FreeCinema

Follow us

FORGET ME NOT (2015)

  • ΕΙΔΟΣ: Δράμα
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Φάγκρας
  • ΚΑΣΤ: Γιάννης Στάνκογλου, Αλίκη Δανέζη-Κνούτσεν, Αλτινάι Μπουρίνα, Ηλίας Μωραΐτης, Μπρία Χόμπγκουντ
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 102'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: NEW STAR

Επαγγελματίας δύτης που περνά αδιευκρίνιστα νωχελικά τον καιρό του στην Νέα Ορλεάνη ξεκινά με προορισμό την Αλάσκα προς ανάσυρση εξίσου αδιευκρίνιστου θησαυρού. Την ίδια στιγμή, η αγαπημένη του ξεκινά από την Ελλάδα σε ένα παράλληλο ταξίδι για να τον συναντήσει στον παγωμένο Βορρά της Γης.

Το «Forget Me Not» του Γιάννη Φάγκρα (της φήμης του «Πες στη Μορφίνη, Ακόμα την Ψάχνω») είχε δημιουργήσει ήδη γύρω του έναν μύθο κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του. Γυρίσματα που προσέγγιζαν τη δεκαετία (!),πολλά προβλήματα στην παραγωγή που συνεχώς απειλούσαν την προοπτική ολοκλήρωσης της ταινίας και η διαρκής επιμονή του σκηνοθέτη να καταφέρει να ολοκληρώσει… έστω και σε κάποια μορφή το φιλμ δημιούργησαν μια αίσθηση προσμονής για κάτι ενδεχομένως ελλιπές αλλά τουλάχιστον διαφορετικό για τα ελληνικά δεδομένα. Η ιστορία περιλάμβανε γυρίσματα σε Αλάσκα και Νέα Ορλεάνη, το φιλόδοξο concept σκόπευε να συνδυάσει την ιδέα ενός road movie… στο νερό και την επική (θεωρητικά) Οδύσσεια δύο εραστών μέχρι να ξανασυναντήσουν ο ένας τον άλλον (συμπεριλαμβανομένων μερικών μεταφορών των μυθολογικών στοιχείων όπως οι Σειρήνες στη σύγχρονη πραγματικότητα) και το όλο project ήλπιζε να εδραιώσει τον σκηνοθέτη ως μια σημαντική φωνή του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, ύστερα από το ελπιδοφόρο ντεμπούτο του, 10 ολόκληρα χρόνια πριν.

Η μόνη, ίσως, ικανοποίηση που μπορεί να λάβει κανείς από το φιλμ είναι η… ανακούφιση ότι τελικά κατάφερε να ολοκληρωθεί. Γιατί πέρα από αυτό, το αποτέλεσμα είναι απλά απογοητευτικό, σε κάθε τομέα, θυμίζοντας περισσότερο την ιδέα μιας ταινίας παρά ένα ολοκληρωμένο έργο το οποίο καταφέρνει να εντάξει σε έναν στέρεο αφηγηματικό ιστό τις θεματικές του. Από την αρχή του, το «Forget Me Not» δεν φαίνεται καν να θέτει στόχους, να έχει προορισμό, να έχει δομή, να έχει αφετηρία και γραμμή τερματισμού. Δεν υπάρχει ανάπτυξη, εξέλιξη, ολοκλήρωση. Μονάχα μια παγερή στασιμότητα, πέραν του γεγονότος ότι η ταινία προορίζει τον εαυτό της για… εναλλακτικό, υδάτινο road movie. Έτσι, τα κατά τα άλλα εντυπωσιακά πλάνα τής Αλάσκας και των λοιπών τοποθεσιών μπορεί να «γράφουν» καλά στην κάμερα, αλλά παραμένουν ανεκμετάλλευτα σεναριακά, σαν πανέμορφα τραχείς αλλά ανούσιοι περιβάλλοντες χώροι.

