TRUST (1991)
- ΕΙΔΟΣ: Δραματική Κομεντί
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χαλ Χάρτλεϊ
- ΚΑΣΤ: Άντριεν Σέλι, Μάρτιν Ντόνοβαν, Μέριτ Νέλσον, Τζον ΜακΚέι, Ίντι Φάλκο, Κάρεν Σίλας
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 107'
- ΔΙΑΝΟΜΗ: ROSEBUD
– Με εμπιστεύεσαι;
– Με εμπιστεύεσαι εσύ πρώτα;
Το σινεμά του Χαλ Χάρτλεϊ δεν ανήκει πουθενά γιατί είναι μοναδικό. Μια σπάνια περίπτωση δημιουργού με νέα ματιά απέναντι στο κορεσμένο κινηματογραφικό τοπίο της Αμερικής, ο Χάρτλεϊ (παρά τη στασιμότητα που χαρακτηρίζει τις τελευταίες του ταινίες) παραμένει για πολλούς η μεγαλύτερη ελπίδα του ανεξάρτητου κυκλώματος. Το «Trust» γυρίστηκε το 1990 και είναι η δεύτερη και καλύτερη ταινία στη μέχρι τώρα καριέρα του. Παραδόξως, εκτός από το αφιέρωμα των μεγάλου μήκους ταινιών του στο περσινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κανένας Έλληνας διανομέας δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για την περίπτωσή του… μέχρι σήμερα.
Η ιστορία του «Trust» είναι απλή. Είναι ένα τυπικό «boy meets girl». Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μία ιστορία αγάπης με ανθρώπους που είναι ανίκανοι να αγαπήσουν! Οι δύο αντι-ήρωες έχουν αρκετά κοινά για να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Και οι δύο έχουν «σκοτώσει» έναν από τους δικούς τους! Η Μαρία χαστουκίζει τον πατέρα της κι εκείνος πέφτει νεκρός από καρδιακή προσβολή. Όσο για τον Μάθιου, η μητέρα του πέθανε πάνω στη γέννα του. Είναι και οι δύο μέλη δυσλειτουργικών οικογενειών. Ο πατέρας του Μάθιου θα έκανε το τέλειο ζευγάρι με τη μητέρα της Μαρία, αφού και οι δύο ασκούν σαδιστική πειθαρχία απέναντι στις ζωντανές «επενδύσεις» τους. Ο Μάθιου και η Μαρία, λοιπόν, βρίσκουν καταφύγιο ο ένας στον άλλον. Εκείνος πιστεύει στο σεβασμό και το θαυμασμό. Το ίδιο κι εκείνη, μόνο που το άθροισμά τους δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα για τον καθένα. Εμπιστοσύνη δε σημαίνει απαραίτητα και αγάπη…
Στα χέρια ενός οποιουδήποτε σκηνοθέτη, οι δύο πρωταγωνιστές θα ήταν περιθωριακά άτομα με εκκεντρικές ανασφάλειες. Στον κόσμο του Χάρτλεϊ, απομονώνονται από τις παραγωγικές και καταναλωτικές μάζες, σ’ ένα προαστιακό και βιομηχανικό σκηνικό, που είναι πάντα έρημο. Συναισθηματική απομόνωση, αδέξιες δειλές επαφές, αδιόρθωτο αίσθημα φόβου. Κανείς δεν τολμά να εκφράσει αυτό που θέλει, γιατί κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει. Αντιμέτωποι με το ανακριτικό βλέμμα της κάμερας, οι ηθοποιοί καταφεύγουν σε θεατρινίστικες ερμηνείες, για να μην προδώσουν την αμηχανία των ηρώων τους. Κάδρα απόλυτης ακρίβειας οροθετούν τις κινήσεις τους, αναζητούν την ερωτική τους συμπεριφορά και παγιδεύονται στο αίσθημα της εμπιστοσύνης. Σαν τη χειροβομβίδα του Μάθιου, το ατακαριστό σενάριο του Χάρτλεϊ είναι έτοιμο να εκραγεί από χιούμορ, ανά πάσα στιγμή, ενώ ο κυνισμός του «Trust» εκπυρσοκροτεί στην οθόνη μια νέα οπτική αντίληψη. Εμπιστευτείτε το.