Δεν έχω πολλούς φίλους. Δεν το επιδιώκω. Λίγοι και καλοί, που λένε. Η όλη διοργάνωση του αφιερώματος ΞΑΦΝΙΚΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, στο Cine Δεξαμενή του Κολωνακίου, όμως, με έκανε να καταλάβω για ακόμη μια φορά πως υπάρχουν κι άλλοι, εκεί έξω… Που παρακολουθούν την εκπομπή μου στο MAD (since 1999, bitches), που θυμούνται απ’ έξω λόγια δικά μου και ατάκες από παλαιότερες κριτικές μου σε διάφορα έντυπα, που αντιλαμβάνονται κάτι διαφορετικό ή τίμιο από την πλευρά μου. Ίσως να αισθάνονται πως δεν τους έχω προδώσει, δεν είμαι σίγουρος. Το σίγουρο είναι πως υπάρχουν, δηλώνουν με πίστη το following τους και με κάνουν να νιώθω τυχερός. Κι ας μην τους γνωρίζω πραγματικά…
Χθες το βράδυ, προλογίζοντας την προβολή των «Σαγονιών του Καρχαρία» του Σπίλμπεργκ, μου έκανε εντύπωση η προσοχή του κοινού. Δεν το έχω σ’ αυτά! Συνήθως κολλάω, με πιάνει τρέμουλο από το άγχος, αποφεύγω να κοιτάζω τον κόσμο. Χθες, όμως, ήταν διαφορετικά. Δεν ήμουν ο καλεσμένος, αλλά ο οικοδεσπότης. Και μπροστά μου είχα φίλους. Που, σταδιακά, αντιλαμβάνονται ποιες είναι οι προθέσεις του FREE CINEMA. Που έγιναν μάρτυρες μιας εκδήλωσης χωρίς budget, φρου φρου κι αρώματα. Μόνο με ένα σαφές concept και τις ταινίες του. Που μερίδα του Τύπου αδιαφόρησε να κοινοποιήσει, αισθανόμενη κάποιας αρρωστημένης μορφής «ανταγωνισμό»! Είναι σαν τα χωριά, παλιά. Ο συγχωριανός που φέρνει την καινούργια τηλεόραση, το νέο πράγμα που γεννά το φθόνο και αντιμετωπίζεται με την πλάτη γυρισμένη, γιατί θα τους πάρει την πελατεία ή θα τους κάνει να φαίνονται ξεπερασμένοι (για να μην πω και σπάταλοι)… Ναι, αυτά είναι τα media στην Ελλάδα. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος τους. Δεν τον γνωρίζετε εκ των έσω. Και δε φαντάζεστε πόσο τυχεροί είστε γι’ αυτό…
Ευτυχώς, δεν έχω πολλούς φίλους στο χώρο. Προτιμώ τους κανονικούς ανθρώπους. Το κοινό που ήρθε στη Δεξαμενή την περασμένη εβδομάδα και χάρηκε τις ταινίες που επέλεξα. Όλα τα καταπληκτικά παιδιά που δουλεύουν στο σινεμά εκεί. Το Θοδωρή, που εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός και δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Τη Δήμητρα, για την άψογη συνεργασία. Τους γραφίστες μου, που με κάνουν και χαζεύω με την αισθητική και την ποιότητα που «ντύνει» το site μας. Όσους υποστήριξαν με καλή πρόθεση και σωστό επαγγελματισμό το πρώτο μας event. Σας ευχαριστώ. Θα το ξανακάνουμε όλο αυτό. Το υπόσχομαι. Και όσοι με ξέρουν καλά, γνωρίζουν πως τηρώ τα λόγια μου.
Υ.Γ. Η Μαρία Αλιφέρη θα πέταγε και ένα «Σας αγαπώ»! Δε μπορούσα να μην το προσθέσω. Γνωστός κανίβαλος, ξέρετε τώρα… (Συνοδεύεται από βαθύ, σατανικό γέλιο.)
