του Ηλία Φραγκούλη

Εάν οι βουλευτές που υπερψήφισαν για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών είχαν παρακολουθήσει από πριν τούτο το φιλμ, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν θα περνούσε… ούτε έξω από τη Βουλή των Ελλήνων!

Ο Τόμας και ο Μάρτιν περνούν μια κρίση που αφήνει τον θεατή αμήχανο. Γιατί είναι ακόμα μαζί; Σχεδόν δεν αντέχει ο ένας τον άλλον! Μετά την ολοκλήρωση ενός γυρίσματος (ο πρώτος είναι σκηνοθέτης), βρίσκονται μαζί σ’ ένα club και χορεύουν με μέλη της ομάδας της παραγωγής του φιλμ. Η Αγκάτε μπαίνει σχεδόν ανάμεσά τους και ο Τόμας δείχνει να το διασκεδάζει. Θα βρεθούν ξανά μαζί σ’ ένα σπίτι μετά το party, θα ξεμοναχιαστούν στην κρεβατοκάμαρα και θα γαμηθούν. Ο Τόμας δεν θα το κρατήσει κρυφό από τον Μάρτιν και θα συνεχίσει να βρίσκεται (ερωτικά) μαζί της, προκαλώντας ένα ακόμα μεγαλύτερο χάσμα στη σχέση τους, δείχνοντας πως ο Τόμας πρέπει να επιλέξει ποιος θα είναι ο σύντροφός του, τελικά.

Ο Άιρα Σακς υιοθετεί ένα «μποέμικα» χαλαρό στυλάκι αφήγησης, ίσως επηρεασμένος από το παριζιάνικο φόντο του location, και αφήνει τον χρόνο να κυλά… δίχως αύριο σε δευτερεύουσες σεκάνς, οι οποίες δεν εμπεριέχουν απολύτως τίποτα «ζουμερό» σεναριακά. Οι ήρωες πηγαίνουν κι έρχονται σ’ ένα ατελείωτο και άσκοπο γαϊτανάκι του τύπου «τώρα θέλω εσένα» και τ’ αντίστροφο, με τρόπο τόσο αψυχολόγητο που κάνει τους χαρακτήρες να δείχνουν αξιολύπητοι, με τον Τόμας να «αγωνίζεται» για να κερδίσει το έπαθλο του πιο μαλάκα από τους τρεις!

Το όλο «σχέδιο», τουλάχιστον, δεν επιχειρεί να οδηγήσει την ιστορία σε μια λύση ερωτικού τριγώνου, όμως, όταν η Αγκάτε μένει έγκυος από τον Τόμας, τα «Περάσματα» εξελίσσονται σε φιλμικό τραγέλαφο που παίρνει τον κατήφορο δίχως επιστροφή. Κυριολεκτικά, αναρωτιέσαι πως αυτοί οι τρεις ηθοποιοί αφέθηκαν να εξευτελίζονται σε τέτοιο βαθμό με μερικές από τις πιο άβολες σκηνές σεξ που έχουμε δει στο σινεμά… ever (!), για να μην σχολιάσω και τις ερμηνευτικές αποδόσεις τους συνολικά. Ο Φραντς Ρογκόφσκι «καίει» κάθε προσπάθεια να παραστήσει τον νάρκισσο κεντρικό ήρωα με το υπερβολικό του ψεύδισμα και μια γκαρνταρόμπα που τον κάνει να δείχνει ακόμα πιο αστείος, δίπλα στους Μπεν Γουίσο και Αντέλ Εξαρχόπουλος οι οποίοι κατά βάθος αισθάνονται λες και έχουν πάρει «διαζύγιο» από το σενάριο εξαρχής!

Όλως περιέργως, τα 91 λεπτά της διάρκειας του φιλμ περνούν… μαρτυρικά και βασανιστικά, καθώς το καταστασιακό έχει σφηνώσει σε μια «λούπα» αντιδράσεων των χαρακτήρων, η οποία πιο εύκολα βάζει τον θεατή σε σκέψεις ν’ αναζητήσει την έξοδο «κινδύνου» (#diplhs)… πριν από το φινάλε, από το να νοιαστεί για το που θα καταλήξει η πορεία αυτού του «τρίο».