας, τον «Κατεργάρη των Χριστουγέννων» του Ρον Χάουαρντ με τον Τζιμ Κάρεϊ, μόνο τρυφερή και χαριτωμένη δε θα τη χαρακτηρίσει. Ευτυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των wannabe θεατών της νέας εκδοχής δεν γνωρίζει εκείνη τη δεκαοκτάχρονη πλέον ταινία. Όχι ότι και τώρα θα δουν κανένα αριστούργημα, βέβαια…
Ο «Γκριντς», που εδώ προβάλλεται μονάχα στα ελληνικά (για προφανείς λόγους), πρωταγωνιστεί σε μια πολύχρωμη (έως ξελιγωμάρας) ταινία, με στρογγυλεμένο animation, χωρίς ξεχωριστό χαρακτήρα και δημιουργικό ύφος, σαν να βγήκε από template φιγούρων για παιδικό έργο. Τα αρνητικά στοιχεία του κεντρικού ήρωα μοιάζουν κάπως αμβλυμμένα κι αυτά. Δεν είναι και τόσο κακός ο Γκριντς, είναι απλώς ένας γκρινιάρης που θέλει την ησυχία του και του «τη σπάνε» τα Χριστούγεννα. Ως αποτέλεσμα, το φιλμ είναι πολύ πιο παιδιάστικο, τόσο από την «αποτυχία» του Ρον Χάουαρντ, όσο κι από το τηλεοπτικό special του 1966 με τον Μπόρις Καρλόφ στον ομώνυμο ρόλο.
Και επειδή η ιστορία είναι σύντομη (στην τηλεοπτική της εκδοχή δεν ξεπερνούσε τη μισή ώρα), έχουν μπει διάφορα μικρά, πρόσθετα στοιχεία για να την… ξεχειλώσουν. Όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα. Το βασικό στόρι είναι ότι ο Γκριντς, που την έχει την γκρίνια του, αλλά διαθέτει και ένα χαριτωμένο σκυλάκι, εκνευρίζεται με τις χαρές και τις γιορτές. Όταν οι κάτοικοι της Χούβιλ, που είναι ακριβώς το αντίθετο από εκείνον, αποφασίσουν να πολλαπλασιάσουν τις εορταστικές προετοιμασίες και να κάνουν τα Χριστούγεννα ακόμη πιο θεαματικά, είναι η στιγμή που ο Γκριντς θα «τα πάρει» εντελώς και θα αποφασίσει να κλέψει τον παραδοσιακό εορτασμό από την πόλη.
Την ίδια στιγμή, η μικρή Σίντι Λου περιμένει τα Χριστούγεννα, αλλά αυτό που θέλει περισσότερο από δώρα, είναι να μπορέσει η single μητέρα της να ξεκουραστεί από τις πολλές δουλειές που αναγκάζεται να κάνει. Ο Γκριντς σχεδιάζει το πλάνο του, να κλέψει ό,τι χριστουγεννιάτικο μπορεί από την πόλη και να καταστρέψει τις γιορτές, αλλά τελικά θα πέσει θύμα της δικής του πλεκτάνης. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι γιορτές και τα δώρα, αλλά η ανθρωπιά και η καλοσύνη. Η ταινία το περνάει λίγο άτσαλα, με περιττά στοιχεία και φανταχτερή υπερβολή, αλλά το φινάλε σώζει (κάπως) το αποτέλεσμα.
