FreeCinema

Follow us

ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΜΠΡΙΤΖΕΤ ΤΖΟΟΥΝΣ (2016)

(BRIDGET JONES'S BABY)

  • ΕΙΔΟΣ: Ρομαντική Κωμωδία
  • ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σάρον Μαγκουάιρ
  • ΚΑΣΤ: Ρενέ Ζελβέγκερ, Κόλιν Φερθ, Πάτρικ Ντέμπσι, Έμμα Τόμσον, Τζέμα Τζόουνς, Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Σάρα Σολεμάνι, Τζοάνα Σκάνλαν, Νιλ Πίρσον
  • ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122'
  • ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Είναι 43, είναι single, είναι κορίτσι καριέρας και, εντελώς ξαφνικά, μένει έγκυος αλλά… δεν είναι σίγουρη για την ταυτότητα του πατρός! Τι ζητά πραγματικά από τη ζωή της η Μπρίτζετ Τζόουνς; Τον πατέρα του παιδιού της ή τον άνδρα που αγαπά;

Το να παρακολουθείς μια ταινία με αληθινούς θεατές μπορεί να μην σου αλλάζει τα γούστα επί των καλλιτεχνικών κριτηρίων, σίγουρα. Μπορεί, όμως, να σου δίνει μια πιο «χειροπιαστή» απόδειξη του κατά πόσο κάνει «επαφή» ένα φιλμ με το κοινό του. Έτσι, λοιπόν, είδα το «Μωρό της Μπρίτζετ Τζόουνς». Για να πω την αλήθεια, περίμενα να νιώσω… ναυτία εγκύου γυναίκας! Το πρώτο sequel της ονομαστής σειράς δεν άντεξα καν να το παρακολουθήσω ολόκληρο. Και δεν το κρύβω. Ξερνάω με τη μούρη (και τη φωνή και ό,τι άλλο θες!) της Ρενέ Ζελβέγκερ, συνέβαινε πάντοτε, και πριν και μετά τις χειρουργικές της επεμβάσεις. Ανέκαθεν ανέβαζα πίεση με τον χαρακτήρα τής Μπρίτζετ Τζόουνς, επίσης. Λαμπάκια, καπνοί από τ’ αυτιά και τέτοια… Αλλά πήγα. Ως σωστός επαγγελματίας. Και κάθισα με ψυχραιμία, εντός κατάμεστης κινηματογραφικής αιθούσης. Μπορεί να μην γέλασα (όπως έκαναν οι πάντες γύρω μου, μεγαλοφώνως!), αλλά το δίωρο το άντεξα. Και αυτό κάτι μπορεί να σημαίνει.

Τούτο το δεύτερο sequel της «Μπρίτζετ Τζόουνς» μπορεί να άργησε να έρθει (12 ολόκληρα έτη, διάβολε!), υποχρεώνοντάς μας σήμερα να βλέπουμε πώς πέρασε ο χρόνος (και το νυστέρι) πάνω από το πρόσωπο μιας… αγνώριστης πλέον Ζελβέγκερ, όμως, πέραν αυτού, δεν υπάρχει κάτι άλλο εδώ που να δυσαρεστεί τους θεατές οι οποίοι ζητούν κάτι το feelgood και σαφώς ανάλαφρο. Η πλοκή, ειδικά στο κομμάτι των τηλεοπτικών παρασκηνίων στα οποία εργάζεται η ομώνυμη ηρωίδα, είναι αρκούντως εκσυγχρονισμένη (μειδιάς με τους hipster παρατρεχάμενους της νέας executive), το slapstick κάνει δουλειά σε αρκετές περιπτώσεις (η μεταφορά της εγκύου… στα χέρια μέχρι την κλινική θα ακουστεί δυνατά στα σινεμά) και η φόρμουλα της ρομαντικής κωμωδίας αντέχει, όσο κι αν αισθάνεσαι ότι το καστ έχει γεράσει εμφανώς (τουλάχιστον, ο Κόλιν Φερθ δεν έχει «πειραχτεί»…).

Σε τούτο το κομμάτι, το δίπολο των διεκδικητών της καρδιάς αλλά και της πατρότητας του παιδιού της Μπρίτζετ Τζόουνς δίνει ώθηση στο φιλμ και διασκεδάζει, ειδικά όταν έχει να κάνει με τα προ γέννας στερεότυπα: επισκέψεις σε γυναικολόγο (αβίαστα αστεία η Έμμα Τόμσον) ή σεμινάρια και ασκήσεις για τη μέλλουσα μητέρα (με τους δύο άνδρες να περνιούνται για ζευγάρι που της «δάνεισε» σπέρμα για να αποκτήσει παιδί!). Βέβαια, το σενάριο χάνει κάπου-κάπου την ισορροπία του ανάμεσα στο τι ζητά η ηρωίδα: τον πραγματικό πατέρα ή την πραγματική αγάπη; Κι αν αυτά τα δύο… δεν ταιριάξουν σωστά, χάνει και τον πατέρα και τον μέλλοντα σύντροφο / σύζυγο; Μπλέκει τα μπούτια της η προτεραιότητα αυτή, αλλά η ρομαντική ιστορία της κόντρας λειτουργεί ευχάριστα και ο απλός θεατής δεν θα το πολυσκεφτεί.

