του Παναγιώτη Μήτσικα

Γιατί τέτοια έκπληξη (duh!), που ένα παιδί δεν έχει πάει ποτέ στο τσίρκο; Γιατί ένα παιδί να έχει πάει στο τσίρκο εν έτει 2023; Γιατί μας έρχεται ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων νορβηγικής παραγωγής που έχει κυκλοφορήσει στο εξωτερικό εδώ και τρία χρόνια και είναι τόσο αδιάφορο που δε θα έπαιζε ούτε σε αίθουσα αναμονής παιδιάτρου στην Ελλάδα, σε μια εβδομάδα όπου διανέμονται έντεκα (!) ταινίες; Ερωτήματα που δεν θ’ απαντηθούν ποτέ, και δη στη χώρα μας. Η αλήθεια είναι πως κι εμείς έχουμε κουραστεί να τα λέμε κάθε δύο εβδομάδες (για να είμαστε επιεικείς) και δεν βλέπουμε και πιθανότητα ν’ αλλάξει όλο αυτό, μιας και άδειασμα ραφιών + παιδικό κοινό = μία σχέση αγάπης για την ελληνική διανομή.

Σε κάθε περίπτωση, στο θέμα μας, η υπόθεση που σας γράψαμε στον πρόλογο διαδραματίζεται (κυριολεκτικά) στον πρώτο διάλογο του «Η Έλα Μπέλα και τα Μαγικά της». Από τη στιγμή που η ηρωίδα μας μαθαίνει πως ο κολλητός της φίλος δεν έχει πάει ποτέ στο τσίρκο, ακολουθεί μία προετοιμασία αφόρητα βαρετή, όπου τουλάχιστον μέχρι τη μέση του φιλμ δε συμβαίνει τίποτα, εκτός από το «εύρημα» μιας μεσόκοπης κυρίας που στα νιάτα της ήταν μηχανόβια, ενώ φυσικά και δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι… πορδίτσες. Σε όλα αυτά, δεν θα έλεγε κανείς ότι βοηθά και η μεταγλώττιση, που είναι υπερβολικά «μωρουδίστικη» σε ομιλία, μήτε ο σχεδιασμός του animation, που είναι απόλυτα flat και generic, αλλά (έστω) σε καλύτερο επίπεδο από τα υπόλοιπα επιμέρους τμήματα της ταινίας.

Η προβλημάτικη (sic) του «Έλα Μπέλα», μας συστήνεται με την εμφάνιση του Τζόνι, ενός «cool» παιδιού με πανάκριβο ποδήλατο και… GPS, του οποίου οι γονείς ταξιδεύουν συνέχεια κι έχουν αρκετά χρήματα ώστε να του παίρνουν δώρα. Ο Χένρι θα εντυπωσιαστεί, θ’ αρχίσει να περνά χρόνο μαζί του και η Έλα Μπέλα θα γίνεται όλο και πιο κτητική, με αποτέλεσμα να τον απομακρύνει. Εν κατακλείδι, θα μάθουμε για την αξία και τη δύναμη της φιλίας, αλλά και να δίνουμε την ευκαιρία σε κάποιον να γίνει φίλος μας, κοιτώντας κάτω από το περίβλημα του, μιας και ο Τζόνι είναι πολύ ευαίσθητος, παρότι δεν το δείχνει σε πρώτη ανάγνωση. Βέβαια, όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα είχαμε μάθει απλά παρακολουθώντας το «Stand by Me». Κι ας μην έχει τσίρκο.