του Ηλία Φραγκούλη

Ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο των κινηματογραφικών παραγωγών του είδους (και δη της Marvel), η «Madame Web» αγωνίζεται να παραστήσει την origin movie ενός αραχνο-franchise για teen… κοριτσάκια! Στο εξωτερικό, ήδη το αποκαλούν το «Cats» (2019) των ταινιών με superheroes! Τα λόγια βγαίνουν δύσκολα, ειλικρινά…

Σε παρελθούσα δεκαετία, εξερευνήτρια αναζητά σπάνια αράχνη στις ζούγκλες του Περού, ελπίζοντας να μελετήσει τις ευεργετικές για την υγεία του ανθρώπου δυνατότητές της. Ο συνοδός της, όμως, θέλει την αράχνη για τον εαυτό του, ελπίζοντας να τον βοηθήσει να μετατραπεί σε… supervillain! Bonus – έκπληξη: η πρώτη είναι ετοιμόγεννη! Φυλή αραχνο-ανθρώπων θα σώσουν τη ζωή του μωρού της, η Κασάντρα Γουέμπ θα μεγαλώσει στις ΗΠΑ δίχως καμία επαφή με όλα αυτά τα συμβάντα από τα παλιά και, εντελώς έξαφνα (γιατί έτσι, που λέμε…), θα κάνει «επαφή» με κάτι αχαρακτήριστα CGI, για ν’ ανακαλύψει ότι απέκτησε την ικανότητα να «ζει» το μέλλον (μερικά λεπτά ή ώρες μπροστά). Αν δεν αποφασίσει να κάνει κάτι γι’ αυτό, πρόκειται να το ζήσει και κανονικά, στο repeat!

Παράλληλα, ο supervillain έχει φάει «κόλλημα» ότι θα πέσει θύμα δολοφονίας από τρεις κοπέλες που είδε… σε όραμα και ψάχνει με κάθε πιθανό τρόπο να τις προλάβει και να δουν εκείνες τα ραδίκια ανάποδα. Τάξε μου! Η Κασάντρα θα βρεθεί σε συρμό μαζί με τα τρία κορίτσια, θα «δει» τι τις περιμένει, θα τις φυγαδεύσει και θα προσπαθήσει να καταλάβει τι σημαίνουν όλα αυτά με… ένα γρήγορο ταξιδάκι στο Περού! Κάπου εκεί κόντεψε να μου πέσει το σαγόνι από το χασμουρητό και τα δάκρυα (από το χασμουρητό…) μου θολώσανε τη ματιά.

Σχεδόν ανύπαρκτη δράση, ένας αρκετά αστείος «κακός», κοστουμάτος αν και ξυπόλητος, που ενίοτε χοροπηδά σε ταβάνια με κολλητή στολή που θυμίζει τον evil Spider-Man, τρία κοριτσάκια που χορεύουν Μπρίτνεϊ Σπίαρς πάνω σε τραπέζια diner και η Ντακότα Τζόνσον να προσπαθεί να σταθεί στο ύψος… αλίμονο, ποιων περιστάσεων; Όταν το σενάριο μας πληροφορεί πως εκτός από «μέντιουμ» η Κασάντρα μπορεί και να… «διασπάται» ως παρουσία σε περισσότερα του ενός μέρη, ευχόμουν ν’ αποκτούσα την ίδια υπερ-δύναμη, ώστε να βρισκόμουν εκτός κινηματογραφικής αιθούσης και να κάνω κάτι πιο χρήσιμο. Για την ανθρωπότητα. Πάντα.