FreeCinema

Follow us

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΧΑΒΙΑΡΙ (2012)

  • ΕΙΔΟΣ: Ιστορικό Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Σμαραγδής
  • ΚΑΣΤ: Σεμπάστιαν Κοχ, Εβγκένι Στίτσκιν, Χουάν Ντιέγο Μπότο, Τζον Κλιζ, Κατρίν Ντενέβ, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Όλγκα Σουτούλοβα, Άκης Σακελλαρίου
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 99'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: FEELGOOD

Ζάκυνθος, 1825: ο προ ταβάριτς «δούλος» του κι ένας Γραικός κολαούζος των Δυνάμεων εξιστορούν σε μια παρέα πιτσιρίκων και τον Άγγλο διοικητή του νησιού αντίστοιχα την περιπέτεια ζωής του ηλικιωμένου, νεοφερμένου στο λοιμοκαθαρτήριο, Ιωάννη Βαρβάκη. Υπήρξε…

…Ψαριανός καπετάνιος, κουρσάρος στο Αιγαίο, αδιάφορος σύζυγος και πατέρας, μπουρλοτιέρης εναντίον του Τουρκικού στόλου στον Τσεσμέ, πολίτης και ανθυποπλοίαρχος της Ρωσίας μετά τη φυγή του στην Αγία Πετρούπολη ως προστατευόμενος και πιόνι της Αικατερίνης της Μεγάλης, ευρεσιτέχνης έμπορος αβγών οξύρρυγχου ανά την Ευρώπη, απελευθερωτής σκλάβου – δεξιού χεριού του, φιλόδοξος και πάμπλουτος, κερατάς και αγράμματος που… μαθαίνει, αναδρομικά στοργικός μπαμπάς, διαμοιράζων και τα ιμάτιά του ακόμα ευεργέτης της υιοθετημένης και της φυσικής πατρίδας του, παλιννοστών Φιλικός, ξωπεταμένος απ’ τους ξένους και το νέο κράτος μας ετοιμοθάνατος.

Ecce homo; Ποσώς. Το επί οθόνης ρεζουμέ – κατεβατό του δε μοστράρει στα σοβαρά ποιος ήταν δαύτος ο διόλου «Μικρός Ήρως» αφής στιγμής επιχειρεί να το διδάξει ως ένα ακόμα οικείο σύμβολο, είδωλο και μύθευμα ο στην ημεδαπή κατεξοχήν διάκονος της Έβδομης Τέχνης ως εθνεγερτικού εξωραϊσμού, παρηγορίας και αυθυποβολής με μοχλό το ιθαγενές (υπερ)πρότυπο δια μέσου των αιώνων. Αλλά το ότι ο καραβοκύρης – πυρπολητής ρίχνει μια υποψία γυροβολιάς α λα Ζορμπάς στην παραλία, πολεμάει ποιητική αδεία ανιστόρητα στο ναό της Αφαίας Νίκης σιμά στον Κολοκοτρώνη (!) και ψυχαναλύεται φροϋδικά απλουστευτικά ως αγωνιστής post τολμητίας post αριβίστας post ενοχικός post όσιος semper στο πλάι της Ρωμιοσύνης, είναι μόνο η μία όψη του οιονεί ναυαγίου της παρούσης.

Η αρμάδα τού μετιέ μετράει κι αυτή συνεχείς απώλειες: Η ενδυματολόγος Λάλα Χουέτε έκανε μεταποιήσεις βεστιαρίου, αρκετά pan shots της – comme il faut, εννοείται – μηχανής στο πρώτο ημίωρο πνίγονται σε ημιβάλς αδέξια, η ενίοτε στο ίδιο πλάνο Βαβέλ διαλόγων και αγγλικών (και όχι μόνο, ο μπόμπιρας από «Το Νησί» μιλάει κρητικά στο Ιόνιο!) προφορών που αντανακλά τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ ensemble και την εθνοτρόικα σεναριστών είναι ατόπημα ερασιτεχνών αλιέων θεατών, αφενός η αντίφαση του χαρακτηρισμού του ως «λυπημένου άντρα» και του μόνιμου (συχνά σωτήριου) ερμηνευτικού «έχω πάρει Ritalin» ύφους του αφετέρου η προϊούσα αντι-γήρανση του Κοχ είναι αβγοτάραχο βήτα διαλογής, από την ούτως ή άλλως όχι Sevruga διεύθυνση της διανομής η «ξένη» Τριανταφυλλίδου δεν παίρνει το σύνηθες «Δέκα» της ακούσια και η (όχι τόσο ως δραματουργικός deus ex machina όσο ως παρουσία) «τσόντα» του Λαζόπουλου καταπίνεται με χάχανα. Το άπαν ενώ η παιδική ταινία, οι «Πειρατές της Καραϊβικής», η οικογενειακή σαπουνόπερα και η ηρωική προσωπογραφία περιόδου δοκιμάζουν όλες με το… κουταλάκι το πολιτικό ψαχνό της saga.

