της Βαρβάρας Κοντονή

Εδώ ήμασταν και πέρσι και τα λέγαμε για το (επίσης) εξαμβλωματικό «Σχέδιο Απόδρασης 2: Άδης», προφανέστατα θεωρώντας ότι έχουμε πιάσει πάτο, διερωτώμενοι πόσο χειρότερη να είναι, βρε παιδί μου, και η δεύτερη συνέχεια αυτής της κινηματογραφικής τραγωδίας, δεδομένου πως είχε ήδη ανακοινωθεί η τρίτη ταινία (γιατί;). Μετά και το νέο «Σχέδιο Απόδρασης», μπορούμε πλέον να πούμε με βεβαιότητα ότι ξεπεράσαμε τον πάτο και κατευθυνόμαστε με γρήγορη ταχύτητα προς τον τελευταίο λάκκο με τα σκατά, εκεί που ελπίζω ότι θα «θάψουμε» για πάντα τούτη τη γελοιότητα franchise.

Στη σκηνοθεσία αυτή τη φορά βρίσκουμε τον Τζον Χέρτζφελντ, ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο μαζί με τον Μάιλς Τσάπμαν, σεναριογράφο και των δύο προηγούμενων ταινιών της σειράς, όχι πως έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία να θυμάστε τα ονόματα των δημιουργών, μιας που η υπόθεση του καινούργιου φιλμ μοιάζει περισσότερο με συρραφή τυχαίων στιγμών bloopers, παρά με σοβαρό action αποτέλεσμα επαγγελματιών του χώρου.

Για μια ακόμη φορά, ο Ρέι Μπρέσλιν (Σταλόνε) πρόκειται να βρεθεί μπλεγμένος… από το πουθενά σε μια νέα αιματηρή περιπέτεια, όταν η Ντάια (Μελίζ), κόρη Κινέζου μεγαλοεπιχειρηματία, απαχθεί από έναν διαταραγμένο εγκληματία, ο οποίος στην πορεία θα αποδειχθεί πως είναι ο γιος τού πρώην αφεντικού του πρώτου. Διψασμένος για εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του, ο Λέστερ (Σάουα) θα επιδιώξει να δελεάσει τον ορκισμένο του εχθρό απάγοντας όχι μόνο την πλούσια Κινέζα, αλλά και τη γυναίκα του Μπρέσλιν, Άμπιγκεϊλ (Κινγκ). Όταν στο παιχνίδι προστεθούν ένας πρώην σωματοφύλακας της Ντάια που θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να τη σώσει, μια αχανής φυλακή γνωστή και ως «Ο Σταθμός του Διαβόλου», και μια ντουζίνα αιμοδιψείς κακοποιοί έτοιμοι να υπακούσουν σε οποιαδήποτε τρελή εντολή του Λέστερ, ποιος θα βγει ζωντανός από αυτή την αναμέτρηση;

Με την ταινία να έχει κυκλοφορήσει στην Αμερική straight σε DVD, Blu-Ray αλλά και online από τις 2 Ιουλίου, καταλαβαίνεις ότι η επακόλουθη εισπρακτική πανωλεθρία της στη χώρα μας είναι δεδομένη, γεγονός που θα σε κάνει ενδεχομένως να απορήσεις γιατί οι εταιρείες διανομής επιμένουν να φέρνουν ό,τι αηδία κυκλοφορεί προκειμένου να μπαλώσουν τις τρύπες του καλοκαιρινού προγραμματισμού! Ακόμα, βέβαια, κι αν δεν μιλούσαμε για την τραγική συνήθεια (που όχι, δεν έχει γίνει λατρεία) των εταιρειών να μην ενδιαφέρονται διόλου για το timing της κυκλοφορίας ενός φιλμ, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το πόσο καθόλου δεν τους αφορά και η ίδια η ποιότητα της ταινίας που φέρνουν, δεδομένου ότι με τόση κινηματογραφική φόλα που έχουμε φάει τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε κάποιος, κάπου, κάποτε να έχει πει ένα «φρένο, ρε παιδιά, δεν πάει άλλο αυτή η σαπίλα!». Αμ δε…

Αναφορικά με την ίδια την ταινία, τι ακριβώς περιμένεις να σου πω; Ότι αυτό το πράγμα δεν βλέπεται καν ως Β-movie; Ότι δεν υπάρχει καμία συνοχή σε επίπεδο σεναρίου και αφηγηματικού χρόνου; Ότι οι ερμηνείες όλων ανεξαιρέτως είναι το λιγότερο κακές και ότι ακόμη και η σκηνοθεσία δεν κάνει καμία προσπάθεια να φτιασιδώσει (έστω στο ελάχιστο) μια ιδέα που μοιάζει να μπάζει από παντού; Δέχομαι ότι το φιλμ του Χέρτζφελντ θα μπορούσε να αποτελέσει μια επιλογή για το ορκισμένο κοινό του Σταλόνε, όταν όμως βλέπεις πως δεν έχει γίνει η παραμικρή προσπάθεια για ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, τότε είναι σίγουρο πως οι πρώτοι που θα σνομπάρουν τούτη την ταινία θα είναι οι θαυμαστές του Σλάι (και πολύ καλά θα κάνουν). Πέρα από το τραγικό σενάριο και τις κρυόκωλες ατάκες, θα δεις εδώ (ειλικρινά, μην το δεις, κάνε κάτι καλύτερο με τη ζωή σου!) πράγματα που αψηφούν τον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε εμείς οι φυσιολογικοί άνθρωποι την πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα το πόσο γρήγορα η απαχθείσα Άμπιγκεϊλ μεταφέρεται αεροπορικώς στη φυλακή, την ίδια στιγμή που για να φτάσει με αεροπλάνο ο Μπρέσλιν και η ομάδα του οι ώρες περνούν δίχως τελειωμό, αλλά και η ευκολία με την οποία καταφέρνουν τελικά να μπουκάρουν στον «Σταθμό του Διαβόλου», παρά το γεγονός ότι έχουν προειδοποιηθεί πως πρόκειται για μια από τις καλύτερα φυλαγμένες φυλακές του κόσμου. Σιγά το Αλκατράζ, καλέ!