του Δημήτρη Δημητρακόπουλου

Τι κι αν η Art Deco άνθισε στο διάστημα του μεσοπολέμου; Η τεχνοτροπία που πάντρεψε τα έντονα γεωμετρικά σχήματα με τους τολμηρούς χρωματικούς συνδυασμούς και τις πρωτότυπες, «αυστηρές» συνθέσεις μπορεί να γεννήθηκε στη Γαλλία της δεκαετίας του ’20 και μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να είχε ολοκληρώσει το παγκόσμιο ταξίδι επιρροής της στην τέχνη και την αρχιτεκτονική (και όχι μόνο), όμως, ο αντίκτυπός της συνέχισε να παραμένει ισχυρός μέχρι και τις μέρες μας.

Συγκεκριμένα, στον αντίποδα της (πρόσφατης) τάσης των μινιμαλιστικών αφισών, οι έντονες αντιθέσεις και οι δραματουργικά ισχυρές συνθέσεις της Art Deco προσφέρουν ένα καλοδεχούμενο αντίβαρο στη λιτή αποτύπωση των πρώτων, είτε αναλαμβάνουν να απεικονίσουν μία σύγχρονη υπερ-ηρωϊκή περσόνα είτε χαρακτήρες οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, γεννήθηκαν την εποχή που η τεχνοτροπία βρισκόταν στο απόγειό της!

Ως αποτέλεσμα, ο Batman φαίνεται να έχει ξεπηδήσει απευθείας από το 1942, ενώ η Κάτνις του «Hunger Games» μεταφέρει τον αγώνα της σε μια τελείως διαφορετική δεκαετία! Αντιθέτως, ο Νοσφεράτου και ο Δράκουλας δικαιολογούν την απέθαντη φύση τους διανύοντας έναν ολόκληρο αιώνα και φτάνοντας στη σύγχρονη εποχή χωρίς να χάσουν ούτε ένα από τα retro στοιχεία τους ή τη γοητεία τους.

Δες στη συνέχεια ένα δείγμα από σύγχρονες Art Deco αφίσες που κυκλοφορούν και απόλαυσε γνώριμους χαρακτήρες αποτυπωμένους με έναν ασυνήθιστο για τον θεατή του σήμερα τρόπο. Θα διαπιστώσεις πως οι αρετές τους μπορούν να προσαρμοστούν σε όλες τις εποχές, με απόλυτη επιτυχία. Εξάλλου, αυτό δε θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη, καθώς ο πραγματικά αληθινός (και συνεπώς, πετυχημένος) χαρακτήρας δε δεσμεύεται από το χρόνο και τον τόπο της δημιουργίας του αλλά παραμένει το ίδιο γοητευτικός στο πέρασμα των εποχών. Και ποιο καλύτερο μέσο από την ίδια την τέχνη για να το αποδείξει αυτό;