Αυτή (μαζί με το γνήσιο Beluga του ουσιαστικά δευτεραγωνιστή Στίτσκιν) είναι και η πιο ενδιαφέρουσα επίγευση εδώ. Το «χώσιμο» ως υπερκειμένου της παραμέτρου των αιώνες πίσω βυσσοδομούντων αλλότριων ή insider πουλημένων συμφερόντων εναντίον της Ψωροκώσταινας απ’ το συνασπισμό των script γραφίδων, που και αν δεν κηρύττει νέα Ορλοφικά, αφηγείται κουτσά – στραβά το… παραμύθι – στους πεινασμένους για «Πολίτικη Κουζίνα», αν μη τι άλλο. Ο μη εγκεκριμένος βιογράφος των «Μεγάλων Ελλήνων» (ΣΚΑΙ, σου ξέφυγε) μόλις φιλοδώρησε τους (συμ)πατριώτες του (όχι και το διεθνές κοινό, εν αντιθέσει με ό,τι σας ταΐζουν, αυτό δε δίνει δυάρα) με το κινηματογραφικό ισοδύναμο του γέροντα Πα(στ)ί(τ)σιου, ωστόσο. «Ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι», που έλεγε και μια άλλη ταινία. Θέλετε ακόμα τον παλαιό των ημερών, το bon pour l’ Orient, την «Ελλάδα που αγωνίζεται, την Ελλάδα που επιμένει», ενώ στην πραγματικότητα «δεν ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει»; Χριστιανοί μου, χάρισμά σας…

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Σωβινιστή και προγονόπληκτε και λάτρη των «Καβάφης» – «El Greco», είναι εξίσου γλαφυρό και (bonus) ψιλο«Αγανακτισμένο», τα’ θελες και τα’ παθες. Αrthouse φιλαράκι, live your myth in Greece αλλού, σε τα μας όχι.


MORE REVIEWS

UNTIL DAWN

Παρέα φίλων ακολουθεί τα ίχνη της προ ενός έτους εξαφανισμένης αδελφής μιας από αυτούς και καταλήγει παγιδευμένη σε μία λούπα του χρόνου, στην οποία όλοι πεθαίνουν ξανά και ξανά, με μοναδική ελπίδα διαφυγής να μείνουν ζωντανοί μέχρι το ξημέρωμα. Γιατί; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Ο ΛΟΓΙΣΤΗΣ 2

Όταν ένας παλιός γνωστός του από το Υπουργείο Οικονομικών δολοφονείται, ο Κρίστιαν Γουλφ καλείται να αναλάβει δράση, έχοντας στο πλευρό του τον αδελφό του, Μπράξτον. Η υπόθεση δεν κρύβει μονάχα ένα οικονομικό σκάνδαλο, αλλά κι ένα τεράστιο κύκλωμα trafficking που ξεκινά από τη Λατινική Αμερική, περνά από τα σύνορα με το Μεξικό και φτάνει μέχρι τις ΗΠΑ.

Ο ΠΕΙΡΑΤΗΣ ΜΑΥΡΟΔΟΝΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΟΜΙΣΣΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΛ

Η μοχθηρή κόμισσα Σιμπίλα υφαίνει πανούργο σχέδιο παγίδευσης του Πειρατή Μαυροδόντη, με απώτερο στόχο την κυριαρχία στις επτά θάλασσες. Γενναίο κοριτσάκι, χαζοβιόλης μάγειρας και ένας… δράκος κινούν για να τον σώσουν.

BABY

Μετά από έκτιση ποινής σε κέντρο κράτησης για ανηλίκους, ο Γουέλινγκτον βρίσκεται και πάλι ελεύθερος στους δρόμους του Σάο Πάολο, όπου ανακαλύπτει ότι μέλη της οικογένειάς του έχουν αλλάξει τόπο κατοικίας. Η μοναξιά δεν θα κρατήσει για πολύ. Η συντροφικότητα θα έρθει γνωρίζοντας τον Ρονάλντο, που θα τον οδηγήσει στην εκπόρνευση αλλά και σε μια νέα οικογένεια.

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΫΜΑΝ

Πρόσφυγας από τη Γουινέα εργάζεται ως ντελιβεράς, ποδηλατώντας όλη τη μέρα στους δρόμους του Παρισιού. Η μοναδική του ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι να εγκριθεί η αίτηση ασύλου που έχει υποβάλει. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει να μάθει καλά την «ιστορία του».

MR KLEIN

MR KLEIN

Ελληνικό. Και μιλάνε αγγλικά. Δεν τους έβαζαν, έστω, να μιλάνε τούρκικα, μπας και γαμήσει στον ΑΝΤ1 του χρόνου; Τώρα, για την ταινία, ήτανε ένας πειρατής που μετά έγινε χάι κλας και πούλαγε χαβιάρι. Αυτό που έλειπε από τη ζωή σου, δηλαδή.