Σα να μην ήταν αυτό αρκετό, η ερμηνευτική απόδοση των χαρακτήρων ξεπερνάει το λάθος και φτάνει στα όρια της παρωδίας, πίσω από βαριές ελληνικές προφορές στα αγγλικά και ψευδοφιλοσοφικούς διαλόγους που προκαλούν το μειδίαμα και στη συνέχεια το γέλιο. Προφανώς, ο στόχος ήταν μια σύγχρονη φιλοσοφική αναζήτηση για τη φύση και τον άνθρωπο, η εξερεύνηση της ματαιότητας σε ένα ταξίδι που όσοι συμμετέχουν σε αυτό γνωρίζουν ότι μπορεί να είναι το τελευταίο, ο αγώνας ενός έρωτα να επιβιώσει στις πιο δύσκολες (κυριολεκτικά) συνθήκες, η ίδια η θεώρηση της επιβίωσης κάτω από συνθήκες που δεν ευνοούν την ανάπτυξη της ζωής. Όλα αυτά, όμως, για να αναδειχθούν, χρειάζονται χαρακτήρες και στο «Forget Me Not» όχι μόνο δεν υπάρχουν αλλά δεν υπάρχει καν προσωπικότητα που να μπορεί να σταθεί μέσα στην ταινία! Ο Γιάννης Στάνκογλου σίγουρα είναι μια μορφή που συμπληρώνει όμορφα τα πλάνα της Αλάσκας και φαντάζει κατά στιγμές το ίδιο απρόσιτος με τη φυσική προοπτική του τοπίου, δεν παύει όμως να είναι ακόμη μια απροσδιόριστη φιγούρα που κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα όταν… ανοίγει το στόμα.

Φυσικά, κορύφωση στην ιστορία δεν έρχεται ποτέ, με την αφήγηση να έχει ένα απότομο τέλος, το οποίο δεν ολοκληρώνει καμία από τις δύο παράλληλες πορείες που ακολουθεί η ταινία! Δίνεται, μάλιστα, η εντύπωση πως ο Φάγκρας κάποια στιγμή αποφάσισε (ή αναγκάστηκε) να σταματήσει τα γυρίσματα του φιλμ και μετά προσπάθησε να δημιουργήσει έστω κάποιο δείγμα αφήγησης από τις σκηνές που είχε καταφέρει να γυρίσει. Το «Forget Me Not» σίγουρα προσφέρει την κατανόηση (ακόμα και τον θαυμασμό) για τις συνθήκες δημιουργίας του, όμως σε καμία περίπτωση δεν επιβεβαιώνει ούτε τις προθέσεις αλλά ούτε και τις δυνατότητες του σκηνοθέτη.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Φιλόδοξο τόσο θεματικά όσο και οπτικά, δυστυχώς το «Forget Me Not» καταλήγει να είναι μια ιδέα που παραμένει ανολοκλήρωτη, ένα σύνολο από θεματικές που φαντάζει ασύνδετο και ελλιπώς γραμμένο και η μεταφορά μιας Οδύσσειας στη σύγχρονη εποχή που δεν γνωρίζει καν ποια είναι η Ιθάκη της. Αυστηρά για όσους δεν χάνουν ταινία που μιλά ελληνικά ή για εκείνους που γοητεύονται από τη δύναμη εικόνων τις οποίες δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε να συνοδεύουν εγχώριες παραγωγές.


MORE REVIEWS

RICH FLU: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Ιός που πλήττει μονάχα τους… πολυεκατομμυριούχους μετατρέπεται σε επιδημία και προκαλεί κοινωνική αστάθεια σε ολόκληρο τον πλανήτη! Το να έχεις τεράστια περιουσία, ξαφνικά, γίνεται… ο θάνατός σου!

ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Η αφαίρεση ενός μενταγιόν από έναν τόπο ταφής «ανασταίνει» το σαπισμένο πτώμα του Τζόνι, που ζητά εκδίκηση για ένα φρικτό έγκλημα ηλικίας εβδομήντα ετών. Θα την «πληρώσει» μια παρέα νεαρών που… ατυχώς εκδράμει στην δασώδη περιοχή.

ΣΚΥΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ

Καλόκαρδος σκύλος του αλωνιού βοηθά σκυλίτσα του σαλονιού να εντοπίσει έγκαιρα την πολύτιμη τιάρα της prima ballerina αφεντικίνας της, η οποία εκλάπη από τα καμαρίνια της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης, λίγο πριν τη μεγάλη πρεμιέρα της «Κάρμεν». Η αυλαία ετοιμάζεται να σηκωθεί. Θα προλάβουν;

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

Ο ξαφνικός θάνατος της συντρόφου της φέρνει την 60χρονη Άντζι αντιμέτωπη με την οικογένεια της εκλιπούσας, για μια σειρά θεμάτων που άπτονται κληρονομικών δικαιωμάτων και ηθικής. Ο Νόμος, εντούτοις, ζητά αποδείξεις και όχι αγάπη.

THE BRUTALIST

Στα 1947, ένας ουγγρικής καταγωγής μοντερνιστής αρχιτέκτονας της σχολής Bauhaus μεταναστεύει στις ΗΠΑ, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για εκείνον και τη σύζυγό του που αγωνίζεται ακόμη να βρει τρόπο διαφυγής από την Αυστρία. Ένας μεγιστάνας βιομήχανος θα γίνει ο πάτρονάς του και θα του αναθέσει τη δημιουργία ενός μνημειώδους κτηρίου.