Όπως και να ‘χει, η τρίτη «Μπρίτζετ Τζόουνς» αποδεικνύει ότι βρίσκεται σε καλύτερη φόρμα από αυτό που περίμενες, πόσω μάλλον όταν δεν περιμένεις απολύτως τίποτα (όπως εγώ). Ο Χιου Γκραντ μπορεί να απουσιάζει (εν τόπω χλοερώ!), αλλά επιφυλάσσει μερικά ευρηματικά αστεία, η χημεία του καστ υπάρχει, τα λονδρέζικα locations κάνουν τα πάντα πιο φιλόξενα και αναγνωρίσιμα, απλώς μια πικρία σου βγαίνει όταν αναλογίζεσαι ότι τούτο το franchise ξεκίνησε το 2001. Και οι ρυτίδες του δεν κρύβονται ακριβώς. Αλλά το γνωρίζει. Και τολμά να διαπράξει μέχρι και αυτό που φοβάσαι περισσότερο: το montage ενός flashback από τα προηγούμενα φιλμ. Γενναία κίνηση. Και τίμια.

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;

Δεν είναι η ταινία που θα αλλάξει την πορεία του σινεμά, ούτε και θα ανατρέψει ό,τι γνωρίζεις από το είδος της ρομαντικής κωμωδίας μέχρι σήμερα. Αλλά αντέχει ακόμη η «συνταγή». Και κάπου θα ξαφνιαστείς με αυτήν τη διαπίστωση. Το πιο οικείο σε τέτοια θεάματα κοινό (κυρίως το γυναικείο, προφανώς) μέχρι που θα καλοπεράσει κιόλας – και γι’ αυτό, ως κρούσμα έργου προς λαϊκή κατανάλωση, παίρνει τον τίτλο της «ταινίας της εβδομάδας» από εμάς. Προσωπικά, γέλασα ελάχιστα, αλλά γύρω μου γινόταν πανζουρλισμός στην αίθουσα! Άρα, πιάνει κάπου τον παλμό του μέσου θεατή και αυτό η κριτική… δεν το «παλεύει»! Όσοι έχουν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, μάλλον θα… γκαστρωθούν με τούτο το πλήρες δίωρο.


MORE REVIEWS

ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΤΗΣΗ

Καταζητούμενος μισθοφόρος ανταλλάσσει την ελευθερία του με αποστολή εντοπισμού στόχου σε αεροπλάνο, τον οποίο πρέπει να οδηγήσει με ασφάλεια από τη Μπανγκόκ στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι πως η πτήση είναι γεμάτη με πληρωμένους εκτελεστές που θέλουν να βγάλουν από την άκρη και τους δύο!

Ο ΜΟΪΚΑΝΟΣ

Κορσικανός κτηνοτρόφος, ο οποίος αντιστέκεται με πείσμα στις απαιτήσεις της τοπικής μαφίας για να της πουλήσει τα βοσκοτόπια του ώστε να ανεγερθεί ξενοδοχειακή μονάδα, γίνεται φυγάς στον ίδιο του τον τόπο όταν σκοτώνει τον αρχηγό των εκβιαστών του. Οι μαφιόζοι, εν τούτοις, γνωρίζουν κι αυτοί καλά το νησί τους.

ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Μετά από μία μικροκλοπή σε κατάστημα και επιχειρώντας να αποφύγει τις επιπτώσεις, η Χλόη το σκάει από το σπίτι της και κάνει auto-stop με σκοπό να φτάσει στην αδελφή της που ζει στην επαρχία και ν’ αναζητήσει καταφύγιο. Μια ομάδα νέων που γυρίζει την Ελλάδα μ’ ένα τροχόσπιτο επιτελώντας κοινωνικό έργο τη σώζει από απόπειρα βιασμού και την «υιοθετεί», αποκρύπτοντας ένα βασικό κομμάτι των δράσεών της.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ ΣΑΣ

Μετά από δεκαετίες μαχών μεταξύ Βίκινγκ και δράκων στο νησί του Μπερκ, ο Ψάρης, ο θνητός γιος τού Μεγάλου Στωικού, θα γίνει αχώριστος φίλος με μια «Οργή της Νύχτας», είδος δράκου φερόμενο ως αιμοσταγές και επικίνδυνο. Θα αναπτύξουν μια σχέση που θα σηματοδοτήσει το τέλος του πολέμου μεταξύ δράκων και Βίκινγκ, αλλά και την αρχή μιας συνύπαρξης που θα οδηγήσει προς τη μακροημέρευση όλων.

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ

Προκειμένου ν’ αποφύγει τη σύλληψη από την Αστυνομία, δίδυμο ληστών βρίσκει καταφύγιο σε εκδρομή ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για να μην κινήσουν υποψίες, ο ένας εκ των δύο θα πρέπει να υποδυθεί τον ΑμεΑ. Τα ευτράπελα και οι παρεξηγήσεις αρχίζουν…